رئیس جمهور آمریکا، سیاستمداری است که امور کشورش را براساس معادله سود و زیان اداره می کند؛ اما جایگاه او در پرونده های بین المللی و بویژه ایران و ونزوئلا به شدت رو به سقوط است؛ همین مساله احتمالا ترامپ را بر آن می دارد تا از جان بولتونی که باعث ورود آمریکا به جنگ های فرضی شده، چشم پوشی کند.

 
به گزارش روز نو ؛ در ادامه این مطلب آمده است: روزنامه های آمریکایی در رابطه با تعهد ترامپ در مورد عدم ورود به جنگهای جدید می نویسند و یادآور می شوند که وی از جرج بوش پسر، به دلیل ورود به جنگ عراق و از اوباما به دلیل بمباران سوریه انتقاد کرده است. اما پس از آنکه آمریکا مدعی شد نظام دمشق از سلاح شیمیایی علیه مردم و معارضان داخلی استفاده کرده است، ترامپ برای حفظ آبرو، خود را ناچار از بمباران سوریه یافت.
 
از زمان استعفای اغلب نظامیون دولت آمریکا از مناصبشان، که آخرین انها جیمز متیس بود، جان بولتون به همراه مایک پمپئو افرادی بودند که تلاش کردند بر ترامپ اثر گذاشته و او را به سمت ماجراجویی های نظامی علیه دولتهایی مانند ایران، کره شمالی و ونزوئلا سوق دهند.
 
ترامپ پرونده کره شمالی را شخصا بر عهده گرفت و با اینکه در جریان مذاکرات به پیشرفت قابل ملاحظه ای با رهبر این کشور دست نیافت، از جنگ خودداری کرد. اما در مقابل، پرونده ونزوئلا را به پمپئو و بولتون سپرد. در این باره واشنگتن پست در مقاله ای به چگونگی تصمیم گیریهای نادرست بولتون در مورد ونزوئلا، به دلیل اطلاعات نادرست او در خصوص شرایط این کشور پرداخت.
 
چند ماه بعد از بحران، تهدید به جنگ و اعمال تحریمهای وحشتناک علیه ونزوئلا که مردم از آن متضرر شدند، ایالات متحده هیچ پیشرفتی در مورد تضعیف مادورو حاصل نکرد و تمام نفوذ خود در این کشور را به نفع چین و روسیه از دست داد.
 
از اوریل گذشته، جان بولتون جهان را قانع کرد که واشنگتن نزدیک جنگ با نظام ایران است؛ پس در ادامه جهان نفس خود را حبس کرد؛ اما تحولات بعدی نشان داد این مساله مانند وقوع یک طوفان در فنجان است و ایالات متحده متحمل حقارتی شد که تا پیش از این مثل آن را به خود ندیده بود: سرنگونی پهپاد گران قیمت آمریکایی توسط ایران و در ادامه، ناتوانی ایالات متحده از دادن پاسخی به ایران و برخورد نرم آن با این موضوع.
 
ترامپ در سیاست بین المللی شکستهای بزرگی داشته و این موضوع بر آوازه ارتش آمریکا تاثیر منفی گذاشته است. همه اینها نتیجه تصمیمات بچگانه و شتابزده ای که در درجه اول جان بولتون و در درجه بعدی، پمپئو در اتخاذ آن نقش داشته اند.
 
در تفکر تاجری که فکر سود و زیان است، به نظر می رسد شانس بقای بولتون در منصب مستشار امنیت ملی آمریکا رو به کاهش است؛ چرا که ترامپ به این باور رسیده است که بولتون به دلیل بی مسئولیتی ها و ورودش به جنگ های فرضی، باعث بدنامی ارتش آمریکا شده و اکنون، مانند بار سنگینی بر شانه های ترامپ است که برای پیروزی در انتخابات باید از شرّ او خلاص شود. در واقع، بولتون به نقطه ضعفی تبدیل شده و هر اقدامی که در زمینه سیاست خارجی انجام داده، به آتشی می ماند که شراره هایش ترامپ را می سوزاند. به همین دلیل تمام نشانه ها حکایت از برکناری بولتون و یا استعفای او دارد. ضمن آنکه بولتون می تواند علت استعفای خود را عدم قاطعیت ترامپ در پرونده ایران و ونزوئلا بداند.