صاحب‌خبر - تیم ویکری خبری از آن سوت و هوهای ترسناک و نگران‌کننده در سائوپائولو نبود؛ جای زیادی برای انتقاد نیست وقتی تیم بعد از نیم ساعت 3 گل جلو می‌افتد. پیروزی 5 بر صفر برزیل مقابل پرو یک پیشرفت جمعی و بزرگترین پیروزی کوپا آمه‌ریکا تا اینجا بود. وقتی برزیل در خانه برابر حریفی غیرمسلح بازی دارد، دو حالت ممکن است. دو بازی قبلی این تیم حالت اول را داشت، قفل بازی زودهنگام باز نشد و فشار روی مهاجمان افزایش ‌یافت. حالت بعدی این است که تیم زود به گل می‌رسد، مهاجمان اعتماد به نفس ویران کننده‌ای پیدا می‌کنند و دفاع میهمان را می‌آزارند؛ این داستان بازی با پرو بود. تناقض‌آمیز اینکه برزیل نسبت به دو بازی قبلی شروع بدتری داشت اما قبل از آنکه کار خاصی انجام بدهد دو گل جلو افتاد. اولی روی سلاحی که در طول تورنمنت خطرناک به نظر می‌رسید یعنی کرنر به تیرک اول که با ضربه سر تیاگو سیلوا و شلوغی محوطه جریمه و خوش‌شانسی و در نهایت ضربه کاسمیرو به گل تبدیل شد. گل دوم هم با اشتباه عجیب دروازه‌بان پرو، پدرو گالیسه و فرصت‌طلبی روبرتو فیرمینو به دست آمد. رقابت عملا همان موقع تمام شد و موضوع بعدی «چند تا؟» بود. این باعث شد برزیل بدون فشار بازی لذت‌بخشی را مقابل هواداران راضی انجام دهد و تمام دارایی‌اش را به نمایش بگذارد. تیم ایده مشخصی داشت: حرکات سریع در کناره‌ها و آمدن مدافعان جلوزن به وسط زمین برای ایجاد برتری عددی و راه انداختن بازی مثل هافبک‌های خلاق. برزیل مرتبا در اطراف سپر خط میانی رناتو تاپیا و یوشیمار یوتون که از چهار مدافع پرو حمایت می‌کردند، صاحب توپ می‌شد و این بخش مهم داستان گل سوم برزیل است که توسط اورتون، بال چپ برزیل زده شد. اورتون که در دو بازی قبلی بازیکن تعویضی اثرگذاری برای برزیل بود، کاملا استحقاق ارتقای درجه و آمدن به ترکیب اصلی را داشت. او تردید را به جان مدافعان پرو انداخته بود، دائما مقابلشان خودنمایی می‌کرد و برای متوقف کردنش عصبی شده بودند. او راست پا است و شگردش حرکات عرضی و شوتزنی است. گل بسیار زیبایی به بولیوی زده بود و این بار البته به تیرک نزدیک زد. باز هم گالیسه مقصر بود. گل چهارم با رد و بدل کردن سریع توپ بین دنی آلوز با آرتور و فیرمینو به دست آمد و پنجمی دستاورد بزرگ تیته بود که به خاطر بازی دادن اورتون قبل از این هم قابل تحسین بود. بعد از مصدومیت نیمار، به خاطر آوردن ویلیان انتقادات زیادی شد اما او گلی به یادماندنی زد. پرو روز بدی داشت و مربی‌اش ریکاردو گارکا اوایل نیمه دوم که برزیل گل چهارم را زد، دستش را به نشانه تسلیم بالا برد. کاپیتان پابلو گررو که یک کارت زرد تا محرومیت از بازی بعدی فاصله داشت، بیرون کشیده شد و در واقع گارکا می‌خواست کمتر گل بخورد. پرو با چهار امتیاز سوم شد و باید منتظر نتایج دو گروه دیگر برای صعود به یک‌چهارم‌نهایی باشد. در تاریخ برگزاری این رقابت‌ها با 12 تیم هیچ تیمی با چهار امتیاز از صعود باز نمانده و گارکا اگر تیمش صعود کند احتمالا دیدگاه محتاطانه‌تری را دنبال می‌کند و در دفاع از کناره‌ها تدابیر بهتری می‌اندیشد. اما بازی پنجشنبه در یک‌چهارم‌نهایی برای برزیل کاملا متفاوت خواهد بود. از نظر روانی، این پیروزی درخشان کوچکترین ربطی به بازی بعدی نخواهد داشت. برزیل در حالی به مصاف پرو رفت که صعودش تقریبا قطعی بود اما در بازی حذفی احتمال خروج از جام خیلی بالا است. ناتوانی برزیل برای انطباق با فشار مضاعف مراحل حذفی این تیم را در جام جهانی وطنی 2014 به دردسر انداخت. مثل یک‌چهارم‌نهایی جام جهانی پارسال، کاسمیرو، هافبک دفاعی تاثیرگذار برزیل محروم است. برزیل هیچ وقت با کاسمیرو نباخته اما او زیاد کارت می‌گیرد و جانشین طبیعی‌اش، فرناندینیو کاملا آماده نیست. ستاره منچسترسیتی که از مشکل زانو رنج می‌برد، مقابل پرو روی نیمکت هم نبود. مشکل دیگر این است که گابریل ژسوس هنوز نتوانسته گل بزند. او که در جام جهانی هم گل نزد، با پنالتی وقت‌های تلف‌شده می‌توانست طلسم را بشکند اما با واکنش خوب گالیسه راه به جایی نبرد. اینها البته مشکلاتی هستند که تیته با جان و دل می‌پذیرد، نقاط مثبت این بازی خیلی بیشتر بود. خط حمله برزیل سرحال و فعال است و دفاع شباهتی به گل‌خورها ندارد. برزیل حالا به پورتو آلگره می‌رود، شهر تیته در حالی که گوش‌های‌شان از فریادهای سائوپائولو پر است. منبع: ESPN نکات آماری تیته در نزدیک به دو سال مربیگری برزیل تنها دو بار شکست خورده، دیدار دوستانه با آرژانتین و بازی یک‌چهارم‌نهایی جام جهانی روسیه برابر بلژیک؛ در هر دو کاسمیرو بازی نکرده و حالا او در یک‌چهارم‌نهایی محروم است. برزیل در 19 بازی آخرش با پرو یک باخت داشته که در کوپا آمه‌ریکای 2016 با نتیجه یک بر صفر بود. برزیل در 9 بازی خانگی آخرش در کوپا آمه‌ریکا گل نخورده، این تیم آخرین بار در سال 1989 از ونزوئلا گل خورده. برزیل در مرحله گروهی کوپا هشت گل زده که در قرن بیست و یکم بی سابقه بوده. برزیل برای نخستین بار بعد از 12 سال حریفی از آمریکای جنوبی را در کوپا با 5 گل اختلاف برده، این تیم در سال 2007 شیلی را 6 بر یک شکست داد. دنی آلوز با 36 سال و47 روز سن مسن ترین گلزن برزیل در کوپا آمه‌ریکا در حداقل 96 سال گذشته است. اورتون دومین گلش را از بیرون محوطه جریمه زد تنها ادواردو وارگاس، بازیکن شیلی چنین آماری در این تورنمنت دارد.∎​