به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان،  نمایشگاه سه نفره حجم، چیدمان و چاپ دستی «عماد انوشیروانی»، «آزاده باربد» و «امید مهدی‌زاده» از 18 تا 30 مرداد در گالری محسن برپاست.

نمایش سه‌ نفره‌ «عماد انوشیروانی»، «آزاده باربد» و «امید مهدی‌زاده»شامل سه پروژه‌ی مجزا با سه رویکرد متفاوت‌ است که هریک به مقوله‌هایی چون «ابدیت تکرار»، «تراکم» و «فزونِ شهری» می‌پردازند ؛ انگار این شهر با مصداق‌هایش شناخته می‌شود نه با مفاهیم: پل‌های انبوه، سازه‌های ناتمام، ساختمان‌های بدمنظر بالایه‌های چرک، تکرار و ازسرگیری‌ها.

«عماد انوشیروانی» عموما با چیدمان‌هایش چرخه‌ای می‌سازد که در عین پویایی متضمن مفهوم سکون و تکرارند. «تشییع یک، دو یا سه جنازه‌ی احتمالی» دستگاهی گرفتار دور باطل است که عکس‌های مربوط به مراسم‌های گوناگون تشییع جنازه‌‌ را بر روی خود مکررا نمایش می‌دهد. این سازه‌ی مثلثی‌شکل در هیئت یک شی ابدی، مفهومی فانی را متذکر می‌شود که هرروزه و اجتناب‌ناپذیر است.

«آزاده باربد» در سناریوی نقاشی و حجم «زیستگاه» به‌نوعی دوپیکره‌ی دور و نزدیک/ملموس و ناملموس شهر را نمایش می‌دهد. ویژگی این مجموعه همچون پروژه‌های شهری، دارای یک فرایند است با مدیوم‌های مختلف در تولید و ساخت که طی زمان شکل گرفته‌ و هنوز متوقف نشده‌اند. تغییر کالبدی مکانِ زندگی انسان‌ها که از تبعات توسعه‌ی شهرها و تغییر بافت و ریخت فضای سکونت است روندی ناپایدار دارد که گاه متوقف می‌شود و گاه صعود می‌یابد. در پیکره‌ی ساخت‌و‌ساز آجر و بتون و توسعه‌ی شهری، زمان یک متغیر «ناپایدار» است. نقاشی‌های «زیستگاه» سه نمای شهری با رنگ‌های پخته‌اند اما سازه‌ها و بناهای نقاشی‌شده‌ی‌شان در حلقه‌ی تکرار و خامی گرفتار آمده‌اند. باربد که مجسمه‌سازی خوانده در نقاشی‌هایش رد اهمیت پیکر و ساختار را به جا گذاشته و در حجم‌هایی که ارائه می‌دهد، اهمیت زیرساخت را.

«امید مهدی‌زاده» در مجموعه‌ «قبح» با حجم‌ها و چاپ‌فلز‌های زمخت اما پرجزییاتش طعنه‌ای کنایه‌آمیز به بیهودگی انبوه‌سازی‌هایی شهری می‌زند که منافع سازندگانش بر بسترسازی‌های درست و سنجیدگی امر ارجحیت یافته است. فزون شهری با پیکربندی و توسعه‌ی مداوم اما پراکنده و بی‌سامانش مفهوم مکان و زمان را تحت تاثیر قرار داده؛ گردن‌کشی سازه‌های بلند، نیمه‌کاره و بدنما که محصول کج‌سلیقگی و بی‌خردی است. چاپ‌های فلز این مجموعه چشم‌اندازهایی از شهرند که لایه‌ای خام و زنگ‌زده بر روی‌شان نشسته و درخشندگی‌شان را سلب کرده است. در کنار این چاپ‌ها، سازه‌هایی ناپایا ایستاده‌اند که هسته‌ی آن‌ها از داخل تخریب شده و دیر یا زود فرو‌می‌پاشند.

بیوگرافی هنرمندان:

«عماد انوشیروانی» (م. ۱۳۷۰، مشهد، ایران) چند سالی است که به‌‌عنوان مدیر تولید و مدیر پروژه در صنعت تبلیغات فعالیت دارد. او در آثارش همیشه به دنبال کسب تجربیات جدید و ساختن آثاری است که فرایند تولیدشان نیز به اندازه پرورش ایده‌ی آن برایش چالش‌انگیز باشد. تلاش او ساخت سیستم‌هایی است که خودگردان، زنده و مدام در حال تغییر باشد.

«آزاده باربد» (م. ۱۳۶۱، تهران، ایران) دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته‌ی مجسمه‌سازی است. طی سال‌های پس از پایان دوره‌ی تحصیل، به مطالعه و پژوهش در مورد انسان، زیستگاه او و مسائل پیرامون آن پرداخته‌ و بنابر ماهیت این پژوهش، مشغول تجربه‌اندوزی و سامان دادن بنیه‌ی بیانی مورد نیاز کارش بوده است. در همین بازه‌ی زمانی و بر اساس این پژوهش‌ها، پروژه‌ای هنری را با نام «زیستگاه» به صورت چیدمانِ طراحی، نقاشی، عکس، ویدیو و حجم پیش برده است.

«امید مهدی‌زاده» (م. ۱۳۶۲، تهران، ایران) تاکنون ۹ نمایشگاه انفرادی برگزار کرده و در بیش از ۳۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از ایران شرکت کرده است. مهدی‌زاده نفر برتر جشنواره عکس «هانس کریستین اندرسن»، آلمان، ۲۰۰۲، و نفر برتر عکاسی و طراحی پوستر جشنواره‌ی فیلم کوتاه وین، اتریش، ۲۰۰۶ است.

نمایش سه‌ نفره‌ حجم، چیدمان و چاپ دستی عماد انوشیروانی، آزاده باربد و امید مهدی‌زاده از 18 تا 30 مرداد در گالری محسن برپاست علاقمندان برای بازدید از این نمایشگاه می توانند به خیابان ظفر، خیابان ناجی، خیابان فرزان، کوچه نوربخش، بلوار مینای شرقی، پلاک42 مراجعه کنند.