به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، احمد رنجبری حیدرباغی در کمیسیون «مهدویت و چالش‌های سیاسی» که در نوبت عصر برگزار شد، در مقاله‌ای با عنوان «احمد افندی حیاتی پیشگام نفی توقیت در امپراطوری عثمانی قرن سیزدهم» اظهار کرد: احمد افندی قاضی القضات بغداد و یکی از مدرسان حوزه استانبول بوده است، او در یکی از سفرهایش به عثمانی، در روستایی مهمان می‌شود و با مردی پریشان‌حال روبرو می‌شود که داستانی عجیب تعریف می‌کند.

وی افزود: آن مرد به دنبال کشتن زن و فرزندانش بود زیرا عقیده داشت نباید اهل و عیالش به دست دشمنان بیفتند و دلیلش این بود که شیخ آنها معتقداست آن سال، ظهور رخ می‌دهد؛ احمد افندی در ادامه سفر، تفکر بسیار کرد و رساله‌ای با عنوان «تهافت مستخرجه» به رشته تحریر درآورد.

این پژوهشگر دینی با بیان اینکه مشی مماشات در این رساله کاملا مشهود است گفت: او با تحقیقات فراوان، تاریخ‌های متعددی را برای ظهور می‌یابد و اینگونه می‌گوید که این شیوه‌ها و این تواریخ، یقین‌آور نیستند.

وی ادامه داد: احمد افندی حیاتی همه راه‌ها از جمله نبوت، کشف و شهود عرفانی، جفر، زایچه و زیج را برای دستیابی به تاریخ آخرالزمان رد می‌کند و می‌گوید هیچ یک از اینها ما را به یقین نمی‌رسانند.

رنجبری حیدرباغی  تبلیغ دینی چهره به چهره و منبر و در مجموع همه مباحث مربوط به علمای دینی توسط فرقه‌های انحرافی نفی می‌شود گفت: مشروعیت‌بخشی کاذب به مدعی عالم‌نمایی، یکی دیگر از شگردها در این زمینه به شمار می‌رود.

وی ادامه داد: برجسته‌سازی نقاط ضعف برخی علما یا اطرافیانشان، ترور شخصیتی و برچسب زدن به علما و انتساب علمای طراز اول شیعه به خود (شیوه مورد استفاده بهایی‌ها)، جزو شگردهای مختلف در زمینه ترفند عالم‌گریزی از سوی مدعیان مهدویت در ایران معاصر محسوب می‌شوند.