سلیمان هومان نژاد دانشجوی دکترای دانشگاه تهران در یادداشتی با ابراز نگرانی از محرومیت در بهمئی، از کمبود امکانات در روستاهای شهرستان به خصوص در حوزه رود تلخ گلایه کرد.
متن یادداشت به شرح ذیل است:
بنام خداوند جهان آفرین
دردنامهای برای دیارم و درمانده ام که چکار کنم؟
قصد سفر به زادگاهم (ممبی- رودتلخ) داشتم وقتی وارد منطقه شدم؛ این منطقه با دارابودن طبیعتی زیبا و بکر و منحصربفرد از دارابودن بدیهیترین امکانات اولیه یعنی راه ارتباطی وحمل ونقل جادهای، آب آشامیدنی، برق، دکلهای مخابرات و. بی بهره وکم بهره است.
بعداز عبور از جادههای نه چندان طولانی که باچاله چولههای فراوان روبروست وآسیبهای جدی به ماشین آلات میرساند تقریبا میشود توصیف کرد که با چندین بار رفت وآمد از این جاده باید یک بازنگری اساسی در ماشین خود کنیم و به یک تست اساسی نیاز دارد و درشرایط بد اقتصادی این روزها منِ کارمند که باید یک دهه کارکنم تا توانایی تامین یک ماشین پراید داشته باشم و باچندین بار رفت وآمد از این جاده باید حقوق یک ماه خودم را برای تعمیر همین ماشین انجام دهم، چه برسد به مردمان آن دیار!
آب به عنوان مایهی حیات، اصلیترین علت توسعهی زندگی درحیات وحش وانسانی است.
چند دهه قبل راخود به یاد دارم که مردمان منطقه با مشارکت جمعی، از میان راههای صعب العبور ودرههای تنگ وعمیق وتپههای با توپوگرافی نامساعد چشمه سارهای چری که همچون الماسی در دل تپهها ودرهها میدرخشید، لوله و جوشکار و دستگاههای مربوطه را بر دوش خود حمل و کیلومترها عملیات خط انتقال آب به اینصورت انجام و اجرا شد تا آب آشامیدنی هر روز در دسترس روستاهای رودتلخ قرارگیرد، اما امروزه ضمن سهل شدن این مسیرها وعملیات، و متأسفانه اقدامات نوع بشر در تصاحب این کیمیای زندگی، گرچه ما را وادار به این تقسیم بندی میکند، اما سهم مردم ما ۵ ویا ۶ روز یکبار آب آشامیدنی است آیا این تقسیم و توزیع آب عادلانه است؟
وقتی وارد روستا شدم لحظه ورود به روستا سکوت آرام بخش وعجیبی برآن حکمفرمابود، ولی درعین سکوت فریاد دردهای پنهان ومخفی این آبادیها بلند بود دردهایی که مسئولین در مسئولیتهای مختلف به مردم قول ووعدههایی دادند تا به مشکلات رسیدگی کنند، اما امروز خبری از تحقق این وعدهها نیست و بازهم با وعدههای به جامانده از کاندیدهای مجلس وسایر مسئولین اجرایی استانی وشهرستانی روبرو وهمچنان چشم انتظار آنها هستند وما میدانیم که از نظر آموزههای دینی، وحیانی، شریعت وانسانیت اصل اساسی در صداقت، امانت، وفای به عهد ومانند آن است پس چرا آن وعدههای شما برای بهسازی وبازسازی جادههای رودتلخ، ممبی، پهنک وسیدصالح به سرله و بلندگوهای رسای شما درزمان انتخابات الان خاموش شده اند؟ آقای نماینده آن وعدههای شما چی شد؟
باکمترین بارش وبادی در زمستان و وزش بادی در تابستان وپاییز خاموشی برق داریم.
روستاههایی که هنوز بافهرستی از محرومیت ووعدههای بر زمین مانده مواجه هستند وهنوز امید به آینده دارند روستاههایی که سادگی فقر و محرومیت درچهره مردم این روستا به روشنی دیده میشود، مردمانیکه همواره درطول انقلاب اسلامی پا به پای مردم و مسئولین از میهن اسلامی خویش دفاع کرده اند و با داشتن ۱۲ شهید در جنگ تحمیلی، خود گواهی محکمی بر وفادادی برای این نظام بوده و خواهند بود.
کودکانی را نظاره گر بودم که نمیدانند پارک، فضای مجازی، کتابخانه وهایپر مارکت و. چیست وفقط با چوب دستی آرزوهایشان را برروی خاک نقاشی میکردند ومشاهده این همه وعدههای به جامانده در این روستاها بغض هر آدم با وجدانی را میترکاند اینجا خبری از امکانات دنیای مدرن نیست و سادگی، محرومیت ومظلومیت را میتوان در چهرههای مردمانش نظاره کرد و در دلشان آه ونالههایی فراوان دید و باهمه سختیها امیدوار به آینده همچنان به راه خود ادامه میدهند وخواهان وخواستار نگاه وتخصیص وتقسیم عادلانه بودجه و اعتبارات در این مناطق هستند، چون به گفته سعدی شیرین سخن وپارسی گوی " بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش زیک گوهرند"
متن یادداشت به شرح ذیل است:
بنام خداوند جهان آفرین
دردنامهای برای دیارم و درمانده ام که چکار کنم؟
قصد سفر به زادگاهم (ممبی- رودتلخ) داشتم وقتی وارد منطقه شدم؛ این منطقه با دارابودن طبیعتی زیبا و بکر و منحصربفرد از دارابودن بدیهیترین امکانات اولیه یعنی راه ارتباطی وحمل ونقل جادهای، آب آشامیدنی، برق، دکلهای مخابرات و. بی بهره وکم بهره است.
بعداز عبور از جادههای نه چندان طولانی که باچاله چولههای فراوان روبروست وآسیبهای جدی به ماشین آلات میرساند تقریبا میشود توصیف کرد که با چندین بار رفت وآمد از این جاده باید یک بازنگری اساسی در ماشین خود کنیم و به یک تست اساسی نیاز دارد و درشرایط بد اقتصادی این روزها منِ کارمند که باید یک دهه کارکنم تا توانایی تامین یک ماشین پراید داشته باشم و باچندین بار رفت وآمد از این جاده باید حقوق یک ماه خودم را برای تعمیر همین ماشین انجام دهم، چه برسد به مردمان آن دیار!
آب به عنوان مایهی حیات، اصلیترین علت توسعهی زندگی درحیات وحش وانسانی است.
چند دهه قبل راخود به یاد دارم که مردمان منطقه با مشارکت جمعی، از میان راههای صعب العبور ودرههای تنگ وعمیق وتپههای با توپوگرافی نامساعد چشمه سارهای چری که همچون الماسی در دل تپهها ودرهها میدرخشید، لوله و جوشکار و دستگاههای مربوطه را بر دوش خود حمل و کیلومترها عملیات خط انتقال آب به اینصورت انجام و اجرا شد تا آب آشامیدنی هر روز در دسترس روستاهای رودتلخ قرارگیرد، اما امروزه ضمن سهل شدن این مسیرها وعملیات، و متأسفانه اقدامات نوع بشر در تصاحب این کیمیای زندگی، گرچه ما را وادار به این تقسیم بندی میکند، اما سهم مردم ما ۵ ویا ۶ روز یکبار آب آشامیدنی است آیا این تقسیم و توزیع آب عادلانه است؟
وقتی وارد روستا شدم لحظه ورود به روستا سکوت آرام بخش وعجیبی برآن حکمفرمابود، ولی درعین سکوت فریاد دردهای پنهان ومخفی این آبادیها بلند بود دردهایی که مسئولین در مسئولیتهای مختلف به مردم قول ووعدههایی دادند تا به مشکلات رسیدگی کنند، اما امروز خبری از تحقق این وعدهها نیست و بازهم با وعدههای به جامانده از کاندیدهای مجلس وسایر مسئولین اجرایی استانی وشهرستانی روبرو وهمچنان چشم انتظار آنها هستند وما میدانیم که از نظر آموزههای دینی، وحیانی، شریعت وانسانیت اصل اساسی در صداقت، امانت، وفای به عهد ومانند آن است پس چرا آن وعدههای شما برای بهسازی وبازسازی جادههای رودتلخ، ممبی، پهنک وسیدصالح به سرله و بلندگوهای رسای شما درزمان انتخابات الان خاموش شده اند؟ آقای نماینده آن وعدههای شما چی شد؟
باکمترین بارش وبادی در زمستان و وزش بادی در تابستان وپاییز خاموشی برق داریم.
روستاههایی که هنوز بافهرستی از محرومیت ووعدههای بر زمین مانده مواجه هستند وهنوز امید به آینده دارند روستاههایی که سادگی فقر و محرومیت درچهره مردم این روستا به روشنی دیده میشود، مردمانیکه همواره درطول انقلاب اسلامی پا به پای مردم و مسئولین از میهن اسلامی خویش دفاع کرده اند و با داشتن ۱۲ شهید در جنگ تحمیلی، خود گواهی محکمی بر وفادادی برای این نظام بوده و خواهند بود.
کودکانی را نظاره گر بودم که نمیدانند پارک، فضای مجازی، کتابخانه وهایپر مارکت و. چیست وفقط با چوب دستی آرزوهایشان را برروی خاک نقاشی میکردند ومشاهده این همه وعدههای به جامانده در این روستاها بغض هر آدم با وجدانی را میترکاند اینجا خبری از امکانات دنیای مدرن نیست و سادگی، محرومیت ومظلومیت را میتوان در چهرههای مردمانش نظاره کرد و در دلشان آه ونالههایی فراوان دید و باهمه سختیها امیدوار به آینده همچنان به راه خود ادامه میدهند وخواهان وخواستار نگاه وتخصیص وتقسیم عادلانه بودجه و اعتبارات در این مناطق هستند، چون به گفته سعدی شیرین سخن وپارسی گوی " بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش زیک گوهرند"
نظر شما