صاحب‌خبر - یکـــی از بــزرگ‌تـــریـــن دلخوشی‌های هواداران فوتبال به درخشش ستاره‌هایی است که در لیگ‌های خارجی بازی می‌کنند. مهم نیست اهل کدام کشور صادرکننده بازیکن باشی، تا وقتی بازیکنت در لیگ‌های مختلف می‌درخشد بهانه‌ای برای خوب شدن حالت داری. یادمان نمی‌رود که گلزنی‌های علی دایی یا علی کریمی یا مهدی مهدوی‌کیا یا بازی کردن دیگر لژیونرهای ما در تیم‌های مختلف حال‌مان را خوب می‌کرد. حالا اما وضع به‌گونه‌ای است که آدم نمی‌داند دلش باید برای کدام لژیونر ایرانی بسوزد؟ برای کریم انصاری‌فرد که بعد از یک فصل درخشان در لیگ یونان و گلزنی در جام‌جهانی، قطعا باید تیمی بهتر از ناتینگهام‌فارست در چمپیون‌شیپ را انتخاب می‌کرد، تیمی که پول کمتری بدهد اما بیشتر در دید باشد. ناتینگهام تیمی بود که به‌سادگی عمر فوتبال کریم را دو فصل عقب انداخت. او حالا باید دوباره به تیم در لیگ یونان برگردد تا بتواند فیکس بازی کند و شاید، فقط شاید، موفقیت‌هایش را تکرار کند. جهانبخش چطور؟ بازیکنی تهاجمی با قدرت گلزنی و گل‌سازی بالا حالا در تیمی که برای سقوط نکردن می‌جنگد بخت و اقبالی برای موفق شدن ندارد. او در هلند آقای گل شد و باید به تیمی می‌رفت که بتواند بدون قید و بند تدافعی، توان تهاجمی خود را به نمایش بگذارد. برایتون برای او سکوی پرتابی که نبود هیچ، معلوم نیست فصل بعد هم برای او از این تیم تدافعی آبی گرم شود. کاوه رضایی کجاست؟ فصل قبل در لیگ بلژیک عالی بود و به‌عنوان گران‌ترین خرید فصل به تیم بروژ پیوست و حالا یکی از بدترین خریدهای لیگ بلژیک و حتی اروپاست. مورد او اتفاقا از همه لژیونرهای ما عجیب‌تر است، چراکه او از کشوری به کشور دیگر نرفت که آب‌وهوا و ناآشنایی با جو فوتبالی آن کشور جدید مانع موفقیتش شود. رضایی هم بازیکنی بود که امسال اسیر مصدومیت‌ها و انتقال نامناسب شد و زمین خورد. بقیه لژیونرها هم وضع بهتری ندارند. شاید سامان قدوس وضعش از بقیه بهتر باشد که او هم عقل کرد و به تیمی کوچک پیوست که در آن تکنیک و شوت‌هایش به‌خوبی به چشم بیایند. اگر مصدومیتش خوب شود، شاید بتواند قبل از پایان فصل باز هم برای تیمش بدرخشد. این وسط باید دلخوش باشیم به سردار که با پیوستن به زنیت سن‌پترزبورگ به‌خوبی خودی نشان داده. سردار در همین دو سه ماهه اخیر آنقدر برای تیمش خوب کار کرده که حال همه ما را خوب کند. درحقیقت درخشش سردار است که دل‌مان را می‌سوزاند که دو فصل است به او و پدرش ناله می‌کنیم که حق او بازی کردن در تیم‌های بزرگ است، نه تیم‌های درجه سه!∎​