بانی فیلم، گروه تلویزیون، هادی داداشی: با گذشت حدود یک ماه از آغاز تابستان به عنوان فصل پرمخاطب تلویزیون، این رسانه در عین برگزاری جلسات خبری که تلاش شد جزئیاتش با محوریت کلید واژه «ویژه برنامه های جذاب تابستانی!» با آب و تاب به رسانه ها مخابره شود، چنته ای خالی را به نمایش گذاشته است. پر سر و صدا ترین برنامه شبانه تلویزیون «عصر جدید» بعد از چند ماه درگیری با چالش کپی بودن محض، بشدت کسالت آمیز شده و سریال های روی آنتن چنان تماشاگران محدودی دارند که هیچ واکنشی از آنها در رسانه ها و فضای مجازی به چشم نمی خورد.

در این وانفسای کسادی آنتن، وقتی خبر می رسد مهران مدیری در کنار توزیع مجموعه جدید ویدئویی اش با نام «هیولا»، پروانه ساخت ۱۰ قسمت از یک مجموعه ویدئویی دیگر با نام «شب نشینی» را نیز دریافت کرده، باید دریافت که ظاهراً ستاره قدیمی این رسانه دوباره نغمه جدایی سر داده یا به آن واداشته شده است. مدیری که سه چهار سال پیش در آشتی با تلویزیون، دوباره به این رسانه بازگشت، پس از پایان «دورهمی»، وقتی دید امکان ساخت «هیولا» در قاب کوچک نیست، آنرا به شبکه نمایش خانگی برد. مجموعه ای که اگر هیاهوی کاذب برخی پیج های اینستاگرامی را از آن فاکتور بگیریم، با کمترین میزان واکنش تماشاگران، تاکنون ۱۱ قسمت از خود را در بازار دیده است. عدم اقبال عامه مردم و حتی منتقدان و روزنامه نگاران به تولیدات این شبکه در کنار موج بی اعتمادی ای که بدقولی برخی از برنامه سازانش به آن دامن زد، موجب شده تا «هیولا»ی مدیری فارغ از ماهیت و کیفیتش آنچنان که باید در معرض توجه قرار نگیرد. سریالی که اگر حتی از یکی از شبکه های کم مخاطب تلویزیون هم پخش میشد، می توانست آنتن را از این وضع فلاکتبار برهاند و به نفع هر دو طرف باشد.

سیاستگذاران سیما اما با برخوردی غیر کارشناسانه و ساده انگارانه با مدیری در جریان ساخت و پخش «دورهمی»، او را از تلویزیون جدا کردند تا به فکر «شب نشینی» در شبکه ویدئویی بیفتد. برنامه ای که در خوشبینانه ترین حالت، مثل آنچه رامبد جوان در کانادا با نام «نی نی و دادا» تدارک دیده، شاید قسمتهایی از آن سر از فضای مجازی یا شبکه های ماهواره ای فارسی زبان آماده خور(!) درآورد تا بلکه تا حدودی دیده شود. این در حالی است که مدیری اتفاقاً در نواختن دولت در «دورهمی»، به عنوان تاکتیک مورد علاقه این روزهای برخی مدیران تلویزیون، کاملاً سخاوتمندانه عمل کرده بود و عقل حکم می کرد تا او اگر قصد برگزاری «شب نشینی» دارد، تشویق به برپایی آن در همین بستر شود!

بویژه آنکه شبکه نسیم در نبود او و حذف رامبد جوان از آنتن، حسابی سوت و کور شده است. گرچه جریان حذف مدیری با آنچه رامبد جوان خود مسببش بود، تفاوتهای اساسی دارد، اما سیاست مبتدیانه کنار گذاشتن این چهره ها و به عبارت بهتر، زمینه چینی برای بروز آن، شرایطی رقم زده که امروز تلویزیون به چنین روزی بیفتد.

کنار گذاشتن مهره ای کلیدی مانند عادل فردوسی پور با غرض ورزی های کودکانه و شخصی و یا در ابعادی کوچکتر، امثال رضا رشید پور و حتی محمود شهریاری که به هر حال مخاطبانی برای خود دارند، تلویزیون را به مسیری کشانده که مصداق فرو رفتن آرام آرام در ورطه ای خودساخته است.

مدافعان تلویزیون در اجرای این سیاستهای ناشیانه که با انداختن توپ در زمین ستاره ها، آنان را وامدار همیشگی حمایت آنتن می دانند، باید بدانند که برای خلق دوباره نمونه هایی درجه یک مثل مدیری و فردوسی پور، سالها زمان لازم است که شاید لزوماً به نتیجه مطلوب هم منجر نشود.

اینجاست که وظیفه مراکزی چون شورای نظارت بر صدا و سیما پررنگ تر از قبل به چشم می آید تا با انجام تعهدات خود به جای مدارای بی مورد در قبال نخبه کشی و ستاره سوزی مدیران بی سلیقه نابلد، تلویزیون را از گرفتار ماندن در غرقاب نجات دهند.مگر آنکه رییس سازمان آستین بالا بزند و دست به یک خانه تکانی سازنده و اساسی در سازمان متبوعش بزند.

اشتراک گذاری در: