به گزارش خبرگزاری مهر،  علیرضا قزوه در این اثر مجموعه‌ای از سروده‌های شاعران فارسی‌زبان از کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان را گرد هم آورده است که نمونه منسجم و خوبی است برای آشنایی با فضای شعر آیینی سه کشور هم‌زبان در قالب رباعی.

بخشی از این کتاب حاصل سفری است که شاعران در سال ۸۵ به قونیه داشته‌اند؛ ره‌آورد سفری معنوی است که در شب بازگشت، شاعران به محضر حضرتش هدیه کردند.

کتاب «صاحب‌دل» با مقدمه‌ای از قزوه آغاز می‌شود که در آن به قالب رباعی و کارکرد آن در ادب فارسی اشاره شده است: آن شب‌ها و روزهایی که فرصت سرایش غزل و قصیده و... نبوده است، رباعی به‌تنهایی بارِ سرایش را بر دوش کشیده است تا کلام شعر پارسی و هم مرام شعر پارسی نخشکد و از خاطر نگریزد.

شاعر در بزنگاهِ بلا گرمِ سرایش نیست که شاعر به ماهو شاعر همواره در بزنگاهِ بلا حاضر بوده است! اما در همان بزنگاهِ بلا شعر خویش را سروده است و رباعی شعرِ بزنگاه‌های بلاست اغلب!

به یاد آریم آن رباعی فخیم نجم‌الدین کبری را در هنگامه خانمان‌سوز حمله ‌ددان و بدان مغول! یک رباعی بلند از پیری عرفانی؛ پیری که صحنة وعظ و تذکره را ترک می‌کند و پیراهن‌دریده به پاس دفاع از میهن و ناموس می‌سراید که: «های ای مردان و ای جوانمردان هوی...»

و نه مگر همین تجلی، به تنوع، در گوشه‌ها و کنارهای ادب پارسی در هر عصری تکرار شد و تکرار شد تا رسید به سرایندگان حماسه‌های همیشه! و اسناد از دیروز تا امروز حاضرند و شاعر ـ در فرصتی کوتاه‌تر از خطبه تندر ـ رباعی سرده و می‌سراید.

و هیچ قالبی ـ نو و کهنه ـ نتوانسته و نخواهد توانست دست در انسجام و اسلوب این قالب ببرد؛ که این قالب هدیه کودکان کوی است و عصمتش را و مصونیتش را هم از همان کودکان شوخ و شنگ و بازیگوش به همراه دارد.

رباعی از کودکی است و از رودکی! و نام رودکی و کودکی با شعر گره خورده است و نیز نام رباعی که کودکی سالم شعر پارسی در آن روان است با همة این نمادها و نمایش‌ها... ا.

قزوه در بخش نخست این اثر که «استوای توحید» نام گرفته، ۴۰ رباعی برگرفته از کتاب «جواهر الخیال» اثر میرمحمدصالح رضوی مشهدی، ارائه کرده است. جواهرالخیال مجموعه‌ای از رباعیات شاعران دوره صفوی و پیش از آن است که در ۲۱ باب و ۱۰۴ فصل بر اساس موضوع و سپس ترتیب الفبایی قوافی رباعیات سامان یافته است. بخشی از این کتاب به سروده‌های شاعران در نعت پیامبر اکرم(ص) اختصاص دارد.