صاحب‌خبر - بازیگر نمایش “پا برهنه در پارک” گفت: تماشاخانه هاى خصوصی، مسلما در ابتدا با هدف حمایت از جوانان مستعد شروع به کار کردند، اما این روز‌ها تماشاخانه های خصوصی به تجارتی تقریبا یک سویه برای متمولان تبدیل شده اند. به گزارش میزان، این روزها تئاتر بیش از گذشته شاهد حضور چهره های سینمایی، ورزشی و موسیقی در قامت بازیگر هنرهای نمایشی است. افرادی که شاید گیشه را برای خود و تهیه کننده اثر تضمین کنند اما به همین نسبت فضا و فرصت کافی برای ظهور و بروز جوانان را از آنها می گیرند.سالانه تعداد زیادی از جوانان در رشته های مختلف هنرهای نمایشی از قبیل ادبیات نمایشی، بازیگری، طراحی صحنه، کارگردانی و سایر شاخه ها فارغ التحصیل می شوند اما نکته مهم آنجاست که زیرساخت های تئاتر به هیچ عنوان نتوانسته در قیاس با تعداد هنرمندان جوان بستر اجرایی فراهم آورد.به همین مناسبت خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، با تنی چند از هنرجویان، فارغ التحصیلان و هنرمندان جوان عرصه تئاتر به گفت و گو نشسته و جویای دغدغه‌ها و مشکلات آنها برای حضور در عرصه هنرهای نمایشی شده است. نجمه صفایی بازیگر جوان تئاتر از جمله بازیگرانی است که سال نسبتاً پرکاری را پشت سر گذاشته به چندی پیش نمایش “پا برهنه در پارک” را روی صحنه داشته است. *وضعیت کلی تئاتر را در سال‌های گذشته چطور می‌بینید؟ وضعیت تئاتر کشور را دانشجویی که توان مالی دیدن بیشتر کار‌های روی صحنه را ندارد نمی‌تواند جامع ببیند و تحلیل کند اما همین گویای وضعیت تئاتر کشور است. اگر شرایطی فراهم باشد که هنرمندان مشغول به تئاتر امکانی بیش از دیگران برای دیدن آثار روی صحنه را داشته باشند، مسلما به نگاه و ارزیابی و بینش درست و البته سواد آن‌ها کمکی شایان خواهد شد. *با تاسیس و ظهور تماشاخانه‌های خصوصی امید بها دادن به نسل جوان به شدت قوت گرفت آیا این تاثیر همچنان ادامه دارد؟ تماشاخانه هاى خصوصی، مسلما در ابتدا با هدف حمایت از جوانان مستعد شروع به کار کردند، اما این روز‌ها تماشاخانه های خصوصی به تجارتی تقریبا یک سویه برای متمولان تبدیل شده اند. تجارت‌خانه ای که مخصوص سرمایه دارهاست و فرصت به گروه هایی که نه سرمایه‌ هنگفت در اختیار دارند و نه بازیگر شناخته شده نمی رسد. متاسفانه گروه هایی که در آن‌ها متون تالیفی درخور توجه و کارگردانانى باسواد وبازیگرانی مستعد دیده می‌شوند در این تجارت خسارت می‌بینند. *حضور چهره‌ها و سلبریتی‌ها در تئاتر دغدغه‌ای است که سالهاست مورد بحث بوده است. به نظر شما حضور این افراد قابل قبول بوده است یا نه؟ تیاتر در نگاهِ من، به دور از هیاهو و دنیایی متفاوت از سینما است. دنیایی است که عواملش برای چند شب اجرا، ماه‌ها تمرین‌های سخت را در پلاتوهاى به جان می خرند. در نظر من تئاتر روندی انسان ساز است و باز هم از نظر من تئاتر شخص محور نیست، نقش محور است. تماشاگر واقعی تئاتر براى دیدن شخص خاصی به دیدن نمایش نمی‌رود، خلاف سینما که ستاره پرور است. در تئاتر سرعت اولویت نیست و در اکثر نمایش‌ها بازیگران در ابتدای تمرین‌ها به تمرینات بدن، حس، صدا، تمرکز و خیال می پردازند. اگر سلبریتی‌ها و چهره ها احترام تئاتر را حفظ کنند و اصرار بر تبدیل آن به فضای متفاوت سینما نداشته باشند بی شک حضورشان حضوری مثبت‌تر خواهد بود. حضوری که به دور از عطشِ شدیدِ دیده شدن در قاب‌های درشت و تبدیلِ تئاتر به کپیِ ناقصِ سینما است. *متاسفانه در آمد اهالی تئاتر در آمد مناسبی نیست و به هیچ عنوان نمی توان از این هنر ارتزاق کرد. آیا خود شما تئاتر را به عنوان یک شغل برای تامین معاش نگاه کردید؟ درسته، اما با این پاروکس که من این هنر را به عنوان شغل رسمیِ خود نگاه می‌کنم، اما آن من را به چشم شاغل رسمی خود نگاه نمی‌کند به تبع من به عنوان بازیگر تئاتر ، شغلی دیگر را براى امرار معاش انتخاب می‌کنم و این به روند تمرکز انرژی من در هنرم، لطمه می‌زند. *به نظر شما مهمترین مشکل امروز تئاتر چیست و چه راهی برای حل آن پیشنهاد می‌کنید؟ کم سوادى بخشی از خانواده تئاتر، بی مهرى به بزرگان و پیشکسوتان و حذفِ تدریجىِ آن‌ها، مشکلات مالی اهالیِ تئاتر از جمله مشکلاتی هستند که سالها اهالی تئاتر با آن روبرو بوده و هنوز راه حلی برای آن پیدا نکرده اند.∎​