سردار شهید محمود اخلاقی از فرماندهان لشکر ۱۷ امام علی‌بن‌ابیطالب (ع) بود که از درگیری‌های اولیه کردستان تا پذیرش قطعنامه ۵۹۸ به مدت ۹۱ ماه حضور مستمر در جبهه‌های جنوب و غرب کشور داشت و نهایتاً در آخرین روزهای دفاع مقدس به شهادت رسید.

شهید اخلاقی معلم ریاضی آموزش و پرورش سمنان بود که بعداً به جمع سبزپوشان سپاه پیوست. تعدادی از دانش‌آموزانش هم با او در جبهه بودند که در حلقه درس اخلاق شهید شرکت می‌کردند.

نرگس اخلاقی مادر این شهید درباره اینکه پسرش از خدا خواست ماندنش را پس از جنگ حرام کند، گفت: «پسرم در طول حضورش در معرکه نبرد بارها و بارها مجروح شد. در عملیات کربلای یک یکی از چشم‌هایش به شدت آسیب دید و تخلیه شد. باز هم در عملیات بدر به راحتی با زخم گلوله در ناحیه پا کنار آمد، اما حاضر به ترک منطقه نشد. در عملیات بستان و کربلای ۵ مجروح شد. می‌گفت: «مرگ در راه خدا افتخار است!» همه این مجروحیت‌ها گواه ایستادگی‌اش بود. از اینکه در جنگ شهید نشده بود بسیار غمگین بود و حسرت می‌خورد. دوستانش می‌گویند در آخرین روزهای حیاتش محمود سر به آسمان بلند کرده و گفته بود: «خدایا، قطعنامه هم پذیرفته شد و جنگ هم رو به اتمام است، ولی من هنوز زنده‌ام! خدایا! بدنم دیگر جای ترکش خوردن ندارد و از طرفی روی برگشت به شهر خود را ندارم. من چگونه به شهرم برگردم و چگونه به چشمان پدران، مادران، همسران و فرزندان شهید نگاه کنم. خدایا ماندن پس از جنگ را بر من حرام گردان.» گویی خدا سوز ناله‌های عاشقانه‌اش را شنید و فرصتی دیگربه او داد تا او نیز آسمانی شود.»

۵۷۲۴۳