شناسهٔ خبر: 32433370 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: جوان | لینک خبر

محمدرضا هادیلو

خانه‌های بوم‌گردی سلطان هتل‌های مازندران

روزنامه جوان

صاحب‌خبر -
سرویس ایران جوان آنلاین: بوم‌گردی یا گردشگری در اقامتگاه‌های سنتی، شکلی جدید از صنعت گردشگری رواج یافته در کشورمان است که در آن افراد به‌جای حضور در هتل‌های گران‌قیمت و اماکن شلوغ راهی اماکن سنتی و کم‌هزینه‌تر و در عین حال آرامش‌بخش می‌شوند. در همین راستا خانه‌هایی که برای این طرح انتخاب می‌شوند به‌صورت عمده دارای بافت کاملاً سنتی بدون لوازم جدید هستند. بنابر این برخوردار از بخاری‌های هیزمی، سماور‌های نفتی، کرسی، بشقاب‌های چوبی و همه ابزار قدیمی از الزامات آن‌هاست تا همان فضا و شرایط سنتی زندگی سبک قدیمی برای گردشگران بوم‌گرد تداعی شود. با این تفاسیر در بومگردی باید در برخورد میان گردشگران و بومیان دقت شود تا سنت بومی دستخوش تغییرات نشود. به هر حال تب بوم‌گردی و ایجاد واحد‌های بوم‌گردی در مازندران روبه رشد است و اعتقاد متولیان میراث فرهنگی، آموزش دهیاران و آگاه‌سازی آن‌ها در خصوص ضرورت گرفتن پروانه یکی از دلایل افزایش تعداد اقامتگاه‌های بوم‌گردی دارای پروانه است. شاید تا به امروز حرف‌های زیادی در مورد بوم‌گردی و تأثیر آن در جذب گردشگر و رونق صنعت توریسم گفته شده باشد. اما حالا اتفاقاتی در حال وقوع است که می‌تواند مهر تأییدی بر نقش این فعالیت‌ها و میزان استقبال گردشگران از آن باشد. مازندران با دارا بودن ظرفیت‌های بی‌شمار در امر بوم‌گردی توانسته در حوزه صنعت گردشگری چرخ‌های اقتصادی خود را خوب به حرکت درآورد و حالا با فعالیت ۱۰۰ واحد بوم‌گردی در گوشه و کنار این استان، روستاییان رقابت سختی را با هتل‌های مدرن آغاز کرده‌اند و آمده‌اند و قرار است با نان محلی، پیاله‌های عسل، ماست و سرشیر و کره و مربا و اتاق‌های گلی و زیرانداز‌های سنتی، در برابر اتاق‌ها و امکانات لوکس و غذا‌های فرنگی هتل‌ها قد علم کنند. حالا مسافران و گردشگرانی که راهی مازندران می‌شوند اول به دنبال روستا‌هایی هستند که با خانه‌های سنتی و زیبایشان در انتظار آن‌ها نشسته‌اند. کسانی که راهی شمال ایران می‌شوند ترجیحشان زندگی چند روزه در خانه‌های بوگردی است. آن‌ها قید اقامت در هتل و مهمانسرا‌ها را می‌زنند و روانه روستا‌ها می‌شوند و خانه‌های کاه‌گلی با سقف‌های چوبی، پنجره‌هایی رو به جنگل و کوهستان و کومه‌های چوبی و خشتی که یادگاری از زندگی پیشینیان است را به همه چیز ترجیح می‌دهند. هم اکنون ۱۰۰ واحد بوم‌گردی در روستا‌های مازندران فعال شده است و با توجه به میزان استقبال مسافران و گردشگران از آنها، چنان شانه‌به شانه هتل‌های مدرن پیش می‌روند که پیش‌بینی می‌شود در آینده‌ای نزدیک جای خوبی در صنعت گردشگری برای خود باز کنند. نکته حائز اهمیت این است که در بوم‌گردی نباید در ساختار طبیعت تغییری ایجاد کرد و خدمات آن هم تعریف خاصی دارد. با این حال باید در نظر داشت عده‌ایی هم با فرصت‌طلبی، اماکن خود را اقامتگاه بوم‌گردی جا می‌زنند، در حالی که شرایط لازم را ندارند. سفره‌های رنگینشان را پهن کرده‌اند تا گردشگران نگران طعم و مزه‌ای نباشند و بی‌تردید «بادمجان قلیه»، «انار دون»، «آش‌ترش»، «آش‌دوغ»، «نازخاتون»، «هلی غورو» خوشمزه است. آن‌ها «چادرشب»، «چوخا»، «شولا»، «کوشیر»، «جاجیم»، جوراب و کلاه پشمی، شمد و سبد‌های چوبی، زنبیل‌های حصیری، نمد، کوزه و ظروف سفالی را آماده کرده‌اند تا انتخاب کنید و به سوغات ببرید. مازنی‌ها معتقدند در سال‌های اخیر ذائقه گردشگران ورودی به مازندران از دریا و جنگل به سمت گردشگری روستایی تغییر کرده است و می‌گوید: «از طریق فعالیت‌های بوم‌گردی، غذا‌های محلی، نوشیدنی‌ها، سفره‌آرایی بومی، صنایع‌دستی، آداب‌ورسوم و آیین‌ها، موسیقی و فرهنگ فولکلوریک مناطق به نمایش گذاشته می‌شود.» از حدود ۳ هزار روستا در مازندران بیش از نیمی از آن‌ها قابلیت گردشگری و ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی را دارند و تفویض اختیار صدور مجوز‌های بوم‌گردی به دهیاران و بخشداری‌ها به توسعه این واحد‌ها کمک زیادی خواهد کرد.
همچنین ایجاد واحد‌های بوم گردی در روستاها، علاوه بر حفظ بافت تاریخی و سنتی روستاها، باعث اشتغالزایی جوانان، افزایش حضور گردشگری و درآمد پایدار در روستا‌های استان خواهد شد.

نظر شما