«من این موقعیت را داشتم و خواستم به پسرم هم هدیه بدهم و نمی خواستم بعدا به من بگوید تو که می توانستی این امکان را برای من فراهم کنی، چرا نکردی و در حقم کوتاهی کردی.»

 

«پدر یارا آقای طباطبایی، چون خودشان اقامت کانادا را دارند دوست داشت که بچه اش هم پاسپورتی غیر از پاسپورت ایرانی داشته باشد. ما این امکان را به فرزندمان می دهیم که در آینده خودش تصمیم بگیرد که یک جای بهتری از نظر تحصیلی زندگی کند.»

 

«من اقامت کانادا را دارم و یک هدیه ارزشمند را با تولد فرزندم خواستم به او بدهم و برای او عین یک امکان است که می تواند بعد ها از آن استفاده بکند یا نکند. این به آن معنا نیست که من ایران را دوست ندارم، چون من عاشق کشورم هستم.»

« هم من و هم همسرم دوست داشتیم که فرزندمان در کشور خودش به دنیا بیاید.»

«خانواده چهارنفره ى ما پنج نفره شد.. مسافر كوچولومون در يكى از بيمارستان هاى تهران و توسط يكى از بهترين پزشكان ايرانى و گروه حرفه ايشون به دنيا اومد...

٢٨٠- از نوروز نود و هفت وقتى فهميديم كه دوباره مسافرى خواهيم داشت تماااااام تلاشم رو كردم تا اين بار همه و مهم تر از همه شايلى رو راضى كنم كه اين كوچولو رو تو ايران به دنيا بياريم. خيلى رو اين پروژه كار كردم و وقت گذاشتم تا قلباً رضايت داد براى موندن در ايران و تجربه‌ى زايمان در كشور خودمون. (توضيحش زياد جالب نيست؛ ولى براى خانواده‌ى ما و با توجه به شرايط و امكاناتى كه در امريكا داريم، كل مخارج اين پروسه در اونجا كمتر از اينجاست حتى با همين دلار چاق)

 ٢٨١- امروز تو بيمارستان فرمانيه پرستارها به شوخى مى گفتند كه چرا بين دو برادر تبعيض قائل شدين و مثلاً بعدها كه اين كوچولو بزرگ شد نگه كه چرا منو تو امريكا به دنيا نياوردين؟؟ جوابم كوتاه بود: «همه ما بايد كارى كنيم وقتى اين دو تا بزرگ شدند، بن سان اعتراض كنه كه چرا منو تو ايران به دنيا نياوردين!»

 ٢٨٢- اين شدنيه كه حس خودباورى اون قدر در ما شكوفا بشه تا هر كدوممون در هر جايگاهى كه هستيم بهترين خودمون باشيم و هر كدوم اول از خودمون شروع كنيم و جامعه و شهر و كشور خودمون رو طورى بسازيم كه داشتن يا نداشتن شناسنامه خارجى موضوع پيش پا اُفتاده اى بشه.»