صاحب‌خبر - فصل جدید لیگ‌برتر ایران پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان و تردید‌هایی که در تاریخ شروع آن وجود داشت، بالاخره از امروز آغاز می‌شود و البته تا زمان نگارش این گزارش نیز هنوز تکلیف چند ورزشگاه برای برگزاری مسابقات مشخص نشده بود و هواداران برخی تیم‌های میزبان در بلاتکلیفی قرار داشتند. در سال‌های اخیر و به‌خصوص با فشار AFC، باشگاه‌های ایرانی حرکت پرشتاب‌تری به‌سمت حرفه‌ای‌شدن داشته‌اند، اما هنوز با استانداردهای روز فوتبال جهان فاصله زیادی دارند. یکی از مهم‌ترین الزامات، ساماندهی ورزشگاه‌هاست که همیشه یکی از مشکلات اصلی تماشاگران بوده است. بلیت‌فروشی الکترونیکی، نصب گیت‌های ورودی، شماره‌دار‌شدن صندلی‌های ورزشگاه‌ها و همچنین نصب دوربین از مهم‌ترین خواسته‌های سازمان لیگ از باشگاه‌ها بوده که به‌نظر نمی‌رسد بعد از چند سال تلاش، کار سختی به‌نظر برسد، اما مطابق روالی که اکثرا معمول است، باشگاه‌ها در آخرین دقایق و به‌صورت نصفه‌و‌نیمه این نواقص را بر‌طرف‌کرده و سازمان لیگ نیز اصولا سختگیری لازم را برای اجرای تمام و کمال خواسته‌هایش ندارد. جلوگیری از فاجعه درست برخلاف این روال، در سایر کشورهای صاحب فوتبال و به‌خصوص اروپا معمولا مسئولان برگزاری مسابقات با نگاهی ریزبینانه تمام الزامات را در چندین مرحله بررسی می‌کنند تا کوچک‌ترین اتفاقی باعث فجایعی مانند هیلزبرو، آیبروکس و همچنین استادیوم ملی پرو که در سال 1962 با کشته‌شدن 328 نفر بزرگ‌ترین فاجعه در تاریخ فوتبال را رقم زده، نشود. پس از اتفاقاتی که به‌خصوص در دهه 70 و 80 میلادی در ورزشگاه‌های اروپایی رخ داد، سختگیری‌ها درباره رعایت استانداردها بسیار بیشتر از قبل شد. حالا دیگر کاملا مشخص است که در هر صندلی ورزشگاه چه کسی و با چه هویتی نشسته است و مسیرهای ورود و خروج هر قسمت از ورزشگاه کاملا مشخص است. جالب اینکه در ورزشگاه آزادی که محل برگزاری مهم‌ترین دیدارهای فوتبال ایران است، هنوز شماره‌گذاری صندلی‌های طبقه دوم که به‌تازگی نصب‌شده، به‌صورت کامل انجام نشده و حداقل در دو هفته نخست فصل جدید تنها نیمی از ظرفیت ورزشگاه قابل بهره‌برداری است. تفاوت یووه با رقبایکی از مشکلات فوتبال ایتالیا در سال‌های اخیر عدم استقبال هواداران از بازی‌هاست. این اتفاق دلایل مختلفی از جمله کاهش تعداد ستاره‌های شاغل در سری A و همچنین پخش تلویزیونی گسترده بازی‌ها دارد، اما یکی از اصلی‌ترین علت‌های عدم استقبال هواداران، عدم توجه به نوسازی ورزشگاه‌ها و مدرن نبودن آنهاست. ایتالیا از سال 1990 که میزبانی جام جهانی را برعهده داشت کمتر به‌سراغ ساخت ورزشگاه جدید یا مدرنیزه‌کردن استادیوم‌های فعلی رفته و همین موضوع سبب‌شده تا باشگاه‌های این کشور کمترین میزان تماشاگر در بین پنج لیگ معتبر اروپایی را داشته و درآمد کمتری نیز از دیدارهای خانگی خود داشته باشند. همین موضوع سبب‌شده تا آنها در رقابت‌های اروپایی نیز قافیه را به حریفان باخته و کمتر موفق به فتح تورنمنت‌های قاره‌ای شوند. در سال‌های اخیر یوونتوس با برنامه‌ریزی بلندمدت توانسته علاوه‌بر ساخت ورزشگاهی جدید برای خود، ستاره‌های فوتبال دنیا از جمله رونالدو، ایگواین و دی‌لیخت را به خدمت بگیرد و بی‌دلیل نیست که در هشت سال اخیر قهرمان بلامنازع لیگ ایتالیا بوده‌اند. آنها درکنار ساسولو، اودینزه، آتالانتا و رم تنها باشگاه‌های این کشور هستند که مالکیت ورزشگاه‌های خود را دارند. دو باشگاه همشهری میلان و اینتر نیز در سال‌های اخیر به فکر ساخت ورزشگاهی مدرن افتاده‌اند تا پس از مدت‌ها سن‌سیرو را که متعلق به شهرداری میلان است، ترک کنند. پروژه جاه‌طلبانه این دو رقیب حدود 1.2 میلیارد یورو هزینه خواهد داشت و ورزشگاهی 60 هزار نفری به‌همراه یک مرکز خرید بسیار مجهز میزبان هواداران دو تیم خواهد بود. ورزشگاه سن‌سیرو نیز به برگزاری مسابقات سایر ورزش‌ها تبدیل می‌شود و در کنار آن وجود مراکز تفریحی و فروشگاه‌ها موجب اشتغال 3500 نفر خواهد شد. انگلیس در صدر بین لیگ‌های اروپایی، انگلیس بهترین وضعیت را در این زمینه دارد. در فصل 2018-2017 هواداران مجموعا 96 درصد ورزشگاه‌ها را پر کرده بودند که این موضوع به‌معنای درآمد 757 میلیون یورویی باشگاه‌های انگلیسی از بازی‌های خانگی خود بود که 13.9 درصد بودجه آنها را تامین می‌کرد. بوندس‌لیگا در این فهرست، رده‌بعدی را در اختیار دارد. 90 درصد تکمیل ظرفیت ورزشگاه‌ها برای آنها درآمدی 538 میلیون یورویی را به‌دنبال داشت. در ایتالیا میلان در سال 2015 اوضاع چندان خوبی در زمینه درآمدزایی از تماشاگران نداشت و 24.9 میلیون یورویی که از مسابقات خانگی خود به‌دست آورده بودند تنها 10 درصد درآمدهای باشگاه در طول فصل را تشکیل می‌داد. اینتر نیز شرایط چندان بهتری نسبت به رقیب نداشته و نتوانسته پول خوبی از حضور هوادارانش در ورزشگاه به‌دست آورد. در لالیگا اگر چه 70 درصد ورزشگاه‌ها تکمیل شده و این رقم 2درصد کمتر از لوشامپیونه است اما به‌دلیل حضور موفق تیم‌های اسپانیایی در رقابت‌های اروپایی، 510 میلیون یورو به‌حساب آنها واریز شده، در‌حالی‌که در فرانسه این رقم تنها 191 میلیون یورو است که بخش عمده آن سهم پاری‌سن ژرمن است. تیم پاریسی که در سال‌های اخیر با خرید ستاره‌هایی چون امباپه و نیمار به‌شدت به‌دنبال درآمدزایی از طریق فروش پیراهن و همچنین تبلیغات بوده به‌خوبی به این هدف رسیده و همین دو ستاره توانسته‌اند تا حد زیادی هزینه‌های باشگاه‌ را جبران کنند. 20 تیمی که در فصل 2018-2017 بیشترین درآمدزایی را داشته‌اند در مجموع 8.3 میلیارد یورو به‌دست آورده‌اند که از این رقم 40 درصد سهم تبلیغات، 43 درصد سهم حق پخش تلویزیونی و 17 درصد سهم درآمدهای باشگاه‌ها از مسابقات خانگی بوده است. همین اعداد اهمیت توجه به هواداران و استفاده از ظرفیت‌های آنها را نشان می‌دهد. اتفاقی که حداقل در 18 دوره گذشته لیگ مغفول مانده و به‌نظر نمی‌رسد با توجه به اتفاقاتی که در ماه‌های اخیر افتاده و کم توجهی باشگاه‌ها به وضعیت نه‌چندان مساعد ورزشگاه‌های خود در فصل جدید نیز تغییری در این نگرش ایجاد شود. حتی تهدیدهای سازمان لیگ در برگزاری مسابقات در سایر شهرها و استان‌ها نیز نتوانسته به روند نوسازی استادیوم‌ها سرعت بیشتری بدهد. اتفاقی که وقوع آن کمی بعید به‌نظر می‌رسد.∎​