شناسهٔ خبر: 32429919 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه حمایت | لینک خبر

«حمایت» از روند سی و هفتمین جشنواره جهانی فجر گزارش می دهد

افتتاحیه نوستالژیک و رضایت مخاطبان

طبقه ششم پردیس چارسو همچون سال‎های گذشته در قرق علاقه‎مندان و فعالان هنر هفتم است؛ در واقع این روزها سی و هفتمین جشنواره جهانی فجر در کنار نمایش آثار خارجی، محملی برای عرضه آثار سینمای داخلی شده که یا درکمال بی‌سلیقگی از جشنواره ملی فجر خط خورده‎اند و یا به دلایلی به آن جشنواره نرسیده‏اند!

صاحب‌خبر - آغازی نوستالژیک با «دیده‌بان» سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در شرایطی آغاز به کار کرد که کتاب «دیده‌بان» و همچنین نسخه اصلاح‌شده این فیلم سینمایی به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا آغازی نوستالژیک را برای مخاطبان رقم زد. ابراهیم حاتمی کیا در مراسم افتتاحیه با بیان اینکه دیده‌بان درست در زمانی ساخته شد که برخی عقب‌نشینی‌ها در جنگ زیاد شده بود، اظهارکرد: فضای این فیلم وضعیت حاکم آن دوران است که شرایط خوب نبود و دیده‌بان در شرایط سخت مجبور بود جای خود را بکوبد. این مسئله‌ای بود که در آن زمان واقعاً رخ می‌داد. این نگاه من به سینما تا امروز دنبال شده است. روز نخست: استقبال مخاطبان از بازماندگان «فجر» ملی در نخستین روز برگزاری سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر اکران 3 فیلم بازمانده از بخش ملی جشنواره در بهمن‌ماه سال گذشته، با استقبال مخاطبان و اصحاب رسانه مواجه شد. «مصائب شیرین ۲» تازه‌ترین ساخته علیرضا داوودنژاد ماجرای آینده کاراکترهایی را روایت می‌کند که ۲۰ سال قبل در «مصائب شیرین» با آنها آشنا شده بودیم. این فیلم حتی تا واپسین روزهای منتهی به جشنواره فیلم فجر در بهمن‌ماه سال گذشته به جدول اکران را نیافت، موضوعی که از نگاه برگزارکنندگان اجرای قانون بود و از نگاه داوودنژاد کم‌لطفی. اما جشنواره جهانی فرصتی فراهم کرد تا فیلم برای اصحاب رسانه و علاقه‎مندان رونمایی شود. «مصائب شیرین ۲» تمام المان‌های شاخص سینمای داوودنژاد را در خود دارد؛ از رئالیسم برآمده از روابط واقعی آدم‌ها گرفته تا تلفیق طنز و تراژدی در لحن فیلم و از همه مهم‌تر «خانواده» که در پشت و جلوی دوربین بسیاری از فیلم‌های داوودنژاد همواره نقشی کلیدی داشته است. رونمایی از تازه‌ترین ساخته علیرضا داوودنژاد به عنوان یکی از فیلم‌های راه‌یافته به بخش «سینمای سعادت» از اتفاقات ویژه روز اول سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر بود که اتفاقاً با استقبال مخاطبان و اصحاب رسانه نیز همراه شد. اما این فیلم تنها بازمانده بخش ملی جشنواره فجر نبود؛ دو فیلم «پیلوت» به کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان و «زعفرانیه ۱۴ تیر» به کارگردانی علی هاشمی هم دو فیلمی بودند که بازماندشان از ترکیب فیلم‌های دو بخش اصلی جشنواره سی‌وهفتم با واکنش تند عواملشان مواجه شده بود و البته اولین روز برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر فرصتی برای رونمایی از هر دو فیلم بود؛ هرچند این بار هم حضور در بخش رقابتی نصیب این دو فیلم نشده و هر دو در جدول اکران فیلم‌های بخش بازار جشنواره روی پرده رفتند. روز دوم : فیلم‌اولی‌های مهجور دومین روز از جشنواره سی‌وهفتم هم در حالی سپری شد که در جدول اکران پردیس سینمایی چارسو همچنان رونمایی از آثاری همچون «لابیرنت»، «موج اف‌ام،‌ ردیف ۴۸»، «بی‌حسی موضعی» و «منطقه پرواز ممنوع» در کنار اکران فیلم‌های روز سینمای جهان مورد توجه مخاطبان و اصحاب رسانه قرار داشت. در روز دوم جشنواره از دو فیلم اولی با بازی شهاب حسینی رونمایی شد؛ «لابیرنت» و «نبات» هر دو آثاری بودند که سال گذشته متقاضی حضور در جشنواره فجر شدند اما جایی در ترکیب فیلم‌های بخش نگاه نو به‌دست نیاوردند و حالا عرضه آنها در بخش بازار جشنواره جهانی فرصتی فراهم آورد تا مخاطبان پیگیر و اصحاب رسانه به تماشای آنها بنشینند. فیلم سینمایی «منطقه پرواز ممنوع» هم از دیگر فیلم‌هایی بود که در بخش بازار جشنواره جهانی رونمایی شد تا یکی دیگر از فیلم‌های بازمانده از بخش ملی جشنواره فجر، در جشنواره جهانی روی پرده برود. «منطقه پرواز ممنوع» محصولی از مدرسه سینمایی عمار و اولین فیلم کارگردانش امیر داسارگر محسوب می‌شود. «بی حسی موضعی» به کارگردانی حسین مهکام و «همچنان که می‌مردیم» ساخته مصطفی سیاری دو فیلم ایرانی حاضر در جدول اکران روز دوم برگزاری جشنواره بودند که با استقبال مخاطبان مواجه شدند. روز سوم: «فجر جهانی»؛ ادغام یا استقلال؟ سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در حالی به سومین روز برگزاری خود رسید که به استناد ترکیب مهمانان و فیلم‌های خبرساز، جدی‌تر از قبل می‌توان درباره آینده برگزاری این رویداد قضاوت کرد. «جشنواره جهانی فجر پل ارتباط ایران با سینمای جهان و با حدود ٢٥٠ میهمان و برنامه‌های متنوع فرصت ساز تبادل تجربه، دانش، اقتصاد و فناوری سینمایی است. با توطئه‌ها و تحریم‌ها نتوانستند این پل را واژگون کنند. سینمای ایران تحریم پذیر نیست.» این صریح‌ترین اعلام نظر مقام ارشد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یعنی سیدعباس صالحی درباره جشنواره جهانی فیلم فجر بود که در حساب توئیتری او درج شد. اما به‌رغم این حمایت صریح از سوی وزیر ارشاد، گویی وضعیت جشنواره جهانی فجر آن‌قدرها هم تثبیت‌شده نیست؛ چه اینکه همزمان با انتشار همین توئیت و زمانی که حسین انتظامی در مقام سرپرست سازمان سینمایی در میان اصحاب رسانه قرار گرفت، بیش از هر چیز با پرسش‌هایی مرتبط با سرانجام استمرار برگزاری مستقل جشنواره جهانی و نیز احتمال ادغام مجدد آن با بخش ملی این رویداد مواجه شد! اما در همین روز، می‌توان اذعان کرد که غیرمنتظره‌ترین اتفاق جشنواره جهانی رخ داد؛ رونمایی از فیلم سینمایی «زغال» که اسماعیل منصف آن را به عنوان اولین تجربه کارگردانی بلند خود، به زبان ترکی و با حضور بازیگران بومی ترک‌زبان روانه ویترین جشنواره جهانی کرده بود. فیلم «زغال» محصول مشترک ایران و فرانسه و یکی از فیلم‌های ایرانی راه‌یافته به بخش رقابتی «سینمای سعادت» در جشنواره سی‌وهفتم محسوب می‌شود که تا اینجا از فیلم‌های ایرانی «روسفید» در رقابت با نمایندگان دیگر کشورها در این بخش بوده است. روز چهارم: روز شلوغ «فجر جهانی» اما در روز چهارم جشنواره جهانی فیلم فجر که همزمان با تعطیلی نیمه شعبان بود، فیلم‌های به نمایش درآمده در پردیس سینمایی چارسو با استقبال ویژه‌تری از سوی مخاطبان همراه شد و حتی نمایش یکی از فیلم‌ها به سانس فوق‌العاده رسید. اولین نوبت اکران تازه‌ترین فیلم سینمایی برادران محمودی در جشنواره جهانی فیلم فجر همان‌طور که انتظار می‌رفت با استقبال ویژه‌ای از سوی علاقه‎مندان و اصحاب رسانه مواجه و به جهت تعداد بالای مخاطبان بیرون مانده از سالن اکران، سانس ویژه‌ای برای نمایش مجدد فیلم در پایان روز چهارم در نظر گرفته شد.«شکستن همزمان بیست استخوان» یا همان «رونا مادر عظیم» تازه‌ترین فیلم جمشید و نوید محمودی درباره مهاجران افغان بود. برادران فیلمسازی که خود افغانستانی‌تبار هستند و پیش از این با دو فیلم «چند متر مکعب عشق» و «رفتن» روایت‌هایی سینمایی از مهاجران افغان ارائه کرده‌اند. رونمایی از اولین تجربه بلند سینمایی سروش صحت هم در چهارمین روز از جشنواره جهانی فیلم فجر با استقبال مخاطبان و اصحاب رسانه همراه بود. «جهان با من برقص» عنوان عجیب فیلم سروش صحت بود که فیلم‌نامه آن را با همراهی ایمان صفایی نوشته بود و حال و هوایی مشابه با دنیای عجیب و غریب خودش داشت. البته «جهان با من برقص» فیلم شاد و سرخوش بود که کارگردان آن اصرار داشت مخاطبانش با ذهنیت یک فیلم کمدی با آن مواجه نشوند!

نظر شما