به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از اعطای بن کتاب به دانشجویان افغانستانی الاصلی که در ایران به‌دنیا آمده باشند خودداری می‌کند.

علی اکبر سجادی، دانشجوی افغانستانی دانشگاه تهران در این باره گفت: من در مقطع کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران به تحصیل مشغول هستم. پس از فراخوان برای ثبت نام دریافت بن کتاب دانشجویی به سایت مراجعه کردم، اما ثبت نام منوط بود به ثبت کد ملی و بدون درج آن به هیچ عنوان امکان ثبت نام وجود نداشت.

وی افزود: من در ایران به دنیا آمدم، در ایران به مدرسه رفتم و رشد کردم، در ایران مقطع کارشناسی را تمام کردم. خواهر بزرگ‌تر من هم در ایران تحصیل کرده و هم‌اکنون دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه الزهراست، اما چون هیچگاه به ما تابعیت ایرانی نداده و قرار هم نیست بدهند، ما کماکان «دیگری» محسوب شده و از عموم امکانات محروم هستیم.

سجادی ادامه داد: سال گذشته هم آقای مهدی جعفری که در کنکور سال ۹۶ مقطع کارشناسی ارشد رتبه یک رشته زمین‌شناسی را کسب کرده بود، مساله دریافت بن کتاب دانشجویی را پیگری کرد، اما به نتیجه نرسید. بنابراین به جز وزارت علوم که ما را دانشجوی خارجی محسوب کرده و از دانشجویان ایرانی افغانستانی الاصلی که بورسیه نبودند، شهریه دلاری می‌گرفت، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم ما به ما برچسب «دیگری» بودن زده و از اعطای بن کتاب محروم کرده است.

این دانشجوی دانشگاه تهران همچنین به دیگر مشکلات دانشجویان افغانستانی در ایران اشاره کرد و گفت: شما می‌دانید که در مقطع کارشناسی ارشد باید مدام پژوهش کرد و در کنار آموزش باید سابقه علمی و پژوهشی را نیز بالا برد، چرا که در دوره دکتری پس از کنکور دانشگاه به سابقه علمی هم نگاه کرده و مقالات منتشر شده را بررسی می‌کند. من قصد داشتم که در شهر مشهد درباره شرایط زندگی مهاجران افغانستانی پژوهشی انجام دهم. حتی از طرف دانشگاه با مسئولان دولتی و اداری شهر نیز نامه‌نگاری شد و معرفی‌نامه‌ها را نیز خود من به مشهد بردم، اما متأسفانه نه تنها هیچ همکاری صورت نگرفت بلکه من و همکارم را برای ساعاتی دستگیر کرده و مدارک اقامتی‌ام را ضبط کردند.

سجادی در پایان گفت: متأسفانه این «دیگری» بودن مهاجران افغانستانی، حتی آنهایی که دهه‌هاست در ایران زندگی کرده و در ایران به دنیا آمده‌اند به شدت در سطح جامعه وجود دارد، امید دارم که روزی رفع شود.