به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، روابط عمومی انجمن علمی گفتار درمانی ایران اتابک وثوقی، مسئول کمیته فنی انجمن علمی گفتاردرمانی با اشاره به روز ملی گفتار درمانی در اول اردیبهشت ماه اظهارداشت: گفتاردرمانی در ایران از سال ۱۳۵۲ شروع و اکنون به سن ۴۷ سالگی رسیده است و از سال ۱۳۸۲ به شکل مستقل فعالیت و وظیفه خدمت‌رسانی بالینی خود را با اخذ پروانه از سازمان نظام پزشکی، انجام می‌دهد.

وی افزود: گفتاردرمانی یکی از رشته‌های توانبخشی است که در حال حاضر در پیشرفته‌ترین کشور‌ها جزو ۱۰ رشته محبوب و پردرآمد به شمار می‌رود، اما در کشور عزیزمان ایران، علیرغم تلاش‌های بسیار پیشکسوتان و فعالان حقوقی و صنفی رشته هنوز خیلی جا‌ها تحت عنوان رشته‌ای نوپا مطرح می‌شود.

عضو کمیته مشورتی توانبخشی وزارت بهداشت ادامه داد: در ایران سطوح علمی و فعالیت بالینی هم‌تراز با کشور‌های رده اول جهان هم پیش برود، مقدمات، پایه، اساس و سیاست‌ها کاملا متعارض است.

وثوقی گفت: امروزه گفتاردرمانی یا همان آسیب‌شناسی گفتار و زبان آنچنان پیشرفت کرده است که در تمام سطوح پیشگیری؛ بهداشت و درمان وارد شده و نقش بسیار بسزائی را برعهده دارد.  

عضو هیئت مدیره انجمن علمی گفتاردرمانی عنوان کرد: متاسفانه باید بگویم که هنوز خدمات گفتاردرمانی تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی نیست. البته که انجمن صنفی، انجمن علمی و بورد این رشته تمام زحمات خود را کشیده و هر گونه دفاع، درخواست، استاندارد و ... که نیاز بود به تمام ارگان‌های مرتبط از جمله وزارت بهداشت، وزارت رفاه، بیمه سلامت، بیمه تامین اجتماعی، کمیسیون بهداشت مجلس، کمیسیون مطالعات و تحقیقات تامین اجتماعی، نظام پزشکی و شورایعالی بیمه ارائه کرده است.

وی گفت: علیرغم تمام تلاش طی حداقل ده سال اخیر همچنان معضل حقوق ابتدائی مردم، تامین بیمه اجتماعی بلاتکلیف مانده است. مسئله جالب‌تر اینکه آئین‌نامه‌های تاسیس دفاتر که باید حداقل هر ۵ سال مجددا بازنگری شود حدود ۲۵ سال است که در حال اجراست و تغییرات پیشنهادی انجمن علمی که از ۷ سال پیش به وزارت بهداشت تقدیم‌شده است، ضمن بررسی‌های نامه‌نگاری‌ها و جلسات بی‌فایده دچار بروکراسی شده و جزو اولویت‌های معاونت درمان محسوب نمیشود.

وثوقی عنوان کرد: این معضل باعث شده است، دفاتر زیادی به دلیل برخورد ناشی از برداشت‌های فردی، اداره نظارت تعطیل، معلق یا دچار مشکل شود، نیز تراکم دفاتر و درمانگران بسیار نامنسجم بوده و مناطق محروم کاملا بی‌بهره از وجود همکاران خدوم گفتاردرمانی باشد.  

وی بیان داشت: سال ۱۳۷۵ در دفترچه انتخاب رشته کنکور سراسری قید شده بود که در حال حاضر در کشور ۳۵۰۰ نیروی گفتاردرمانگر مورد نیاز است امروز که ۲۲ سال از آن زمان می‌گذرد، حدود ۴۰۰۰ دانش‌آموخته گفتاردرمانی داریم که قریب به نیمی از آن‌ها مشکل معیشتی و اشتغال دارند و قریب به هزار نفر تغییر شغل داده اند.

 وثوقی تصریح کرد: یکی از مشکلات ساده ام مهم این است که از اسم اصلی این رشته، یعنی آسیب شناسی گفتار و زبان هنوز نمیشه استفاده کرد.

وی افزود: باید همه بدانند که، با افزایش سن جامعه و بروز اختلالات اکتسابی زیاد مثل تصادفات، سکته‌مغزی، آلزایمر، پارکینسون، ام اس و .. و از طرفی افزایش نرخ اختلالات رشدی مثل اتیسم، گفتاردرمانی جزو ملزومات اساسی حوزه سلامت به شمار می‌رود.

وی عنوان کرد: گفتاردرمانی رشته‌ایست که حداقل ۳۵ درصد مردم آمریکا، یکبار به آن مراجعه کرده‌اند و ۱۷ درصد مردم بدان نیازمندند. در حالیکه در ایران این آمار به طور غیررسمی ۹ تا ۱۲ درصد اعلام شده است که عملا به یک درصد هم نمی‌رسد. شاید بزرگترین علت مراجعه نکردن، مشکلات مالی و معضل بیمه باشد.