نمک سنگ است؛ از سنگ‌خوري بپرهيزيم!

آذر فخري

نمک قديمي‌ترين چاشني است که انسان در غذاهاي خود از آن استفاده مي‌کند. کافي است دوراني را تصور کنيم که هنوز انسان نمک را نمي‌شناخت؛ حتي اگر آتش را در اختيار داشت، بازهم غذايي که مي‌خورد آن طعم مطلوب و لذت‌بخش را نداشت. غذا پيش از کشف نمک، تنها براي سيرشدن مصرف مي‌شد، اما پس از به ميدان آمدن نمک، غذا يک ويژگي مهم پيدا کرد: خوشمزه شد! نمک طعم خاصي به غذا مي‌دهد و تقريبا تا به امروز هيچ ادويه‌اي نتواسته است جاي آن‌را بگيرد.

نمک در پيشرفت تمدن انساني نقش مهمي دارد، چرا که علاوه بر خوشمزه کردن غذا، باعث شد انسان بتواند مواد خوراکي را تا مدت‌هاي طولاني‌تري حفظ و ذخيره کند.

اما حقيقت ماجرا اين است که همان ميزان نمکي که به‌طور طبيعي در مواد خوراکي گياهي و حيواني وجود دارد، براي بدن ما کافي است و بيش از آن، صرفا براي تفنن و لذت بيشتر بردن از خوردن مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

متاسفانه مدت‌هاست نمک مهمان هميشگي و جزء لاينفک سفره‌هاي ما شده است. طوري‌که کمتر کسي حاضر مي‌شود غذاي کم‌نمک يا بدون نمک مصرف کند. اين‌را مي توان در مقاومت افرادي که به عدم استفاده از نمک توسط پزشک توصيه شده‌اند، به عينه مشاهده کرد؛ پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هايي که براي کمي نمک، با فرزندان‌شان چانه مي‌زنند!

اين مسئله هيچ دليل ديگري ندارد به‌جز عادت. با کمي صبر و تحمل و مطالعه در مورد مضراتي که اين سنگ خرد و پودر شده دارد، مي‌توان آن‌را کنار گذاشت. باکتري‌هايي که موجب زخم معده مي‌شوند بيش از ما به نمک علاقه دارند. هليکوباکتري‌هايي که موجب زخم معده مي‌شوند در محيط پرنمک معده رشد بيشتري دارند و موجب عفونت فضاي معده شده و در نهايت زمينه‌ساز ابتلا به سرطان معده مي‌شوند.

پس لازم است در مورد اين سنگ خوري کمي بيشتر تامل کنيم و بيشتر به فکر سلامتي جسم و جان خود باشيم.