به گزارش خبرگزاری برنا؛ گزارش چکیدن خون سر مبارک امام حسین (ع) بر ران ابن زیاد، فقط در سه کتاب گزارش شده است:

۱. در کتاب «روضه الشهداء» ملا حسین کاشفى سبزوارى ‌(متوفای ۹۱۰ ق) این گونه نقل شده است: ابوالمفاخر نقل می‌کند: «چون ابن زیاد سر امام حسین (ع) را بر ران خود نهاد، قطره‌اى خون بر قباى وى افتاد و قبا و جبّه و پیراهن و إزار، وى را سوراخ کرد و به گوشت ران وى رسید؛ از طرف دیگر بیرون آمد و رخت و تخت را سوراخ کرد بر روى زمین رسید و غایب شد. آن سوراخ در ران او بماند هرچند علاج کردند به (بهتر) نشد و از زخم او نتنى عظیم، ظاهر گشت؛ چنانکه‌ هیچ شامّه را تحمّل شنیدن آن نبودى و پیوسته نافۀ مشک بر آن سوراخ بستى و باوجودآن رایحه کریه آن زخم بر بوى مشک غالب آمدى. به همین بلا مبتلا می‌بود تا به قتل رسید و ابراهیم بن مالک اشتر او را در میان کشتگان بدین علامت بشناخت؛ چنانچه در مختارنامه مذکور است.»

۲. این جریان در کتاب «تاریخ حبیب السیر» نوشته «غیاث‌الدین بن همام» ‌(متوفای ۹۴۲ ق) نیز نقل شده است.

۳. در کتاب «دمع السجوم» که ترجمه نفس المهموم شیخ عباس قمی است (متوفای ۱۳۵۹ ق) نیز نقل شده است.