دیروز هزاران تن از مردم و مقامات بوسنی و شماری از شخصیت‌های سیاسی خارجی از جمله «محمود حیدری » سفیر کشورمان در بوسنی و «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهوری ترکیه، در مراسم یادبود بیست و چهارمین سالروز قتل‌عام مسلمانان سربرنیتسا در شهر « سارایوو» شرکت کردند.
به گزارش ایسنا، این مراسم مقابل ساختمان ریاست جمهوری و با ادای احترام به ۳۳ قربانی قتل‌عام 21 و 22 تیر 1379 که هویتشان به تازگی کشف شده است، برگزار شد. بقایای این قربانیان پنج‌شنبه طی مراسمی در نزدیکی سربرنیتسا به خاک سپرده می‌شود.
بیش از ۸۰۰۰ مسلمان بوسنیایی در منطقه سربرنیتسا، که به اصطلاح تحت حفاظت سازمان ملل بوده است، توسط شبه نظامیان صرب و با حمایت پشت پرده کشورهای آمریکا و اتحادیه اروپا، کشته شده‌اند. بقایای بیشتر قربانیان از گورهای دسته‌جمعی منطقه سربرنیتسا خارج شده است، اما بیش از ۱۰۰۰ قربانی همچنان مفقود هستند.
خانم «مونیرا سوباسیچ» که دو پسر و همسرش را در این قتل‌عام از دست داده است، گفت: تنها وظیفه ما یافتن اجساد، استخوان‌های فرزندانمان و کشاندن مجرمان به پای میز محاکمه است.
 گفتنی است که هنوز هم مقامات صرب بوسنی این اتفاق را پاکسازی قومی نمی‌دانند!
در همین رابطه، 9 گروه حقوق بشری صرب سه‌شنبه طی بیانیه‌ای اعلام کردند، شرم‌آوراست که تاکنون هیچ‌یک از مقامات حاکم صرب آنچه که در سربرنیتسا رخ داده است، را پاکسازی قومی نمی‌دانند.
نقش بازی کردن اتحادیه اروپا
اتحادیه اروپا که خود از متهمان واقعه سربرنیتسا است، با انتشار پیامی به مناسبت بیست و چهارمین سالگرد نسل‌کشی سربرنیتسا، اعلام کرد: وظیفه مشترک ما این است که نسل‌کشی سربرنیتسا را همیشه به یاد داشته باشیم!
« فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، و «یوهانس هان» کمیسر این اتحادیه در امور سیاست همجواری و توسعه در این بیانیه مشترک خود، بدون‌ اشاره به نقش کثیف اروپا در ماجرای سربرنیتسا، افزودند: وظیفه مشترک ما این است که نسل کشی سربرنیتسا که یکی از تاریک‌ترین دوره‌های تاریخ اروپای مدرن است، را همیشه به یاد داشته باشیم.
در سربرنیتسا چه گذشت؟
غیرنظامیان بوسنی پس از ‌اشغال سربرنیتسا توسط صرب‌ها در
21 تیر 1379، به نظامیان هلندی وابسته به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل پناه آورده بودند. اما سربازان هلندی آنها را به صرب‌ها تحویل دادند.
صرب‌ها اجازه دادند زنان و کودکان به مناطق تحت کنترل سربازان بوسنی برسند، اما بیش از 8000 مرد بوسنیایی را در مناطق جنگلی، کارگاه‌ها و انبارها به قتل رساندند.
قربانیان این کشتار بزرگ در گور‌های دسته‌ جمعی دفن شده‌اند. طبق روال هر سال، برخی اجساد، از گورهای دسته‌جمعی خارج و پس از آزمایش ژنتیک و تشخیص هویت، در قبرهای جداگانه دفن می‌شوند.