به گزارش ورزش سه ،تیم های حاضر در این مسابقات پس از پشت سر گذاشتن چند روز استراحت، به کوران رقابت ها باز خواهند گشت. یکی از تیم هایی که برنامه های ویژه ای برای هفته های باقی مانده رقابت ها دارد، تراکتورسازی است. پرستاره ترین تراکتور تاریخ، سال بسیار موفقی را پشت سر گذاشت و موفق شد پس از دو سال ناکامی، به جمع مدعیان قهرمانی بازگردد. در سالی که گذشت اتفاقات بسیار مهمی در باشگاه تراکتورسازی رخ داد. در این یادداشت می خواهیم اتفاقات یاد شده را با حال و هوای عید نوروز در هم آمیخته و در قالب سفره هفت سین برایتان به رشته تحریر بیاوریم. این شما و این هم هفت سین تراکتوری سال 1398:
سین اول: سوپر استار شماره یک
محمدرضا زنوزی را فوتبال ایران از سال ها قبل می شناخت. او به واسطه حضوری موفق در باشگاه گسترش فولاد و تبدیل کردن این باشگاه به بهترین باشگاه خصوصی فوتبال کشور، مورد توجه اهالی فوتبال قرار داشت. گسترش فولاد با مالکیت زنوزی، چه از نظر سخت افزاری و چه از نظر مدیریتی و فنی یکی از موفق ترین و بی حاشیه ترین باشگاه های یک دهه اخیر فوتبال ایران به شمار می رفت. با توجه به این عقبه درخشان، زمانی که بحث واگذاری باشگاه تراکتورسازی به بخش خصوصی مطرح شد، اهالی فوتبال آذربایجان به بصورت کاملا خودجوش، حمایت خود را از محمدرضا زنوزی در راه رسیدن به این مهم اعلام کردند. زنوزی پس از کش و قوس های فراوان در تابستان سال گذشته مالکیت باشگاه تراکتورسازی را بر عهده گرفت. او با وعده احیای تراکتورسازی کار خود را آغاز کرد. تراکتورسازی با زنوزی خیلی سریع به تیمی تبدیل شد که هواداران انتظارش داشتند. وعده های آغازین زنوزی پس از قبول مالکیت تراکتورسازی، یکی پس از دیگری محقق شدند تا هوای فوتبال آذربایجان پس از دو فصل ناکامی محض تراکتور، بار دیگر آفتابی شود. این اتفاق مهم که می توان از آن به عنوان یکی از نقاط عطف تاریخ باشگاه تراکتورسازی یاد کرد موجب شد تا از زنوزی به عنوان سین اول سفره هفت سین تراکتوری ها تحت عنوان "سوپر استار شماره یک" یاد کنیم.
سین دوم: ستاره های خارجی
خرید بازیکن خارجی در فوتبال ایران همواره یک ریسک بزرگ به شمار می رود. کیفیت مبهم این بازیکنان و حواشی بسیاری که در این زمینه شاهد آن بوده ایم باعث شده تا خرید بازیکن خارجی در فوتبال ایران یک ماموریت بسیار دشوار برای مدیران به شمار برود. تراکتورسازی پس از واگذاری به بخش خصوصی، حضوری قدرتمندانه در بازار نقل و انتقالات داشت. بخش قابل توجهی از خریدهای تراکتورسازان به بازیکنان خارجی اختصاص داشت. یوکی سوگیتا و آنتونی استوکس دو بازیکن خارجی هستند که تراکتوری ها در تابستان سال 97 آنها را به خدمت گرفتند و از بدو ورود تا به همین امروز، جزو ستاره های مطلق تیم شان به شمار می روند. آنتونی استوکس با فاکتور گرفتن یک دوره دو ماهه که دور از ایران حضور داشت، حضوری بسیار موفق در تراکتورسازی رقم زد و بعد از مدت ها این تیم را صاحب یک مهاجم ششدانگ و گلزن کرد. او در حال حاضر با زدن 11 گل، پایین تر از کی روش استنلی در رده دوم جدول گلزنان لیگ برتر قرار دارد. سوگیتا، دیگر خارجی موفق تراکتوری ها، با ثبات ترین خارجی سرخ پوشان در لیگ هجدهم نیز به شمار می رود. او با کمترین سر و صدا و حاشیه ای به تراکتورسازی پیوست و با در پیش گرفتن همین روال، تا به اینجای فصل توانسته یکی از بهترین های تیمش باشد. در کنار این دو بازیکن، تراکتورسازی لی هری اروین، هری فوریستر و کوین کنستانت را نیز به خدمت گرفت اما این سه بازیکن نتوانستند عملکردی مشابه سوگیتا و استوکس داشته باشند. از لحاظ اسم و رسم، سه بازیکن یاد شده کم از دو تای قبلی ندارند اما شرایط به گونه ای رقم خورد که آنها نتوانستند توانایی های خود را در راستای موفقیت تراکتورسازی به کار بگیرند. به طور کلی و با در نظر گرفتن همه جوانب، تراکتورسازی را باید دست به جیب ترین تیم لیگ هجدهم در زمینه خرید بازیکنان خارجی بنامیم.
سین سوم: سه ملی پوش
همان گونه که اشاره کردیم تراکتورِ 98-97 پر ستاره ترین تراکتورِ تاریخ به شمار می رود. بخش قابل توجهی از این موضوع متوجه حضور سه بازیکن سرشناس در این تیم است. این سه بازیکن عبارتند از مسعود شجاعی، اشکان دژاگه و احسان حاج صفی. سه ملی پوش با سابقه فوتبال ایران که به ترتیب 82،55 و 103 بازی ملی در کارنامه خود دارند جزو مهره های غیر قابل انکار تراکتورسازی در لیگ هجدهم به شمار می روند. شاید کمتر کسی پیش از آغاز لیگ برتر، تصور می کرد که روزی اشکان دژاگه و مسعود شجاعی را در کنار هم و در یک تیم لیگ برتری ببیند. این اتفاق اما رخ داد و تراکتوری ها در آخرین روزهای نقل و انتقالات تابستانی با به خدمت گرفتن این دو کاپیتان ملی پوش، ترکاندن بمب در بازار نقل و انتقالات را به معنای واقعی کلمه انجام دادند. بعد از حضور اشکان و مسعود، نوبت به جذب احسان رسید. تراکتوری ها پس از آغاز رقابت ها با توجه به اینکه به شدت در پست دفاع چپ به یک مهره قابل اتکا نیاز داشتند، دست روی ملی پوش قدیمی تیم ملی گذاشتند و موفق شدند این بازیکن را پس از کش و قوس ها فراوان به خدمت گرفته و در جذب ملی پوشان مطرح فوتبال کشور در تابستان نقل و انتقالاتی سال 97، هت تریک کنند. هر سه بازیکن یاد شده در فصل جاری جزو مهره های کارآمد تراکتور محسوب می شوند و بخش قابل توجهی از بار تیم روی دوش آنهاست. حضور مسعود، اشکان و احسان هم از نظر فنی و هم از نظر شخصیت تیمی، تراکتورسازی را چند پله بالاتر از تراکتورهای سال های قبل برده است.
سین چهارم: سرمربی به توان سه
در سین چهارم و پس از سه سین مثبت، می خواهیم به یک سین نه چندان مثبت بپردازیم. "سرمربی به توان سه" نامی است که برای این سین انتخاب کرده ایم. دلیل نامگذاری سین چهارم کاملا مشخص است. تراکتوری ها از آغاز لیگ هجدهم تا به این لحظه، سه سرمربی روی نیمکت خود دیده اند. آنها فصل را با جان توشاک آغاز کردند اما این مربی نامدار ولزی تنها چند هفته در تبریز حضور داشت و پس از شکست مقابل صنعت نفت آبادان در جام حذفی، به همکاری خود با تراکتوری ها خاتمه داد. پس از توشاک نوبت به محمد تقوی رسید. تقوی که پس از جدایی توشاک به عنوان سرمربی موقت انتخاب شد، به واسطه کسب نتایج قابل قبول، هفته های طولانی به عنوان نفر شماره یک کادر فنی سرخ پوشان فوتبال آذربایجان روی نیمکت نشست. در حالی که قرار بود در عرض دو هفته پس از رفتن توشاک سرمربی جدید انتخاب و تا آن زمان، تقوی هدایت تیم را بر عهده داشته باشد، این زمان تا پایان نیم فصل اول به طول انجامید تا تقوی اولین تجربه سرمربیگری خود را در شرایطی ویژه و البته دلهره آور پیش ببرد. پس از استعفای تقوی در تعطیلات پایان نیم فصل اول، جورج لیکنز به عنوان سرمربی تراکتورسازی انتخاب شد. تقوی که در پایان نیم فصل اول لیست خرید خود را به باشگاه ارائه داده بود، به دلیل آنچه که تلاش باشگاه برای استخدام سرمربی عنوان شد، از سمت خود استعفا داد تا دست باشگاه برای استخدام سرمربی مورد نظر خود باز شود. لیکنز به عنوان سومین سرمربی تراکتوری ها در لیگ هجدهم، هم اکنون هدایت سرخ پوشان را بر عهده دارد. او تا این لحظه نتایج خوبی کسب کرده و این شانس را دارد تا با تیم آماده و پر ستاره ای که در اختیار دارد، تی تی ها را به رویای دیرین شان برساند.
سین پنجم: سکوت توشاک
جان توشاک با کوله باری از تجربه و افتخارات، در تابستان سال 97 به عنوان سرمربی تیم تراکتورسازی انتخاب شد. حضور سرمربی اسبق رئال مادرید که سابقه حضوری طولانی مدت به عنوان بازیکن در تیم لیورپول را داشت، یک اتفاق بزرگ در فوتبال ایران بود. توشاک وظیفه داشت تا تراکتورِ نوپای زنوزی را به تیمی مخوف در فوتبال ایران تبدیل کند. او با توجه به اینکه فرصت زیادی برای شناخت تیمش پیش از آغاز لیگ نداشت، در هفته های ابتدایی، روش آزمون و خطا را در پیش گرفت. نتیجه این روش، کسب نتایجی بود که چندان به مذاق تراکتوری ها خوش نیامده بود. با توجه به اینکه پیش از حضور در تراکتورسازی، توشاک هیچ پیش زمینه ای از فوتبال ایران نداشت، زمان مهم ترین نیاز او در مقطع یاد شده به شمار می رفت. در اولین بازی تراکتور در جام حذفی اما اتفاقاتی رخ داد که نهایت آن، جدایی زودهنگام توشاک بود. تراکتورسازی آن بازی را در حالی که تا ده دقیقه پایانی سه بر یک از حریف پیش بود، در ضربات پنالتی واگذار کرد. همان شب شایعاتی مبنی بر برکناری توشاک مطرح شد. تکذیب از سوی مدیران باشگاه، اولین واکنش رسمی به این شایعات بود. غیبت توشاک در تمرینات به شایعات دامن زد تا اینکه این مربی ولزی بامداد روز26 شهریور 97 تبریز را به مقصد کشورش ترک کرد. او کاملا غیرمنتظره و بدون اعلام قبلی تبریز را ترک کرد و در فرودگاه نیز در پاسخ به سوال خبرنگار ورزش سه که به چه دلیلی تبریز را ترک می کند؟ سکوت پیشه کرد. سکوت توشاک در مورد جدایی اش از تراکتورسازی تا این لحظه ادامه دارد و این مربی تا کنون هیچ اظهار نظری در مورد چرایی قطع همکاری ناگهانی اش با سرخ پوشان انجام نداده است. پست اینستاگرامی پسر توشاک پس از جدایی تقوی از تراکتورسازی، تنها سرنخ این ابهام بود که البته پرداخت چندانی در رسانه ها به آن نشد.
سین ششم: سرباز
جذب بازیکنان سرباز از سال ها پیش در دستور کار تیم های نظامی قرار داشته است. تیم هایی چون پاس سابق، فجرسپاسی و ملوان از سال ها پیش اقدام به این کار می کردند و بازیکنانی که به سن قانونی خدمت سربازی می رسیدند، شانس این را داشتند که با حضور در این تیم ها، دو سال خدمت سربازی خود را دور از میادین نبوده و به عنوان بازیکن-سرباز در فوتبال کشور بازی کنند. پس از واگذاری باشگاه تراکتورسازی به تعاونی سپاه در سال 89، این باشگاه نیز در گروه باشگاه های نظامی جای گرفته و اقدام به جذب بازیکنان سرباز کرد. حضور ستاره های سرشناس به عنوان سرباز در تیم تراکتورسازی، شروع خوبی در این مورد بود اما در ادامه حواشی بسیاری که در خصوص بازیکنان سرباز به وجود آمد باعث شد تا بخش قابل توجهی از هواداران تراکتورسازی خواهان پایان این رویه بوده و از حضور بازیکنان سرباز در تیم شان اظهار گلایه کنند. اتهام کم کاری به بازیکنان سرباز، دور شدن از مسیر بازیکن سازی و جنگ های رسانه ای با سایر باشگاه های لیگ برتری مهمترین حواشی مربوط به جذب بازیکن سرباز در باشگاه تراکتورسازی بود. با خصوصی شدن باشگاه تراکتورسازی در تابستان سال 97، جذب بازیکن سرباز توسط این باشگاه رسما خاتمه یافت تا از سال قبل به عنوان آخرین سالی یاد کنیم که تراکتورسازان قادر به جذب بازیکن سرباز بودند. دانیال اسماعیلی فر، احسان پهلوان و مهدی مهدی پور که در پایان لیگ هجدهم دوران خدمت سربازی شان به پایان خواهد رسید، آخرین نسل سربازان تراکتورسازی را تشکیل می دهند. البته در بین بازیکنان سربازی که در تراکتورسازی حضور داشتند، بودند بازیکنانی که توانستند در دو سال حضور خود، به چهره هایی محبوب در نزد تی تی ها تبدیل شوند. از بین این بازیکنان می توانیم به نفراتی چون سامان نریمان جهان و محمدرضا اخباری اشاره کرد.
سین هفتم: سن چاغیران گلرم من
هیچ گاه نمی توان در مورد تراکتورسازی مطلبی نوشت و آن مطلب را بدون اشاره به هواداران پرشور این تیم به پایان رساند. هواداران تراکتورسازی از لحظه بازگشت این تیم به لیگ برتر که اینک یک دهه از آن می گذرد، پای ثابت اتفاقات تلخ و شیرین تیم شان بوده اند. تراکتورسازی با هوادارانش به فوتبال ایران معرفی شد و با همین هواداران تبدیل به تیمی مدعی و قابل احترام در سطح اول فوتبال کشور شد. پس از دو سال ناکامی محض، هواداران تراکتورسازی دقیقا در دورانی که به شدت از شرایط تیم شان ناامید شده بودند، شاهد اوج گیری دوباره تراکتورسازی شدند. این اوج گیری دوباره، آشتی تی تی ها با تیم محبوب شان را به دنبال داشت. این آشتی برابر بود با رونق گرفتن دوباره فوتبال در خطه فوتبال خیز آذربایجان. هواداران تراکتورسازی در سال 1397 دو روی سکه را تجربه کردند. روزهای آغازین سالی که پشت سر گذاشتیم، دوران تلخی برای آنها بود. تراکتورسازی لیگ هفدهم را به بدترین شکل ممکن و در حالی به پایان رساند که حتی در یک مقطع، خطر سقوط به دسته اول نیز این تیم را تهدید می کرد. روی دوم سکه اما شیرین بود و همچنان نیز ادامه دارد. با احیای دوباره تراکتورسازی، هواداران این تیم، ورزشگاه یادگار امام را بار دیگر به غوغا کده ای واقعی تبدیل کرده اند. آنها تقریبا در تمامی بازی های خانگی تراکتور در لیگ هجدهم بیش از 70-80 درصد از گنجایش ورزشگاه یادگار امام را پر کرده اند. البته تعداد زیادی از بازی های تراکتورسازی در یادگار نیز در شرایطی برگزار شده که ظرفیت ورزشگاه کاملا پر بوده است. هواداران تراکتورسازی که میلیون ها نفر را شامل می شود، با اوج گیری دوباره تیم شان بار دیگر شعار معروف "سن چاغیرسان گلرم من..." را در بازی های خانگی تیم شان سر می دهند و ما به احترام آنها، سین هفتم را اختصاص داده ایم به همین شعار معروف که برگردان فارسی کامل آن می شود: "اگر تو صدایم کنی من می آیم، زنده باد آذربایجان، عیبی ندارد من می میرم، تو زنده باش آذربایجان..."
نظر شما