به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، مبحث ایمنی در خودروها، مهم ترین بخش این صنعت روبه رشد است و کمپانی های خودروسازی در سرتاسر جهان هر ساله با افزایش استحکام و افزودن آپشن های مربوط به بهبود ایمنی، محصولات خودشان را از این نظر ارتقا می بخشند. بررسی خودروها از نظر ایمنی توسط شرکت های معتبر تست تصادف در سرتاسر جهان انجام می گیرد و بر اساس نتایج این آزمایش ها، نمره ای به هر خودرو داده شده و تصاویر پروسه انجام این تست ها نیز برای آگاهی همگان منتشر می شوند؛ اما این تست ها چگونه انجام شده و جایگاه خودروسازان داخلی ما در این عرصه کجاست؟

زندگی انسان، همه چیز است

این شعار، مربوط به «موسسه IIHS» یا موسسه ایمنی بزرگراه ها، از معتبرترین موسسات انجام تست تصادف در ایالات متحده آمریکاست که از سال 1992 به صورت تخصصی به انجام آزمون های مربوط به ایمنی بر روی خودروهای روز جهان می پردازد و بر اساس فاکتورهای مختلفی که در تمامی آن ها تنها آسیب وارده به سرنشینان ملاک است، به امنیت این خودروها امتیاز می دهد.

این موسسه در کنار «موسسه Euro NCAP» که در اروپا قرار دارد، معتبرترین موسسه های فعال در این عرصه به حساب می روند و تقریبا آزمون های یکسانی را برای تعیین میزان امنیت خودروها در نظر گرفته اند.

بخش های مختلفی که بر اساس آن ها به خودروها نمره داده می شود شامل امنیت سرنشینان بزرگسال، امنیت سرنشینان کودک، امنیت عابر پیاده و همچنین دستیار ها و آپشن های امنیتی خودروی مورد نظر هستند و آسیب بر بخش های مختلف بدن را مورد بررسی قرار می‌دهند. در نهایت تمامی این بخش ها مورد بررسی دقیق کارشناسان این موسسه ها قرار گرفته و از یک ستاره تا پنج ستاره ایمنی به خودروها امتیاز داده می شود.

این تست ها شامل موضوعات مختلفی‌ست که بر اساس کلاس و رده قیمتی خودروها ممکن است تفاوت های کوچکی وجود داشته باشد؛ اما به طور کل تمامی این خودرو ها طبق فرمت جدید آزمون های مربوط به تصادف معمولا به این طریق مورد ارزیابی قرار می گیرند: تست تصادف از جلو، تست تصادف از بغل، تست ضربه از عقب، تست استحکام سقف و تست برخورد با عابر پیاده.

تست تصادف از جلو در موسسات معتبر آزمون های تصادف به دو صورت کامل و 30 درصد انجام می شود؛ برای آزمایش اول یک تصادف شبیه سازی شده انجام می شود که طی آن استحکام کل بخش جلویی خودرو مورد آزمایش قرار می گیرد؛ تست بعدی برخورد از جلو اما بسیار دشوارتر است؛ در این تست به 30 درصد از قسمت جلویی خودرو ضربه وارد می شود و این موضوع باعث می شود بدنه خودرو فشار بیشتری را متحمل شده و شاسی خودروی در حال تست 3 برابر نیروی بیشتری را به نسبت آزمون برخورد از جلوی کامل دریافت کند؛ از این رو کسب موفقیت کامل در این آزمون کار ساده ای نیست. لازم به ذکر است در تست تصادف از جلو آسیب به بخش هایی مانند سر، قفسه سینه، شکم و پاها مورد بررسی قرار می گیرند. این تست در هر دو حالت با سرعتی حدود 64 کیلومتر بر ساعت و در مقابل دیوار و یا تخته فلزی ثابت انجام می گیرد.

آزمون ایمنی بعدی، تست تصادف از کنار است که طی آن یک دستگاه متحرک که دیواره ای فلزی را حمل می کند با سرعت 50 کیلومتر به بخش کناری خودرو برخورد کرده و سلامت سر، کمر، سینه، شکم، قسمت بالایی ران و به طور کل تمامی بخش های بدن که در مجاورت با درب خودرو قرار دارند، بررسی می شوند.

تست امنیت عابر پیاده، آزمونی است که در رده بعدی قرار می گیرد و اخیرا توجهات زیادی را به خود جلب کرده؛ موفقیت در این تست وابسته به آپشن های مربوط به ایمنی عابر پیاده به مانند سیستم هشدار برخورد از جلو و ترمز اضطراری است. در این تست، ابتدا خودرو با سرعت 45 کیلومتر بر ساعت به سمت یک آدمک آزمایشی که در حال عبور از خیابان است حرکت می کند و عملکرد سیستم ترمز و تشخیص عابر پیاده آن بررسی می شود. موفقیت در این تست کاملا وابسته به نوع طراحی و برنامه نویسی این سیستم پیچیده کامپیوتری است و باید هشدار و ترمزگیری به موقع و در لحظه انجام بگیرند.

بخش بعدی این تست نیز برخورد با عابر پیاده است که این اتفاق هم با سرعت 45 کیلومتر بر ساعت رخ می دهد و آسیب های وارده به پا، سر و بدن عابر پیاده مورد بررسی قرار می‌گیرد.

پنج ستاره در برابر یک ستاره!

با نگاهی به وب سایت دو موسسه Euro NCAP و یا IIHS متوجه موضوعی جالب در زمینه خودروهای روز جهان می شویم؛ تقریبا تعداد خودروهایی که در چند سال اخیر کمتر از 4 ستاره ایمنی موسسات معتبر را کسب کرده باشند، صفر است! با نگاهی به تست های تصادف اخیر به این موضوع پی می بریم که تمامی خودروهای تولیدی با وجود افزایش درجه سختی آزمون های ایمنی این موسسات، هر ساله ایمن تر شده و روند مثبتی را طی می کنند؛ حتی در کلاس خودروهای کوچک که آسیب پذیرتر از سایر کلاس ها می باشند، شاهد نمرات ایمنی بسیار بالایی هستیم.

همه این ها در حالی اتفاق افتاده که در کشورمان، ایمنی خودروها برای خودروسازان به بحثی کلیشه ای و فرعی تبدیل شده که هیچ توجهی به آن نمی شود؛ حتی با وجود این که خودروسازان نقش بزرگی در آمار وحشتناک کشته های جاده ای کشور دارند و خودروهای تولیدشان بیشتر به سلاح های کشتار جنگی شباهت دارند؛ اما دلیل این اتفاق چیست؟

اصلی ترین دلیل ضعف خودروهای ملی در مسائل مربوط به ایمنی، عدم تغییر اساسی سیستم های مختلف در طی حدود 20 سال اخیر است! باید بدانید که هیچ کدام از خودروهای ملی در طی این سال ها دچار تغییر اساسی که منجر به افزایش سطح ایمنی آن ها شود، نشده اند.

برای مثال جالب است بدانید اکثر خودروهای ملی از پلتفرم و شاسی خودروهایی استفاده می کنند که حتی در فرمت 30 سال پیش یوروانکپ هم نمرات بسیار پایینی کسب نموده اند! خودروی پژو 405 که تولید آن در سال در سال 1987 در فرانسه آغاز و در سال 1995 نیز وارد خیابان های ایران شد، نه تنها در موسسه یورو انکپ، بلکه در هیچ موسسه ایمنی خودرویی بررسی نشده است و نسل بعدی آن که 406 نامیده می شود هم در سال 2001 و با فرمت قدیمی یوروانکپ سه ستاره ایمنی را کسب نموده است! این یعنی خودروی 406 در حال حاضر ناتوان در کسب حتی یک ستاره ایمنی اروپا و یا آمریکا می باشد! حالا با این اوصاف، پژو 405 تا چه حد ایمن است؟

ماجرا از جایی ترسناک تر می شود که بدانید اکثر خودروهای ملی به مانند پارس، سمند و دنا نیز همگی به نوعی از پلتفرم از رده خارج شده خودروی 405 بهره می برند و این دلیلی بر ناایمن بودن این خودروهای 100 تا 180 میلیونی تولید داخل می باشد!

از طرفی نیز باور این که ما در کشور نمی توانیم پلتفرم ایمنی را برای خودروهای داخلی خود طراحی کنیم، دشوار است. با توجه به حجم بالای استعدادها و مهندسان عرصه خودروسازی و همچنین داخلی سازی بخش عمده ای از تکنولوژی های خودرویی که در گذشته قادر به تولید آن نبودیم، تولید پلتفرمی ایمن و جدید نباید کار دشواری باشد؛ هر چند ممکن است به دلایل مشخص و تقریبا واضحی از انجام این کار جلوگیری شده باشد!

علاوه بر این مبحث، در عرصه تکنولوژی های کامپیوتری مربوط به ایمنی نیز مشکلات عدیده ای وجود دارد و خودروسازان به دلیل صرفه جویی در هزینه ها از قرار دادن سیستم هایی به مانند «ESP» یا «سیستم کنترل پایداری» روی خودروهای خود، خودداری می کنند. مسئله ای که در شرایط جاده ای نامناسب و یا هنگام ورود به پیچ های تند می تواند جان سرنشینان خودرو را تهدید کند و نبود این سیستم، تا به امروز موجب مرگ هموطنان زیادی در سرتاسر ایران شده است. باید بگوییم که وجود این آپشن از سال 2014 برای خودروهای صادراتی و تولید اروپا اجباری شده است و در این سال ها هیچ خودرویی بدون این سیستم به بازار اروپا عرضه نشده است!

برای شروع انجام اصلاحات در این مسائل، نیازمند همت فراوانی از جانب خودروسازان و مهندسین کشور هستیم تا با طراحی ساخت پلتفرم های جدید و ایمن و همچنین نصب آپشن های مربوط به ایمنی، وطیفه اصلی خود در صنعت خودروسازی کشور که تامین امنیت خودروهاست را به جا آوریم؛ در غیر این صورت هموطنان بیشتری را در جریان این تصادفات و حوادث از دست خواهیم داد و این موضوع، جلوه بسیار بد و وحشتناکی دارد.در ادامه این موضوع باید به مانند سایر کشورها خودروهای خود را برای اثبات ایمن بودنشان، به دست آزمایش های موسسات معتبر ایمنی اروپا بسپاریم تا خودروهای ما نیز به مانند بقیه تست شده و نتایج آزمایش ایمنی آن ها در اختیار شهروندان قرار گیرد تا با توجه به آن تصمیم بگیرند و بدانند خودروی مورد نظر آن ها از نظر ایمنی در چه سطحی قرار دارد؛ جالب است بدانید قوانین خرید و فروش خودرو در اروپا اجازه فروش خودروهایی را که در آزمون های ایمنی معتبر شرکت نکرده اند را به سختی صادر می کند و حتی اگر تحت هر شرایطی این اجازه صادر شود، خودرویی که در تست های ایمنی معتبر جهانی شرکت نکرده باشد هیچ مشتری در بازار اروپا نخواهد داشت!

صنعت خودروسازی کشور ما متاسفانه صنعتی بیمار با مشکلاتی جدی است. خودروسازان اولویت های خود را به طور کامل فراموش کرده اند و پسرفت این صنعت در سال های اخیر کاملا مشخص بوده است. امید است اولویت اصلی در هر صنعتی که راحت تر و ایمن تر ساختن زندگی شهروندان است، در برنامه های آینده مسئولین مربوطه جایی داشته باشد. در غیر این صورت، علاوه بر این که شاهد هیچ گونه پیشرفتی، حداقل در عرصه خودروسازی کشورمان نخواهیم بود، باید شاهد مرگ هموطنان عزیزمان به دلیل عدم توجه خودروسازها به مسائل ایمنی خودروهایشان باشیم و هر ساله آمار وحشناک مرگ و میر جاده ای و خانواده های داغدار رابه تماشا بنشینیم.

انتهای پیام/