بانک ورزش- لحظاتی پیش از آغاز مسابقه پارس جنوبی و پرسپولیس، وقتی دوربین چهره برانکو ایوانکوویچ را روی نیمکت سرخپوشان به نمایش درآورد، آرامش و اطمینان خاطر در صورت مربی کروات موج می‌زد. البته نه اینکه این آرامش فقط مربوط به همین بازی آخر و فاصله یک امتیازی تا کسب عنوان قهرمانی باشد، بلکه برانکو از ابتدای فصل آرام بود. عجیب است، اما انگار نه پنجره بسته تیمش در نیم‌فصل اول لیگ هجدهم او را نگران می‌کرد و نه ریخت‌وپاش و جدیت استقلال، تراکتورسازی و سپاهان. این ادعا با توجه به اسناد دقیق یک سال گذشته مطرح می‌شود و شما می‌توانید با سرکشی به آرشیو رسانه‌های ورزشی در این مدت، از صحت و سقم آن مطلع شوید؛ اما امسال از بین مدعیان تنها کسی که مسوولیت شانس قهرمانی بودن را پذیرفت، فقط و فقط خود برانکو بود.

در سپاهان امیر قلعه‌نویی با تکرار مکرر این موضوع که تیمش از نظر هزینه پنجمین باشگاه لیگ برتر است، از پذیرفتن مسوولیت به عنوان مدعی قهرمانی سر باز زد. تازه امیرخان جمله مشهور دیگری هم داشت که می‌گفت: «دو تیم بی‌بضاعت مثل ما و پدیده، معادلات آقایان را برای قهرمانی به هم زدیم!» بنابراین او هرگز تا روز آخر قبول نکرد مدعی قهرمانی است. همین داستان را در استقلال هم با وینفرد شفر داشتیم. مربی آلمانی که فصل گذشته به دفعات گفته بود اگر از ابتدای فصل می‌آمد تیمش را قهرمان می‌کرد، امسال تغییر موضع داد و از حوالی هفته بیستم مدام وعده سال بعد را می‌داد. او می‌گفت هرگز قول قهرمانی نداده و سال آینده قرار است کارهای بزرگی در استقلال انجام بدهد. داستان تراکتورسازی هم همین بود. حتی تا قبل از بازی با سپیدرود که خیلی‌ها تراکتور را با توجه به برنامه آسان‌ترش شانس اول قهرمانی می‌دانستند، زنوزی می‌گفت امسال فقط به کسب سهمیه فکر می‌کند و رویای قهرمانی مربوط به سال آینده، با تراکتوری قوی‌تر است.

در این میان اما برانکو از روز اول تا آخر مسوولیت جایگاه تیمش را پذیرفت و به دفعات، مکرر در مکرر گفت: «می‌دانم که ما گزینه اول قهرمانی هستیم و از این مسوولیت شانه خالی نمی‌کنیم.» هر چه هم که به پایان فصل نزدیک می‌شدیم، ادبیات پروفسور قاطع‌تر می‌شد. مثلا وقتی بعد از بازی برگشت با سپاهان انتقادها از توقف پرسپولیس برابر 80 هزار تماشاگر خودی بالا گرفت، برانکو در نشست خبری گفت: «یک درصد هم شک ندارم که قهرمان خواهیم شد.» شاید هم تزریق همین ایمان و خودباوری به مجموعه تیم باعث شد عصر درخشان پرسپولیس با سومین قهرمانی پیاپی ادامه بیابد. چیزی که برانکو داشت و دیگران نداشتند.