به گزارش بامداد چهارشنبه ایرنا به نقل از اندیشکده انگلیسی چتم هاووس و خبرگزاری آسوشیتدپرس، موج کنونی اعتراض ها در خاورمیانه و شمال آفریقا هر چهار مشخصه موج اول اعتراض ها (سال 2011) را دارد.
این چهار مشخصه به ترتیب زیر است.
یک: گستره ملی (nationwide)، گستره اعتراضات سراسر کشور را در بر گرفته است.
دوم: تداوم زمانی(sustained over time)،با گذشت زمان اعتراضات خاموش نشده است.
سوم: ماهیت سیاسی(political in nature)، اعتراضات در اصل یک کنش سیاسی محسوب می شوند.
چهارم: به هم پیوستگی(interconnected)، اشکال اعتراض ها و کنش های سیاسی به هم مرتبط می شوند.
اعتراض های کنونی نیز چه در سودان و چه الجزایر به مقیاس کشوری رسیده است و اعتراضات بصورت پیوسته در شهرهای مختلف در حال گسترش است.(معترضان تاکنون توانسته اند فعالیت خود را برای سه ماه در سودان و یک ماه در الجزایر ادامه دهند).
این موج همچنین از تقاضاهای اجتماعی و اقتصادی فراتر رفته و به خواسته های سیاسی مشخصی رسیده که در شعارها از 'فقط سقوط'( Just fal) نام می برند. در نهایت، مشابه شورش های سال 2011، دو جنبش اعتراضی کنونی تحت تاثیر هم قرار گرفته اند. در هر دو کشور نشانه های از عقب نشینی دو دولت حس می شود و هر دو جنبش اعتراضی از طرف جوانان سیاسی فعال در دیگر کشورهای منطقه دنبال می شوند.
اما موج کنونی یک فرق اساسی با موج قبلی دارد. موج دوم قیام های عربی پشتیبانی خارجی خیلی کمتری از نخستین موج دارد. این عمدتا به دلیل تجربه موج اول، به ویژه در لیبی است که بسیاری از سیاست گذاران غربی را در حمایت از تغییرات سیاسی در منطقه بدبین کرده است.
نسبت به سال 2011، راستگریان در چندین کشور غربی (به ویژه در ایالات متحده) قدرت را در دست دارند و برای آنها مسائل مربوط به مهاجرت و تروریسم در داخل از آزادی سیاسی و حقوق بشر در خارج خیلی مهم تر است.
همچنین نسبت به سال 2011، شاهد تأثیر رو به رشد روسیه در منطقه و استراتژی این کشور برای حمایت از دولت های کنونی منطقه هستیم.
در سودان، جنبش اعتراضی به عنوان یک واکنش به افزایش قیمت نان در ماه دسامبر 2018 (اسفند 97) آغاز شد و در نهایت به تقاضای تغییر رژیم رسید، اگرچه عمر البشیر رئیس جمهوری سودان، قول داد که اصلاحات اقتصادی و سیاسی را محقق کند اما اکنون معترضان خواستار کناره گیری خود او هستند.
اعتراض های مردمی در سودان که از عطبره در شمال سودان و پورت سودان واقع در کناره دریای سرخ آغاز شده بود، به خارطوم (پایتخت سودان) رسیده است. معترضان به گرانی و افزایش بهای کالاهای اساسی مانند نان و بحران اقتصادی اعتراض داشتند اما خیلی زود این خواسته ها سیاسی شد و با سر دادن شعارهایی، خواستار برکناری نظام حاکم در این کشور شدند.
چند هفته ای است که شهرهای مختلف الجزایر به ویژه پایتخت این کشور به صحنه اعتراضات گسترده مردم به شرایط سیاسی، اقتصادی و انتخابات ریاست جمهوری تبدیل شده است، عمده خواسته معترضان کناره گیری کامل «عبدالعزیز بوتفلیقه »رئیس جمهوری 82 ساله از قدرت و تغییرات سیاسی بنیادین در این کشور است.
بوتفلیقه که خود را برای پنجمین حضور در پست ریاست جمهوری نامزد انتخابات سال 2019 کرده بود در چند هفته اخیر آماج تندترین انتقادات داخلی قرار گرفت، دادن چند وعده در زمینه اصلاحات سیاسی و اقتصادی و حتی کناره گیری از انتخابات و تغییر نخست وزیر نیز نتوانست از شدت اعتراض ها کم کند.
شبد**9460**1455**9122