صاحب‌خبر - میان هیاهوی اخبار و شایعات فوتبال داخلی، یک اتفاق خاص و منحصربه‌فرد در آن‌سوی مرزها و در قاره سبز رخ داد. مهدی بیات، مدیرعامل ایرانی-فرانسوی باشگاه شارلروای بلژیک به‌عنوان رئیس فدراسیون فوتبال بلژیک انتخاب شد. او فعلا دو سال تصدی این پست را در اختیار دارد و در آغاز پنجمین دهه زندگی‌اش با مهم‌ترین چالش ورزشی روبه‌رو شده است. در ادامه نگاهی دقیق‌تر به مهدی بیات، فوتبال بلژیک و ارتباط احتمالی فوتبال ایران با آنها خواهیم داشت. همه‌چیز درباره خاندان بیات خاندان بیات از شناخته‌شده‌ترین خانواده‌های ایران به حساب می‌آیند. آنها در دوران شاهنشاهی نزدیک به دربار بودند و حدفاصل سال‌های 1944 تا 1945 میلادی، مرتضی‌قلی بیات به‌عنوان نخست‌وزیر ایران فعالیت داشت. یاسی و نادر بیات، والدین مهدی‌قلی و مجتبی بیات هم جزء بزرگ‌ترین سرمایه‌داران به شمار می‌رفتند و در تجارت لبنیات ید طولایی داشتند. مهدی و مجتبی نیز در تهران به دنیا آمدند ولی بیماری مهلک مجتبی باعث شد آنها ایران را ترک کنند و برای مداوای پسر بزرگ خود به آمریکا بروند. پس از معالجه مجتبی، این خانواده به فرانسه مهاجرت کرد و در جنوب این کشور در شهر کن مستقر شد. اسم مجتبی و مهدی تغییر کرد. مجتبی به آرناود و مهدی به رابرت تغییر نام دادند. با این حال، مهدی هیچ‌وقت این نام را به رسمیت نشناخت و هرگز به کسی که او را با این اسم صدا بزند، پاسخی نخواهد داد. پسر بزرگ‌تر مدتی برای فوتبالیست شدن تلاش کرد اما به توفیقی دست پیدا نکرد. در ادامه مسیر آنها به‌طور کلی تغییر یافت. حضور در شارلروا عباس بیات، عموی مهدی و مجتبی تاجر معروفی در بلژیک بود. او در ابتدای سال 2000 مالک باشگاه شارلروا شد. مهدی در سال 2003 به بلژیک رفت تا در 23 سالگی به‌عنوان مدیر تجاری کارش را در این باشگاه استارت بزند. مجتبی یا به قول بلژیکی‌ها «موجی» پیشرفت بیشتری داشت. تیم نتایج خوبی می‌گرفت. آنها حدفاصل سال‌های 2004 تا 2007 به دو مقام پنجمی رسیدند ولی درگیری شدیدی در هیات‌مدیره به وجود آمد. حتی شایعه اخراج برادران بیات مطرح شد. اتفاقی که در سال 2010 برای موجی رخ داد. او رفت و به‌عنوان یک ایجنت ورزشی کارش را شروع کرد اما مهدی ترفیع گرفت و به‌عنوان مدیرعامل باشگاه منصوب شد. آنها در سال 2012 حتی به لیگ دسته دوم سقوط کردند اما خیلی‌سریع به ژوپیلرلیگ برگشتند. مهدی تمام سهم عمویش را با قیمت 6 میلیون یورو خرید و حالا سهام 5 درصد باشگاه را در اختیار دارد و به‌عنوان مدیرعامل فعالیت دارد. موجی پولی قریب به 10 ماه قبل بود که افشاگری‌های ویژه‌ای در فوتبال بلژیک رخ داد. ابتدا خبری مبنی‌بر بازداشت شدن برادران بیات روی خروجی برخی سایت‌ها قرار گرفت ولی خیلی‌زود بازداشت مهدی تکذیب شد. با این حال، مجتبی درگیر پرونده عجیبی شده بود که همچنان هم دامنگیر اوست. موجی از سوی دادستانی فدرال متهم به پولشویی، تخلف مالیاتی و دست داشتن در نتیجه برخی مسابقات شده است. با وجود این، مهدی پس از انتخابش به‌عنوان رئیس فدراسیون بلژیک درباره برادرش صحبت کرد و به خبرنگاران این‌گونه پاسخ داد: «من و مجتبی از یک پدر و مادر متولد شدیم و برادر هستیم. این مساله را کتمان نمی‌کنم ولی هیچ‌وقت دو فرد شبیه هم نیستند. هنوز چیزی درباره برادرم به اثبات نرسیده ولی من هیچ دخالتی در کارهایی که او متهم شده، نداشته‌ام. من مرتکب خطایی نشده‌ام. مجتبی هم تا چیزی به اثبات نرسد، بی‌گناه است.» مهدی‌قلی بیات، سیزدهمین رئیس فوتبال بلژیک سن و سال بالای جرارد لینارد 76 ساله، باعث شد نشست فوق‌العاده‌ای از سوی اتحادیه فوتبال بلژیک ترتیب داده شود. رئیس کهنسال بلژیکی به دلیل مشکلات جسمانی تنها دو سال بعد از انتخابش پست ریاست خود را به مهدی بیات تحویل داد. مهدی که خود سه سالی می‌شد عضو هیات‌مدیره و اتحادیه بود، با کسب 15 رای موافق و 7 رای مخالف برای مدت دو سال نفر اول فدراسیون فوتبال بلژیک شد تا سیزدهمین نفر از این حیث باشد. گیلبرت تیمرمن و فیلیپ گودین به ترتیب معاون اول و دوم او خواهند بود. جوانی، پویایی و تجربه کافی به‌رغم سن پایین مهم‌ترین فاکتورهایی بود که کمیته اجرایی در مهدی بیات دیده بود. از او انتظار می‌رود هوای تازه‌ای را به فوتبال بلژیک بدمد. او در اولین گفت‌وگو بعد از قبول این پست مهم گفت: «بسیار خوشوقتم که این اعتماد به من شد. همچنان نقش خودم را در شارلروا خواهم داشت. مانند گذشته حمایت مدیران را می‌خواهم تا در کنار هم بتوانیم اقدامات بزرگی را انجام دهیم. شرم‌آور است اما هنوز زبان هلندی را یاد نگرفته‌ام. من خودم را یک بلژیکی می‌دانم و هرچه سریع‌تر در یک مرکز زبان، هلندی را خواهم آموخت.» ایرانی‌های شاغل در بلژیک در دو سه سال اخیر اهالی فوتبال بارها تصویر و نام مهدی بیات را دیده‌اند. او برخی ستاره‌های ایرانی را به تیم شارلروا برد. کاوه رضایی، امید نورافکن، علی قلی‌زاده و یونس دلفی مهم‌ترین بازیکنانی بودند که به جمع گورخرها اضافه شدند. کاوه به درخشش خود ادامه داد و به بروژ پیوست. رامین رضاییان، محمد نادری و مرتضی پورعلی‌گنجی هم به دیگر تیم‌های این کشور پیوستند تا دوباره شاهد حضور بازیکنان وطنی در بلژیک باشیم. در سالیان دور داریوش یزدانی، رضا ترابیان، علیرضا امامی‌فر و محمدرضا مهدوی هم طعم حضور در ژوپیلرلیگ را چشیده بودند. اما اولین نفر حسین صدقیانی بود که لقب پدر فوتبال ایران را هم یدک می‌کشید. او در سال 1300 به عضویت تیم شارلروا درآمد. حالا هم میلاد محمدی، علی علیپور و یکی دو فوتبالیست دیگر مشتریان بلژیکی دارند. خواهرخوانده‌های جدید؟ همان‌طور که پیش‌تر گفته شد همکاری ایران و بلژیک در فوتبال بسیار زیاد شده است. مارک ویلموتس نمونه عیان این ادعاست. ستاره و سرمربی اسبق تیم ملی بلژیک حالا نفر اول کادرفنی تیم ملی ایران به حساب می‌آید و درمقابل، یک ایرانی به نام مهدی بیات، رئیس فدراسیون بلژیک است. او پیش از این هم از علاقه زیادش به ایران و فوتبال ایران گفته بود و باید منتظر همکاری‌های بیشتر و جدی‌تر بین این دو کشور باشیم. شاید از همان پیمان‌های خواهرخواندگی معروف که بین دو فدراسیون بسته می‌شود، این‌بار هم تکرار شود و ایران و بلژیک در دیدارهای دوستانه به مصاف هم بروند و تفاهمنامه‌های سود‌آوری را به امضا برسانند. سرشاخ شدن تیم ملی با ستاره‌هایی چون ادن هازارد، روملو لوکاکو، کوین دبروین، دریس مرتنز، یان فرتونگن و... هیجان‌انگیز خواهد بود.∎​