صاحب‌خبر - نبی شریفی- چین در تازه‌ترین نمایش قدرت نظامی، همزمان با هفتادمین سالگرد تشکیل نیروی دریایی خود، نخستین ناو هواپیمابر ساخت داخل را عملیاتی کرد. این ناو که دومین ناو هواپیمابر چین به شمار می آید، «Type 001A aircraft carrier» نام دارد و در 26 آوریل 2017 برای آزمایش به آب انداخته شده بود. «تایپ ۰۰۱ ای» که عملیات ساخت آن از سال 2013 آغاز شده، نخستین ناو هواپیمابر چین است که به طور کامل توسط متخصصان بومی این کشور ساخته شده و یک سال زودتر از زمان اعلام شده به مرحله بهره‌برداری رسیده است. شی جین پینگ، رئیس جمهور چین در سخنانی به مناسبت سالگرد تاسیس نیروی دریایی کشورش گفت: «مردم چین عاشق صلح هستند و از دیرباز مسیر توسعه و پیشرفت صلح آمیز را دنبال می کردند. کشورها باید گفت و گو و مشاوره های دوجانبه بیشتری با یکدیگر داشته باشند و نباید به هیچ بهانه ای از زور یا تهدید به زور استفاده کنند.» شی جین پینگ این سخنان را در آغاز رزمایشی که با حضور 32 ناو و 39 هواپیمای چینی و همچنین ناوهای جنگنده از 13 کشور دیگر از جمله هند، ژاپن، ویتنام و استرالیا برگزار شد، مطرح کرد. او همچنین تاکید کرد که پکن «به طور قطع سیاست دفاع از خود را اجرا می کند.» هر چند سخنان وی با عملیاتی شدن ناو هواپیمابر جدید همزمان شد، اما این ناو در رزمایش روز گذشته حضور نیافت. این ناو که پس از پنجمین مرحله آزمایش خود در بندر شمال شرقی «دالیان» آماده بهره برداری شده، نسخه آپدیت شده ناو هواپیمابر «لیائونینگ» Liaoning است. سرعت این ناو 31 گره دریایی معادل 57 کیلومتر بر ساعت است و قابلیت حمل 32 جنگنده J-15 را دارد. شینهوا، خبرگزاری دولتی چین گفته است: «این ناوشکن جدید مجهز به تسلیحات جدید دفاع هوایی، ضد موشکی، ضد کشتی و تسلیحات ضد زیر دریایی است.» بر اساس داده‌های وزارت دفاع چین، ناو «تایپ ۰۰۱ ای» فقط از قدرت رانشی و موتورهای متعارف استفاده می‌کند. قدرت جابه‌جایی سیال کشتی حدود ۷۰هزار تن است. چین تاکنون دارای تنها یک ناو هواپیمابر "لیائونینگ" بوده است که حدود ۳۰ سال پیش در اتحاد جماهیر شوروی پیشین ساخته و در سال ۲۰۱۲ به چین فروخته شد. این ناو می‌تواند حدود ۴۰ هواپیما را بر عرشه‌ خود حمل کند. چشم امپراتور به میراثی در دریا یک سال و چند روز پیش، پارلمان جمهوری خلق چین، محدودیت زمان حاکمیت رئیس جمهور کشور را برای دو دوره پنج ساله از میان برداشت. شی جین پینگ 65 ساله که شاید بتوان با توجه به اختیارات و قدرتی که در کشورش دارد او را «امپراتور» نامید، خود را برای کنترل بر آب های نزدیک کشورش آماده می کند؛ از جمله تسلط بر جزایر مصنوعی و دریای جنوبی چین. این کشور عملا داعیه مالکیت بر کل دریای جنوبی چین را دارد؛ دریایی که بخش بزرگی از تجارت جهانی از مسیر آن می‌گذرد. جنگ قدرتی که پای ناو هواپیمابر آمریکایی را نیز به این دریا باز کرده و به تنش ها در شرق آسیا افزوده است. هرچند این دو ناو از نظر مشخصات و کاربری‌های فنی بسیارپایین‌تر از ناوهای پیشرفته آمریکا هستند اما بی‌شک اقدامی بزرگ از سوی چین برای توسعه ناوگان دریایی خود به شمار می‌آید. به گفته خبرنگاران، این همان قدرتی است که چین خواستار آن است و به همین دلیل احتمالا به این دو ناو اکتفا نخواهد کرد. چین، ویتنام، فیلیپین، تایوان، مالزی و برونئی همه بر بخش‌هایی از این منطقه ادعای حاکمیتی دارند. ادعاهای چین با ایجاد جزایر و گشت‌زنی نیروی دریایی آن در دریای جنوبی چین همراه بوده است. دریای جنوبی چین حدود ۲۵۰ جزیره دارد که مساحت این جزایر به ۱۵ کیلومتر مربع می‌رسد. مناقشه بر سر محدوده قلمرو در مناطقی از اقیانوس و جزایر پاراسل و اسپراتلی است - دو مجمع الجزایری که این چند کشور ادعای مالکیت تمام یا بخشی از آن‌ را دارند. چین می‌گوید حق مالکیت بر این منطقه تاریخی دو هزار ساله را دارد اما دیگر کشورها نیز ادعای چین را زیر سوال برده و آن را رد می‌کنند.∎​