صاحب‌خبر - احسان محمدی از «ژان پیر ملویل» کارگردان فرانسوی جمله‌ای به یادگار مانده که بیشتر به حوزه فلسفه تنه می‌زند: «همه بی‌گناه به دنیا می‌آیند ولی طولی نمی‌کشد». وقتی در فصل نقل و انتقالات پایکوبی و دست‌افشانی برخی هواداران فوتبال را در استقبال از بازیکن و مربی تازه به خدمت گرفته شده می‌بینم یاد این جمله می‌افتم. اینکه «طولی نمی‌کشد». طولی نمی‌کشد که همین ستایشگران خیلی زود ساعت شنی را وارونه می‌کنند و «حیا کن و رها کن» و «بی‌غیرت بی‌غیرت» سر می‌دهند. آدم هر چقدر بیشتر عمر کند، از این چیزها بیشتر می‌بیند و البته کمتر تعجب می‌کند. رفیقی دارم که جان شیفته تیمی در لیگ ‌برتر فوتبال ایران است. اول هر فصل در شبکه‌های مجازی و دورهمی‌های خانوادگی برای همه کری می‌خواند، به فهرست خریدها اشاره می‌کند و خط و نشان می‌کشد که کار رقیبان تمام است. عکس بازیکنان و مربی جدید را منتشر می‌کند و در مدح‌شان شعر و لقب می‌سازد. با اطمینان از قهرمانی می‌گوید. انتهای فصل وقتی تیم نتیجه نمی‌گیرد، خریدهای جدید اندازه کافی نمی‌درخشند و مربی ناکام می‌ماند دوباره در شبکه‌های مجازی و جمع‌های خانوادگی می‌گوید من که از اول گفته بودم این مربی و این بازیکن‌ها به درد نمی‌خورند! زیر بار هم نمی‌رود که اول فصل چه حرف‌هایی زده، شفاهی‌ها را تکذیب می‌کند، مکتوب‌ها را پاک! اما می‌رود سراغ روزنامه‌نگاران ورزشی و از تمام نوشته‌های آنها در روزنامه‌ها، سایت‌ها، توییتر، تلگرام و اینستاگرام و وبلاگ و فیسبوک و... بریده‌هایی را جدا می‌کند و وای اگر یکی از آنها پیش‌بینی اشتباهی کرده باشد. از همان چماقی می‌سازد که بگوید همه روزنامه‌نگارها بی‌سواد هستند و مدرکش موجود است! دوست من اما تنها نیست. هزاران نفر مانند او در این کشور زندگی می‌کنند که وکیل مدافع خود و قاضی دیگران هستند. معتقد هستند حق‌شان ضایع شده و دیگران بی‌سواد هستند. گناه روزنامه‌نگاران این است که «اسناد نوشته‌ها و ادعاهایشان» موجود است، نمی‌توانند تکذیب کنند اما حرف باد هواست! الان می‌شود ادعایی کرد و ده دقیقه بعد با جسارت گفت: من؟! امکان نداره چنین حرفی زده باشم! هنوز تا آغاز لیگ چند وقتی فرصت داریم، هر کس که مدعی سواد و دانش در حوزه فوتبال یا اجتماع است یا فکر می‌کند بقیه روزنامه‌نگاران و کارشناسان حقش را خورده‌اند، سررسید کوچکی بردارد و از همین حالا دست به پیش‌بینی و تحلیل بزند. اینکه آیا استراماچونی موفق می‌شود؟ آیا برانکو در پرسپولیس بماند به روند قهرمانی‌هایش ادامه می‌دهد؟ آیا دنیزلی به ناکامی تراکتورسازی خاتمه می‌دهد؟ آیا مهدی رحمتی در پدیده موفق می‌شود؟ آیا امیر قلعه‌نویی تا انتهای فصل در سپاهان مربیگری می‌کند؟ آیا ویلموتس کماکان فوتبال هجومی ارائه می‌دهد و ... قرار نیست منتشر کنید و در معرض قضاوت عمومی بگذارید. نگه دارید و بعد از چند ماه برگردید و به پیش‌بینی‌ها و تحلیل‌های خودتان نگاه کنید. آن وقت خواهید دید تفاوت میان «ادبیات شفاهی» و «ادبیات مکتوب» در «پذیرش مسوولیت» است. پذیرش مسوولیت... چیزی که کمتر کسی این روزها در این حال و هوای متغیر به آن پایبند است.∎​