به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ترامپ در سخنرانی روز دوشنبه (15 جولای) خود در سخنان تندی درباره مهاجران گفت: «اگر اینجا خوشحال نیستید، پس، از اینجا بروید. تا آنجا که به من مربوط می شود و مرتب بر آن تاکید می کنم، اگر شما اینجا راحت نیستید، بروید. من این را در پیام توئیتری خودم نوشتم و برخی گمان کردند که تحریک آمیز است. به هر حال عده زیادی هستند که به هر ترتیب این کشور را دوست دارند. اما اگر شما ناراحتید که در آمریکا هستید و مرتب گلایه دارید، جوابش خیلی راحت است، از اینجا بروید.»
با وجود اعتراضات شدید از سوی جریانات مختلف آمریکایی، از فعالان مدنی گرفته تا طرفداران مهاجران، رنگین پوستان و اقلیت‌های قومی در قبال لفاظی‌های ترامپ، شاید این سوال مطرح شود که چرا حرکت‌های اجتماعی گسترده‌ای هنگام سخنرانی صورت نمی گیرد یا هنگامی که وی علیه دیگر شهروندان آمریکایی که اصلیتی از دیگر کشورها دارند به راحتی سخن می راند، کسی از جمع حاضر با صدای بلند به وی اعتراض نمی کند؟ این آسوده خیالی ترامپ حتی تا حدی پیش رفته که وی نمایندگانی از کنگره که توسط خود همین مردم نیز انتخاب شده‌اند را خطاب قرار داده و از آنها می خواهد که به همان جایی برگردند که از آنجا آمده‌اند.
در یافتن علت این طرز برخورد و واکنش آمریکایی‌ها به این رویکرد ترامپ، نگاه به سبقه تاریخی خود ملت آمریکا و همچنین خود ترامپ شاید بتواند پاسخی بر این امر باشد.
- رفتار ضدمهاجرتی: تاریخچه انس ملت آمریکا با شعار «برگرد به کشورت»
حزب آمریکایی‌های اصیل Know-Nothing Party که در دهه 1850 میلادی (دهه 50 قرن نوزدهم) فعالیت می کردند و از جریانات اولیه ضدمهاجرتی در آمریکا بودند همواره خواستار این بودند که مهاجران آلمانی و ایرلندی از این کشور بیرون رانده شوند، چرا که آنها را آدم‌های خرابکار و مریضی می دانستند که اشتغال در آمریکا را از آن خود می کنند.
پیش از آن نیز مبلغان سفیدپوست و سیاستمداران آمریکایی در دهه 20 قرن نوزدهم از آن دسته از سیاه‌پوستانی که از بردگی آزاد شده بودند خواسته بودند که به مناطق غرب آفریقا مهاجرت کنند و توجیه آنها این بود که این کار به نفع خود این سیاه‌پوستان است.
از آن زمان که آمریکایی‌ها توانستند به سیاهان بگویند به همانجایی برگردند که از آن آمده‌اند، نسل‌های بعد نیز جرات کردند در برهه‌های مختلف تاریخی موجی از حملات نژادپرستانه و بومی‌پرستانه را علیه کاتولیک‌های مهاجر، آسیایی‌ها و اسپانیولی‌زبان‌ها به راه بیندازند.
ریشه‌های طرد مهاجران و سبقه تاریخی آن به گونه‌ای است که روزنامه واشنگتن پست چندی پیش از این عبارت استفاده می کند که «شعار برگرد به کشورت برای آمریکایی‌ها به همان اندازه خود واژه مهاجرت، عبارتی آمریکایی است».
- تقلای ضدمهاجرت و ماهیت جذابیت آمریکا برای مهاجران
این روزها شاهد تازه‌ترین لفاظی ضدمهاجرتی ترامپ بوده‌ایم. وی در پیام‌های توییتری خود که یکشنبه و دوشنبه این هفته علیه 4 خانم دموکرات عضو کنگره داشته است از آنها خواسته به کشوری برگردند که از آنجا آمده‌اند. حال آن که این افراد شهروند آمریکا هستند و سه نفر از آنها متولد جایی غیر از آمریکا هستند.
این رویکرد ترامپ و پیام‌های تند وی موجی تازه از مباحث مهاجرتی در آمریکا راه انداخته است. کشوری که حیات و قدرت خود را مدیون مهاجرانی است که طی قرن‌های گذشته به آنجا مهاجرت کرده‌اند. مخالفان این رویکرد، ترامپ را «فرمانده کل نژادپرست» و «رئیس جمهور نژادپرست» خوانده‌اند.
اما با نگاه به این تاریخچه می توان گفت که این رویکرد ترامپ نه تنها در راستای سبقه طولانی وی در حمله به کسانی است که او آنها را «اجنبی» می‌داند، بلکه در راستای رویکرد پرنوسان ملت آمریکا نسبت به مسئله مهاجرت نیز به شمار می رود که یک روز از آن استقبال و زمانی دیگر آن را رد می کند.
از دهه 1920 و ریاست جمهوری کالوین کولیج جمهوریخواه که شعارش این بود که «آمریکا باید آمریکایی» باقی بماند، تا زمان لفاظی‌‌ای ریچارد نیکسون جمهوریخواه مبنی بر این که «آمریکا: یا دوستش دارید و اگر ندارید ترکش کنید»، سران ایالات متحده آمریکا به مدت دو قرن در تقلا با ماهیت آمریکا به عنوان آهنربای مهاجران بوده‌اند.
به ندرت در آمریکا گروه قومیتی یا نژادی می توان پیدا کرد که به آنها گفته نشده باشد به آنجایی برگردند که از آن آمده‌اند. بعضی اوقات این طرز برخورد بخاطر واکنش به اعتراضات سیاسی بوده است. جمله «اگر اینجا (آمریکا) را دوست ندارید به همانجایی برگردید که از آن آمده‌اید» در این راستا استفاده می شود.
برخی اوقات هم این برخورد واکنش به مناقشاتی است که آمریکا ممکن است با یک کشور خارجی پیدا کند. مثال آن را می تواند در تنشی یافت که در ارتش آمریکا علیه نیروهایی ایجاد می شود که اصلیت آنها به ژاپن، کره، ویتنام، عراق و افغانستان باز می‌گردد، کشورهایی که آمریکا زمانی با آنها در جنگ بوده است.
برخی از مورخین آمریکایی اعتقاد دارند لفظ «به کشورت بازگرد» می تواند به یک اندازه نژادپرستانه و در عین حال ملی‌گرایانه باشد. بسیاری دیگر نیز ریشه این رفتار ضدمهاجرتی را به سیاست‌های ضدمهاجرتی نسبت می دهند که در قبال اولین موج مهاجرتی پس از به وجود آمدن کشور آمریکا اتخاذ شدند.
- تاریخچه ضدمهاجرتی ترامپ
شخصیتاً، ترامپ سال‌ها پیش از آن که پا به عرصه سیاست بگذارد، یاد گرفت از ابزار لفاظی استفاده کند. واشنگتن پست در این باره می نویسد که عبارت «برگرد به همانجایی که از آن آمدی» از جمله تکیه کلام‌هایی رادیویی راستگرایانه در روزهای اوج این رادیوهادر دهه 70 بود و ترامپ از جمله مشتریان پروپا قرص این برنامه‌ها بود.
در نیویورک که ترامپ در این شهر بزرگ شده نیز وضع به همین منوال بود و این نوع لفاظی‌ها رایج بود و ترامپ زمانی که کسب وکار خود را در این شهر رونق داد، این لحن‌ها در برنامه‌های رادیو-تلویزیونی رواج داشت. ترامپ یکی از طرفداران فردی به نام «باب گرانت» بود که شوی معروف تلویزیونی شهر نیویورک را از 1970 الی 2012 اجرا می کرد. گرانت به لفاظی‌ها علیه سیاه پوستان معروف بود و حتی یکی از مجلات آمریکا یکی از تیترهای خود را به این اختصاص داد که چرا وی تا این حد از سیاه پوستان متنفر است؟
گرانت همان کسی است که در سال 2011 به ترامپ پیوست و شعله‌های جنبشی را علیه باراک اوباما، اولین رئیس جمهور سیاه پوست آمریکا، راه انداخت که حرفشان این بود که اوباما اصلیت آمریکایی ندارد چون در این کشور متولد نشده است.
- پرچمداری برتری سفیدپوستان با شعار «آمریکا را دوباره با عظمت کنیم»
با شروع دوره ریاست جمهوری ترامپ در آمریکا و با عملیاتی شدن شعار آمریکا را دوباره باعظمت کنیم شاهد موجی از رفتارهای تند جریانی در آمریکا علیه مهاجران و یا حتی مردم رنگین‌پوست در این کشور بودیم که قایل به برتری سفیدپوستان در این کشور هستند.
این عده در حالی خود را مالک آمریکا می دانند که توجهی به این امر ندارند که خودشان نیز حتی اگر قدیمی‌ترین نسل‌های سفیدپوستان در آمریکا باشند، از نوادگان مهاجران و مهاجمان به آمریکا هستند که با غلبه بر مردم بومی و اصیل آمریکا و کشتار و بیرون راندن آنها، این کشور را تصاحب کردند.
این جریان همچنین توجهی به این واقعیت ندارد که اصولاً آمریکا در دوره‌های مختلف به عنوان پذیرنده مهاجران، ماهیت مهاجرتی دارد، وگرنه مالک آن همانهایی هستند که اکنون جایی در این کشور ندارند.
گزارش از «عظیم امیدی»
انتهای پیام/
∎
نظر شما