یک رسانه‌ صهیونیستی امروز ادعا کرد: پوتین و نتانیاهو قرار گذاشته اند پایگاه های ایران در سوریه تا 80 کیلومتری مرز فلسطین اشغالی عقب برده شود.
گفته می‌شود فاصله گرفتن پایگاه های ایران در سوریه از مرز اراضی اشغالی بیشترین بخش ملاقات تقریبا پنج ساعته بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور و ژنرال سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه را که این هفته در سوچی برگزار شد، به خود اختصاص داد. همچنین زیو الکین وزیر رژیم صهیونیستی که به زبان روسی مسلط است، میر بن-شبات مشاور امنیت ملی، سرلشکر تامیر هیمن رئیس اطلاعات نظامی این رژیم به شور و مشورت های فشرده نتانیاهو و پوتین در روز پنجشنبه 12 سپتامبر کمک کردند.
مقامات صهیونیستی بیش از یک ساعت و نیم با ژنرال شویگو ملاقات داشتند و پس از آن نتانیاهو با پوتین ملاقات کرد.
منابع نظامی و اطلاعاتی دبکافایل ادعاکرده اند که در هفته های اخیر پوتین بر این مسئله متمرکز بوده است که آرایش نیروهای ایرانی در سوریه را تغییر دهد و آنها را تا حد فاصل 80 کیلومتری (تا مرز اسرائیل) به عقب ببرد تا دیگر تهدیدی برای شمال اسرائیل نباشند. بر اساس این گزارش پوتین متقاعد شد که در این روند باید سه مسئله را مدنظر قرار دهد:
1- او خط مشی نتانیاهو را در پیش گرفت که خواهان بیرون راندن نیروهای نظامی ایران از سوریه است چون معتقد است این کار به منزله پلی است که به او امکان می دهد همکاری سیاسی و نظامی اش را با دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا تقویت نماید.
2- در حالیکه مسکو و واشنگتن در مسائل مهمی از قبیل تحریم های آمریکا ضد روسیه و خلع سلاح، بویژه در خصوص تسلیحات هسته ای میان برد، اختلاف نظر دارند، پوتین معتقد است آنها در سوریه زمینه مشترکی (برای همکاری) دارند که قابل توسعه است و به موجب آن می تواند برتری نظامی روسیه را در آن کشور که اهمیت زیادی برای آن قائل است، تقویت نماید.
3- رئیس جمهور روسیه معتقد است روابط نزدیکش با نتانیاهو به او در پیشبرد مقاصدش در واشنگتن کمک خواهد کرد.
اما هر چند سابقه تاریخی مناسبات ایران و روسیه گواه بر این است که مسکو نمی‌تواند متحد استراتژیکی برای تهران باشد ولی بعید است روس‌ها هم ده‌ها سال عهد شکنی آمریکا و اروپا و اهمیت همگرایی‌ با تهران و منافع آن در مناقشات بین مسکو و غرب را نادیده بگیرند.
هنوز چند دهه از اصلاحات گورباچوف و گرایش دولت وی به سمت غرب و در نتیجه گسترش ناتو به شرق اروپا و تاسیس پایگاه‌های آمریکایی در آسیای میانه - حیات خلوت روس‌ها - نمی‌گذرد. مسکو از یاد نمی‌برد که پوتینیسم پدیده‌ای است در واکنش به پیامد‌های اصلاحات گورباچوف. علاوه بر این نباید این واقعیت را نادیده گرفت که ایران و روسیه در تحولات سوریه همکاری متوازنی دارند و این همکاری از جنس مناسبات از بالا به پایین آمریکا با متحدانش نیست.
با توجه به این مقدمه به نظر می‌رسد گزارش المانیتور با این عنوان که «نتانیاهو در دیدار با پوتین در سوچی دستاورد چندانی نداشته است» باور پذیرتر است. بر اساس این گزارش دیدار روز پنجشنبه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل و ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه, در سیاست مسکو در قبال تهران تغییری بوجود نیاورد.
این پایگاه اینترنتی آمریکایی در مطلبی به قلم سونیا اسوتلووا نوشت: روسیه با ایران یک اتحاد نزدیک راهبردی دارد حتی اگر دو کشور همیشه با هم منافع مشترک نداشته باشند. ایران هنوز هم برای روسیه به عنوان بازیگر اصلی در سوریه و حامی این کشور در خاورمیانه مهم است... نتانیاهو زمانی امیدوار بود که بتواند پوتین را از ایران دور کند و شاید حتی بتواند زمینه توافق جدید میان روسیه و آمریکا در سوریه را فراهم کند. امروز نتانیاهو بعد از چهار سال و 13 بار دیدار با پوتین- گذشته از تعداد نامعلوم تماس های تلفنی این دو نفر- به نظر می رسد نتوانسته است بین مسکو و تهران فاصله بوجود بیاورد.

------------------------------------------------------
عبدالرضا خلیلی