شناسهٔ خبر: 34906833 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: جماران | لینک خبر

مقاله نیویورک تایمز؛

مایک پمپئو؛ وزیر ریاکاری

اگر وزیر خارجه اندکی شرم و حیا داشته باشد باید برای اتخاذ سیاست مشابهی که روزی به شدت از آن انتقاد کرد از اوباما عذرخواهی کند. اگر او اندکی شرافت داشته باشد به جای این که عامل فاجعه ای شود که به زودی در افغانستان روی می دهد باید استعفا دهد.

صاحب‌خبر -

به گزارش سرویس بین الملل جماران؛ برت استفنز در مقاله ای در نیویورک تایمز نوشت:

«با توجه به این که پمپئو با طالبان مذاکره می کند حدس زدن آنچه این عضو کنگره تندرو درباره توافق خروج افغانستان خواهد گفت هیچ دشوار نیست. جزئیات این مذاکرات کاملا سری است، آنقدر که گفته شده پمپئو حتی به مقامات کاخ سفید هم اجازه مرور حزئیات توافق را نداده مگر در حضور خود او.

اما یکی از رئوس این مذاکرات به این شرح است: خروج کامل 14 هزار نیروی آمریکایی از افغانستان در 14 ماه – تا اکتبر 2020- در ازای تعهد طالبان برای عدم حمله به نیروهای آمریکایی هنگام خروج همراه با یک تضمین مبهم درباره این که افغانستان باردیگر پایگاه تروریسم جهانی نخواهد شد. یک منبع آگاه گفته است که طالبان حتی ملزم نشده که روابط خود با القاعده را پایان دهد.

حتی حامیان خروج آمریکا از افغانستان نیز باید نگران این باشند که چگونه یک تصمیم راهبردی آمریکا تا این حد آشکار با توجه به نیازهای انتخاباتی رئیس جمهوری دیکته شده است که دنبال به دست آوردن افتخار پایان دادن به جنگ های "بی پایان" است. همچنین باعث نگرانی است که ما این اقدام را بدون توجه به دولت افغانستان انجام می دهیم، دولتی که به مذاکرات دعوت نشده چون طالبان آن را یک دولت دست نشانده می داند و  حاضر به گفتگو با آن نیست.

این دولت "دست نشانده"، با تمام کاستی ها، از سوی جامعه بین المللی به رسمیت شناخته شده و به شکلی دموکراتیک انتخاب شده است. این دولت آگاهانه و بی جهت مردم خود را قتل عام نکرده، علیه همسایگانش جنگ افرزوی نکرده و از گروه های تروریستی خواهان جنگ علیه غرب، حمایت نکرده است. مهم تر آنکه این دولت همان مانعی است که بین زن ستیزی مهلک طالبان و 18 میلیون زن بی پناه افغانستان خواهد ایستاد.

ایده خروج آمریکا از افغانستان از یک دهه پیش آغاز شده و پیش از این تندروهای سیاست خارجی حداقل تا زمانی که به پادوی دونالد ترامپ تبدیل نشده بودند در این باره نگرش متفاوتی داشتند. آنها به هیچ عنوان دروغ دشمنی و خصومت بین طالبان و القاعده را باور نمی کردند و همچنین باور نداشتند که القاعده راه خود را از سایر گروه های جهادی دنیا جدا خواهد کرد.

توماس جوزلین (Thomas Joscelyn)، عضو بنیاد دفاع از دموکراسی ها، با تاکید بر این که هیچ مدرک روشنی مبنی بر عزم طالبان برای قطع رابطه با القاعده وجود ندارد می گوید "حتی اگر طالبان به روابطش با القاعده پایان بدهد و حتی اگر القاعده هیچ حمله ای علیه غرب نداشته باشد بازهم به یک ساختار نظارتی مورد نیاز است و اگر تمام نیروهای غربی خارج شوند هیچ نظارت و پایشی وجود نخواهد داشت."

درباره پایان دادن به یک جنگ طولانی و تراژدی مرگ افراد در جنگ نیز تندورها ممکن است بگویند آمریکا در 2018 میلادی فقط 14 کشته در افغانستان داشت. تندروها احتمالا در مقابل هزینه انسانی و مالی حضور در افغانستان، هزینه خروج را مطرح خواهند کرد. حتی لیبرال هایی مانند لئون پانه تا، وزیر دفاع پیشین، اوباما را به دلیل خروج شتابزده از عراق که باعث شد داعش خلاء قدرت به وجود آمده را پر کند، مورد سرزنش قرار دادند.

احتمال رخ دادن سناریو مشابه در افغانستان هم وجود دارد. اگرچه داعش و طالبان رقیب هستند، اما دولتی که بخواهد به طالبان به عنوان خاکریزی در مقابل تروریسم جهانی اعتماد کند بسیار ساده لوح خواهد بود. در جنگ عراق، تندروها این را به خوبی فهمیده و دانستند که آمریکا اعتبار راهبردی و اخلاقی خود را در ازای خروج از تعهدات بین المللی و فداکردن نیروهای آمریکایی در راه منافع سیاسی یک رئیس جمهور زمینگیر هزینه کرد و مردمی را که تلاش داشت از آنها در مقابل دشمنی وحشی حمایت کند، تسلیم همان دشمن کرد.

این نکته را از من به عنوان یک افسر سابق ارتش بپذیرید که هر زمان یک رئیس جمهور آمریکا با مسائل امنیت ملی حیاتی بازی سیاسی راه می اندازد شرایط بسیار نگران کننده است. یک نماینده محافظه کار در 2011 میلادی و در آغاز تصمیم باراک اوباما برای خروج از افغانستان گفت "این تصمیم هم جان سربازان آمریکایی و هم دستاوردهای افغانستان را به خطر می اندازد." این نماینده کسی نبود جز مایک پمپئو. اگر وزیر خارجه اندکی شرم و حیا داشته باشد باید برای اتخاذ سیاست مشابهی که روزی به شدت از آن انتقاد کرد از اوباما عذرخواهی کند. اگر او اندکی شرافت داشته باشد به جای این که عامل فاجعه ای شود که به زودی در افغانستان روی می دهد باید استعفا دهد. مطمئن هستم که او هیچ یک از این کارها را نخواهد کرد.»

انتهای پیام

نظر شما