مساله دوم این است که مدیران و متولیان دولتی توجهی به بدنه بخش خصوصی ندارند. این بی‌توجهی در صنایع نوپا نمود بیشتری دارد و در نهایت منجر به تضعیف بنگاه‌ها می‌شود. شاید این موضوع به‌دلیل کم‌اطلاعی مسوولان از جایگاه مهم صنایع نوپا و شاید هم به‌دلیل نداشتن علم کافی، تا به امروز پابرجا مانده است. سیاست‌گذاران و متولیان می‌توانند از کشوری مانند ترکیه الگوبرداری کنند که آنها با چه سازوکارهایی از صنایع خصوصی‌شان حمایت می‌کنند. به‌عنوان نمونه، دولت ترکیه وام‌ها و تسهیلات مناسبی را در اختیار فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان می‌گذارد که این وام‌ها سودهای ۲ تا ۳ درصدی دارند. این موضوع باعث می‌شود شرکت‌های ترکیه‌ای هرچه سریع‌تر بدنه خود را گسترش دهند و توسعه و رشدشان شتابان شود. در این میان هر چقدر مدار توسعه و رشد بنگاه‌ها صعودی شود، توان رقابت‌شان هم افزایش می‌یابد. این در حالی است که قوام و توان رشد صنایع نوپا و کوچک ایرانی در مقایسه با سایر کشورها بسیار پایین است.
اینکه چه میزان شرکت خارجی در زمینه چاپ لیبل در ایران فعالیت دارند هنوز آمار مشخصی ثبت نشده است، زیرا بسیاری از این شرکت‌ها به‌صورت مخفیانه فعالیت دارند. رقیب اصلی ایران در چاپ برچسب و هولوگرام در حال حاضر ترکیه است که رشد چندبرابری نسبت به ایران دارد. اگر یک تولید‌کننده ایرانی بخواهد لیبل (برچسب) خود را به ترکیه صادر کند، مسلما ترکیه‌ای‌ها مانع ورود آن می‌شوند. آنها لب مرزها اقداماتی را در دستور کار قرار می‌دهند که تولیدکنندگان ما نتوانند لیبل‌ها را به ترکیه صادر کنند. حتی اگر لیبل‌های ساخت ایران هم زیر قیمت در بازار ترکیه عرضه شود، شدیدا با این موضوع مخالفت می‌کنند. این استراتژی در بسیاری از کشورهای دنیا دیده می‌شود که با محصولات وارداتی که مشابه تولید داخل دارند، برخورد می‌کنند. دلیل این موضوع هم این است که شرکت‌های داخلی بتوانند بازارهای هدف مصرفی خود را حفظ کنند تا این فرصت طلایی در اختیار بنگاه‌های داخلی باشد؛ در چنین ساختاری رشد بنگاه‌ها قابل پیش‌بینی است.
توسعه و رشد شرکت‌ها به این دلیل نمایان می‌شود که دید مدیران و سیاست‌گذاران کشورهایی مانند ترکیه، نسبت به شرکت‌های خصوصی بازتر و جدی‌‌تر است. این در حالی است که با وجود ناملایمتی‌ها، پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های صنعت چاپ لیبل در ایران در حال رشد است و حتی پیش‌بینی می‌شود که بتوان بازارهای منطقه را پوشش داد. اما به‌دلیل خلأ حضور موثر بخش خصوصی این فرصت‌ها یکی یکی از کف تولیدکنندگان و فعالان ایرانی می‌رود. در حال حاضر بازار عراق، سوریه، افغانستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس به این دلیل که در زمینه تولید لیبل‌ها و برچسب‌های IML پرقدرت نیستند، محل مناسبی برای حضور انحصاری شرکت‌های ایرانی است. اما تحقق چنین هدف‌گذاری نیاز به برنامه‌ریزی‌های مدونی دارد. دولت باید زمینه‌‌ای فراهم کند تا این فرصت برای تولیدکنندگان به‌وجود آید و مسیر صادرات هموار شود تا آنها بتوانند با حداکثر توان‌شان تولید کنند. از سوی دیگر، سایر فعالان اقتصادی ترغیب و تشویق می‌شوند که در این زمینه سرمایه‌گذاری و صادرات داشته باشند؛ بنابراین اقدام راهگشا برای راه‌اندازی صادرات لیبل‌های IML، باید از سوی دولت و سیاست‌گذاران انجام شود. این در حالی است که با وجود شعار امسال که رونق تولید است، هنوز هیچ اقدام مثمرثمری از سوی متولیان و مسوولان دولتی دیده نمی‌شود.
بنابراین در یک جمع‌بندی باید گفت انتظارات فعالان اقتصادی در این برهه زمانی از متولیان این است برای تولیدکنندگان در کشورهای پیرامونی بازارسازی کند. دولت باید در شرایط اقتصادی سخت امروز، پشت تولیدکنندگان باشد تا آنها بتوانند بدون دغدغه در جاده تولید به راهشان ادامه دهند. متاسفانه فعالان اقتصادی در حال حاضر آنقدر توان ندارند که در یک کشور دیگر از سرمایه‌های خود حمایت و پاسداری کنند و این مهم وظیفه دولت است. مورد بعدی هم این است که سیاست‌گذاران مانع واردات برخی محصولاتی شوند که نمونه مشابه آن در کشور خودمان تولید و عرضه می‌شود. اگر فرد یا شرکتی هم می‌خواهد واردات داشته باشد، مشکلی نیست اما باید با تعرفه‌ای واردات کند که آن تعرفه فاصله‌اش با تولید داخل زیاد شود. یعنی کالاها با قیمتی وارد شوند که اختلاف قیمت بالایی با کالای داخلی شکل بگیرد. در این شرایط، تولید‌کننده داخلی ترغیب می‌شود محصولات مورد نیاز خود را از داخل کشور دریافت کند. البته تولیدکنندگان ایرانی این انگیزه را پیدا کرده‌اند که از داخل مواد مورد نیاز خود را تهیه کنند، اما برخی واسطه‌ها به وسیله پورسانت‌ها و اختلاف قیمت‌ها و مزیت‌هایی که شرکت‌ها برایشان در نظر می‌گیرند، تمایل دارند خریدشان را از خارج از کشور انجام دهند. در این میان، بسیاری از مدیران و دست‌اندرکاران واحدهای تولیدی مانند صنایع مواد غذایی و مواد شوینده و بهداشتی، مواد آرایشی و مواد صنعتی و کلیه صنایع که با لیبل‌های IML و ظروف در ارتباط هستند، هنوز آگاه نیستند که چنین فرصت و پتانسیلی در زمینه تولید لیبل‌ها در کشور خودمان وجود دارد.
نظر شما