اختصاصی طرفداری- جمله عجیبی از سیمون دو بوار وجود دارد: " اگر به اندازه کافی عمر کنید، می بینید که چگونه پیروزی ها تبدیل به شکست می شوند." اما منچسترسیتی، هوادارنش و پپ گواردیولا تنها 60 ثانیه لازم داشتند تا این جمله را با روحشان حس کنند. دقیقا 60 ثانیه، 60 ثانیه حزن انگیز برای تاتنهام و 60 ثانیه دیوانه وار برای منچسترسیتی. از بغل پای نه چندان دقیق استرلینگ و نگاه های ملتمسانه هوگو لوریس به توپی که در حال غلتیدن به درون دروازه اش بود تا زمانی که جونیت چاکر، نگاه های ملتمسانه لوریس را اجابت کرد نه بغل پای استرلینگ را تنها 60 ثانیه زمان گذشت. این 1 دقیقه نمایی شماتیک از زندگی بشر بود. از صعود و هبوط. از پرواز و سقوط. ثانیه 0 پپ گواردیولا از شدت خوشحالی سرش به سقف آسمان ساییده شد و ثانیه 60 زانو هایش جوری به زمین چسبیدند که انگار برای چسبیدن خلق شده اند. دیشب، حوالی نیمه شب 17 آوریل 2019 جمعیت کثیری آرزویشان لاقل برای یک دقیقه تنها یک چیز شد. " این زمان لعنتی کاش بایستد، الان برای ابد."
سال 2019 هشتمین سالی خواهد بود که پپ گواردیولا و تیمش در فینال لیگ قهرمانان اروپا حضور ندارند. آخرین بار او سال 2011 با بارسلونا قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده بود. اما آیا این ها نشانه بدی برای پپ است؟ آیا این ضعف پپ گورادیولا بوده است که تیم هایش با سرمایه گذاری های کلان نتوانسته است قهرمان لیگ قهرمانان شوند. پپ گواردیولا 9 سال اخیر که به عنوان سرمربی فعالیت کرده است 7 بار قهرمان لیگ های داخلی شده است ( بوندسلیگا، لالیگا و لیگ برتر انگلیس) و احتمالا تا چند هفته بعد نیز برای هشتمین بار این عنوان را تکرار خواهد کرد. ورای آمار قهرمانی، او در تیم بارسلونا نسلی را ساخت که پوستر بازیکنانش هنوز که هنوز است بر روی دیوار اتاق های مجنون های جوان بارسا است. تیمی که الهام دهنده به فوتبال مدرن شد. فوتبالی که سلاخی حریف را به مقاومت در مقابل سلاخی نشدن ترجیح می دهد. فوتبالی که سبک به روز شده است را امروز پپ در سیتی به نمایش می گذارد.
با نگاهی سطحی به حذف تیم های پپ متوجه می شویم که شانس نقش مهمی در ناکامی های پپ داشته است. در 3 دوره تیم های پپ تنها به خاطر قانون گل زده در خانه حریف حذف شده اند، در 3 دوره نیز بازیکنان تیمش در بازی پنالتی خراب کرده اند. اما آمار بد برای سیتی به همینجا خلاصه نمی شود؛ پیش از بازی با اسپرز، سیتی در هر 5 بازی رو در رویی اش با تیم های انگلیسی در رقابت های اروپیی شکست خورده بود که 3 تای آن ها نیز در لیگ قهرمانان بوده است.
دیگر نکته ای که همیشه در تیم های پپ قابل مشاهده است، هماهنگ نبودن خط دفاعی تیمش است یا حداقل داشتن ضعف در عملکرد های دفاعی. چه در بارسلونا و چه در بایرن مونیخ این عملکرد هجومی تیم های پپ بود که اشتباهات بعضا عجیب فاز دفاعی این تیم را خنثی می کرد. از زمان آمدن پپ گواردیولا به سیتی نیز مدافعان نیز در پست های مختلف خط دفاعی به کار گرفته شده اند و حتی خریداری شده اند. بنجامین مندی بیشتر مصدوم بوده است، وینسنت کمپانی نیز دقیقا چنین وضعیتی داشته است، آیمریک لاپورت روندی سینوسی داشته است و حان استونز چندان چشم های پپ را نگرفته است. کایل واکر هم در سمت راست در فاز هجومی خوبی است اما در دفاعی عملکردش چنگی به دل نزده است. همانطور که گفته شده تیم های پپ در سه دوره تنها به خاطر گل در خانه حریف حذف شدند و این خود به خود نشان از ضعف تیمش در خط دفاعی است.
در بازی مقابل تاتنهام، ادرسون که مبلغ کلانی باشگاه شده بود و جای جو هارت و براوو گرفته بود، عملکرد بسیار ضعیفی داشت، خصوصا روی گل های اول و سوم هیونگ مین سون. از هم گسیختگی خط دفاع سیتی در گل اول هم کاملا مشخص بود و همین قدر بس است که پاس گل را خود بازیکنان سیتی به سون دادند. روی گل سوم عدم هماهنگی بین ادرسون و مدافعانش کاملا مشخص بود، جوری که یورنته از درون شش قدم روی توپ اثر گذاشت و نه ادرسون خارج شد و نه ارتفاع توپ آنقدر بالا بود که یورنته با سر به توپ ضربه بزند این بدان معنی است که مدافعان سیتی حداقل باید روی توپ اثری می گذاشتند.
در بازی مقابل تاتنهام نیز دقیقا چیزی که رخ داد همین بود، ضعف دفاعی سیتی کار دستش داد و کار سیتی به اما اگر رسید و گل یورنته که بسیار مشکوک بود به تیتر خبری تمامی رسانه تبدیل شد. اما اگر دفاع سیتی هم به اندازه خط حمله اش قدرتمند بود شاید این گل نه شکل می گرفت و نه اهمیت زیادی داشت. برای نمونه عملکرد هوگو لوریس را با ادرسون مقایسه کنید، کاپیتان تیم ملی فرانسه و قهرمان جهان که خیلی ها او را دروازه بانی با ثباتی نمی داندند اما در زمان های حساس همیشه تیمش را در بازی نگه داشته است. مهار دیدنی او در بازی فرانسه و اروگوئه روی ضربه سر کاوانی را به یاد آورید یا سیوش در بازی مقابل سیتی از استرلینگ.
اما در مورد VAR همچنان صحبت ها بالاست. مارک کلاتنبرگ، داور سابق لیگ برتر سابق انگلیس هم شک و تردید در این مورد صحبت کرده است اما نظرش بیشتر بر این است که خطای هندی صورت نگرفته است.
اینکه از جهات مختلف چیز های مختلفی به چشم می آید، به ما نشان می دهد که نمی توان خیلی دقیق نظری داد اما شواهدی هم برای مردود کردن گل اسپرز وجود نداشت. من بار ها و بار ها صحنه را از زوایا مختلف دیدم اما 100 درصد نمی توانم بگویم توپ به دست یورنته اصابت داشته است یا نه. اینجا معیار دقیقی برای سنجش هند و اصابت توپ به دست وجود ندارد.
حالا چیزی حدود 8 سال از آخرین قهرمانی پپ در لیگ قهرمانان اروپا گذشته است، از آن زمان تا به حال فوتبال سه گانه خارق العاده زیدان در لیگ قهرمانان، صعود و سقوط منچستریونایتد، تحقیر برزیل به دست آلمان و آلمان به دست کره جنوبی و هزاران رخداد تلخ و شیرین را دیده است. اما چیزی که حتی خود فوتبال هم با چشمانش ندیده بود، اوج و حضیض 60 ثانیه ای بود. پپ گواردیولا دقیقه 93 امیر بود و دقیق 94 تنها یه اسیر.
نظر شما