گروه حوادث: کامران علمدهی  / انگار امروزه دیگر برای سارقان فرقی نمی‌کند که پول و طلا و خودرو بدزدند یا نوزاد. حتی برایشان جان انسان‌ها هم بی‌اهمیت است و حاضرند برای منافعشان خانواده‌ای را که حدود یکسال در انتظار تولد فرزندی بوده‌اند نابود و زندگی یک انسان را  به  ورطه بی‌هویتی بیفکنند.
نوزاد ربایی جرم نوظهوری نیست اما در هفته‌های اخیر خبر‌هایی از وقوع این جرم در چند نقطه از کشور شنیده شده است. به‌طور قطع تداوم این نوزادربایی‌ها می‌تواند تبعات بسیار سنگینی برای جامعه و خانواده‌ها داشته باشد.
خطر بی‌اعتمادی به مراکز درمانی
سید حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران درباره علت وقوع سرقت نوزادان در بیمارستان‌ها می‌گوید: افرادی که در بیمارستان‌ها به سراغ سرقت نوزادان می‌روند اغلب به سه بخش عمده تقسیم می‌شوند. نخست والدین نوزادان هستند که با هدف دستیابی به پول و دریافت مبالغی، فرزندشان را به افرادی که خواهان داشتن بچه هستند می‌فروشند. دومین گروه افرادی هستند که بچه دار نمی‌شوند و به خاطر چارچوب و فرآیند طولانی سرپرستی و فرزندخواندگی به‌دنبال راهی هستند که بتوانند قانون را دور زده و مستقیم از بیمارستان طفلی را برای سرپرستی بربایند و سومین گروه هم افرادی هستند که معمولاً درقالب باندهای قاچاق انسان نوزادان را از بیمارستان‌ها و مراکز نگهداری اطفال می‌ربایند تا بتوانند آنها را با هزینه‌های هنگفتی به افرادی در خارج از مرزها به فروش برسانند.موسوی چلک در پاسخ به این سؤال که ترویج و گسترش این نوع سرقت‌ها چه تبعاتی در جامعه می‌تواند داشته باشد، تأکید می‌کند: این عمل مجرمانه می‌تواند دورزدن قانون را رواج دهد و در ادامه باعث افزایش ترس خانواده‌ها از حضور نوزاد و کودک‌شان در مراکز درمانی می‌شود و البته به بی‌اعتمادی هم دامن می‌زند. ضمن اینکه در برخی مواقع می‌بینیم که کادر درمانی هم به‌عنوان سرمایه‌های بزرگ اجتماعی فریب افراد سودجو را می‌خورند و با این افراد همدستی می‌کنند.
وی در جواب این سؤال که اگر قانون فرزندخواندگی تسهیل شود آیا کمتر شاهد چنین اتفاقاتی خواهیم بود خاطرنشان می‌کند: بی‌تردید وقتی این قوانین تسهیل شود بسیاری از افراد بدون فرزند به آرزویشان می‌رسند. اما فرزندخواندگی باید پس از این فرآیند برای هر دو طرف یعنی هم سرپرست و کودک مفید باشد. چرا که سرپرست‌ها می‌توانند تحت نظر یک مشاور و ناظر و با طی کردن مراحل قانونی صاحب فرزند شوند و از طرفی خود نوزاد و کودک نیز با هویت به زندگی‌اش ادامه می‌دهد. به هرحال وقتی کودکی ربوده می‌شود به‌لحاظ قانونی زندگی باهویتی را تجربه نمی‌کند. وی در پایان می‌گوید: تجربه نشان داده نوزادانی که به این شیوه سرقت می‌شوند و از پدر و مادران واقعی‌شان دور می‌شوند همیشه زندگی خوبی نخواهند داشت و افرادی که برای آنها دلسوزی می‌کنند تا در کنار افراد متمول زندگی بهتری را تجربه کنند گاهی نتیجه عکس می‌دهد و آن چیزی نمی‌شود که فکرش را می‌کردند.