شناسهٔ خبر: 31900667 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: نسیم | لینک خبر

جلیل سامان: چرا باید تلویزیون دست به دامن ستاره‌ها شود؟/ من داخل خانه‌ای بودم که «ماجرای نیمروز» به آن حمله کرد

من «ماجرای نیمروز» را دوست داشتم و فیلم خوش‌ساختی بود. جالب است بدانید من در سریال «نفس» داخل آن خانه‌ای بودم که «ماجرای نیمروز» به آن حمله کرد، در واقع آن‌ها سازمان منافقین را از بیرون دیدند و ما از داخل!

صاحب‌خبر -

- اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اولین بار با «ارمغان تاریکی» سال 89 به تلویزیون آمد و بعد از آن «پروانه» را سال 92 به نمایش گذاشت. پروژه سوم جلیل سامان نامش «نفس» بود که در ماه مبارک رمضان روی آنتن رفت و بسیار مورد هجمه برخی از معاندین داخلی و خارجی قرار گرفت. این سریال و حرکت حرفه ای کارگردان را به «چهارشنبه های سفید» ربط دادند، جایی که در سریال نفس با حفظ حریم های شرعی و خلاقیت این مسئله را با فیلمبرداری برخی صحنه های خارجی و زنان بی حجاب غیرمسلمان، صحنه های طبیعی را به نمایش گذاشتند تا برای بیننده روایت ها باورپذیرتر باشد، و حاشیه ها و هجمه های دیگری که همیشه پشت سر ساخت آثار انقلابی خصوصاً افشای پشت پرده های جنایات سازمان منافقین بوده و هست. جالب است وقتی از جلیل سامان پرسیدیم که "تا به حال تهدید شده اید؟"، می گوید "بله از طریق یک ایمیل؛ اما نترسیدم و در میدان هستم". این ایام "سامان" منتظر بودجه و حل مشکلات مالی است تا بتواند کار جدید خودش را شروع کند.

با او گپ وگفتی داشتیم که مشروح آن در ادامه آمده است:

*شما از معدود کارگردان های سینمای ایران هستید که به «سلبریتی»ها یا ستاره های سینمایی باج نمی دهید، یعنی به اقتدار فیلمساز به عنوان فرمانده یک کار بسیار پایبندید، برای همین شاهدیم که در کارهای قبلی خود از بازیگر تازه نفس استفاده کردید که معمولاً بازی های خوبی هم ارائه دادند. چطور به این شیوه کاری و این اقتدار سر صحنه رسیدید؟

به نظر من ربطی به اقتدار فیلمساز ندارد، چرا که اعتقاد دارم خود تلویزیون یک قدرت شخصیت سازی، قهرمان سازی و ستاره پروری دارد. مطرح شدن یک سری از بازیگران که اغلب کارشان را از تلویزیون شروع کردند نشان می دهد تلویزیون خود بستری برای شکوفایی استعدادهاست، بنابراین لزومی ندارد برای دیده شدن دست به دامان ستاره ها بشویم. اگر فیلمنامه ای خوب و پرتعداد باشد می تواند با استفاده از بازیگران شناخته نشده هم مخاطب خودش را جذب کند. البته اگر کسی در وهله اول دست به چنین کاری بزند شاید یک سری چیزهایی را از دست بدهد ولی برای کارهای بعدی حتماً اتفاقات بهتری پیش می آید.

*شما خودتان به این ریسک و زمین خوردن کارتان فکر نمی کردید؟

اتفاقاً وقتی می خواستم «ارمغان تاریکی» را شروع کنم و به آرش مجیدی برای ایفای نقش کاراکتر اصلی رسیدم بسیاری به من می گفتند "آیا او می تواند یک سریال را با خودش بکشاند و در این کار موفق شود؟"، من به او اعتماد کردم، می دانستم فیلمنامه و سوژه هم آن قدر قدرت جذب مخاطب را دارند که هم بازیگر خوب دیده می شود و هم «ارمغان تاریکی» مورد توجه قرار خواهد گرفت.

*البته یک سری از بازیگران هم محافظه کارانه انتخاب می کنند و به قولی از تبعات بازی در فیلم های سیاسی خصوصاً سوژه منافقین هراس دارند. نظر شما در این باره چیست؟

فکر می کنم سازمان منافقین میان سلبریتی ها طرفداری نداشته باشد که بخواهند به این خاطر انتخاب نکنند و ترجیح بدهند بازیگر این نوع سریال ها نباشند. اما شاید به خاطر ملاحظات امنیتی، گرین کارت و حتی به خاطر اینکه می خواهند در خارج از کشور زندگی بدون دردسر و حاشیه ای داشته باشند از بازی در فیلم های سیاسی پرهیز کنند. من به توانایی آرش مجیدی اعتقاد داشتم بعضی ابتدا فکر می کردند او نمی تواند از پَسِ این نقش برآید . واقعیت این است که یک مجموعه اتفاقاتی می افتد یک کسی برای نقشی خوب می شود؛ یک بخشی تلاش فردی بازیگر است، یک بخشی گریم و یک بخشی هم در فیلمنامه تغییراتی ایجاد می شود تا کاراکتر مورد نظر خلق شود. من خیلی سعی کردم از توانایی های آرش مجیدی برای این نقش استفاده کنم و او هم خیلی تلاش کرد خودش را به این نقش نزدیک کند. آرش مجیدی به واقع یک آرتیستی است که ادای خیلی از این سلبریتی ها را ندارد.

*شخصاً یک تشکر به شما بدهکارم، چون همیشه از این که در سریال های مربوط به تاریخ معاصر، خانم ها در پَس زمینه روسری سَر می کردند و روی آن کلاه می پوشیدند تا القا کنند زنان بی حجاب قبل از انقلاب این نوع چهره ای داشته اند حرص می خوردم و احساس می کردم فضا تصنعی است. شما در سریال «نفس» با حفظ حریم های شرعی و خلاقیت این مسئله را با فیلمبرداری برخی صحنه های خارجی و زنان بی حجاب غیرمسلمان، حل کردید. این نوع ایده ها برای طبیعی در آمدن کار در عین حفظ حدود شرعی و عرفی در سینما و تلویزیون کم تر دیده شده است، درباره این موضوع توضیح دهید.

می خواستم این کار را در سریال «پروانه» انجام دهم که این شرایط را تهیه کننده نتوانست فراهم کند و این موقعیت در سریال «نفس» ایجاد شد. خوشبختانه سازمان صداوسیما این کار را پذیرفت و امیدوارم که در کارهای بعدی هم این  تعامل را داشته باشند.

*کار بعدی تان چیست؟

نمی توانم از نام و موقعیت این کار چیزی بگویم چون فعلاً در مرحله نگارش است. با کارهایی که تا الآن ساخته ام کاملاً فرق دارد. نگارش آن تقریباً تمام شده و بازنویسی می خواهد و البته که باید مسائل بودجه ای آن مرتفع شود.

*این اتفاق در سینما هم می افتد یا فقط «جلیل سامان» در تلویزیون قرار است سریال بسازد؟

من به رسانه ملی خیلی احترام می گزارم چون زاییده این رسانه هستم و در صداوسیما فارغ التحصیل شدم. از همین جا هم توانستم خودم را پیدا کنم؛ برای سینما هم کار کردم ولی با بودجه تلویزیون؛ یک فیلم سینمایی به نام "وقت بودن" دارم که تلویزیون بودجه آن را تأمین کرد ولی هنوز اکران نشده است.

*آقای سامان، شما یک سه گانه در فضای پیش از انقلاب و سال های اول بعد از انقلاب کار کردید. چقدر ضرورت احساس می کنید شهرکی مثل شهرک علی حاتمی که مربوط به دوره قاجار و پهلوی اول است با فضای بعد از دهه 30 تا دست کم اوایل دهه 60 ساخته شود. از مشکلات کار تاریخ معاصر به لحاظ تطبیق فضا و مکان با واقعیت تاریخی برای ما بگویید.

این موضوع خیلی پیچیده است. الآن در همین شهرک غزالی فقط در آن سریال نمی سازند کلیپ هم ضبط می کنند و حتی تبلیغات را هم در آنجا می سازند؛ با این اتفاقات متنوع و مختلف خود به خود ارزش های بصری این شهرک به مرور برای مخاطب از دست می رود. اگر این اتفاق برای شهرک دیگری هم بیفتد و به صورت کنترل نشده و غیرخلاقانه از آن موقعیت ها و لوکیشن ها استفاده کنند همان اتفاق برایش می افتد، یعنی ما شاهد لوکیشن ها و خیابان های تکراری و اتفاقات تصنعی خواهیم شد، وگرنه چه کسی باور ندارد که لازم است. من فکر می کنم فضایی با ترکیب کامپیوتری و دکور برای این اتفاقات بایستی در دستور کار قرار بگیرد، این اتفاق لازم است منتها از طریق کاربلدها و در قالب یک پروژه متمرکز؛ حتی  جهت خورشید را باید در نظر بگیرند. خیلی مهم است ــ فرض کنید یک خیابانی بسازند شمالی جنوبی باشد ــ این خیابان شمالی جنوبی به درد کار نمی خورد باید این خیابان غربی شرقی ساخته شود. برخی از بناهایی که در شهرک غزالی هم ساخته شده به این نکات توجه نشده است.

*شما ظاهراً دو سال وقت و انرژی برای به سرانجام رساندن پروژه «چمران» گذاشتید که به نتیجه نرسید. در یکی از مصاحبه های خود انتقادی به «چ» حاتمی کیا داشتید. به عنوان کسی که مطالعه و تحقیق روی شخصیت چمران داشته، درباره انتقادات خودتان به «چ» بیشتر توضیح می دهید؟ شما از لفظ «بی خاصیت» برای چمران فیلم «چ» استفاده کردید. اتفاقاً از همان زمان نمایش فیلم هم خیلی ها ایراد گرفتند که این تصویر «چریک انقلاب» نیست، یا این که چرا دکتر چمران در این فیلم این اندازه منفعل است که از پَسِ منطق آن رهبر مارکسیست یا حتی آن خانم کُرد (مریلا زارعی) برنمی آید. چرا وقتی بعد از سال ها که درباره چهره ای مثل چمران اثر هنری ساخته می شود، این اندازه مناقشه برانگیز است، آن هم توسط چهره ای انقلابی مثل حاتمی کیا؟ در واقع باید گفت که کفه فیلم واقعاً به سمت چمران بازرگان است تا چمران خمینی.

من چمران بازرگان و چمران خمینی را متوجه نمی شوم، به نظر من چمران چمران بود. یک شخصیت ویژه مستقلی داشت و این که حالا در فیلم این طور روایت شده بحث دیگری است. خوب نیست به حاتمی کیا بگوییم "تو چمران بازرگان ساختی یا چمران خمینی را ساختی"، من می گویم چمران واقعی را نتوانسته بسازد، حداقل آن چمرانی که من در طول دو سال تحقیق شناختم این نبود. عمده ترین بخش آن به این نکته برمی گردد که چمران را منفعل و تخیّلی به تصویر کشیده است. اتفاقات در پاوه این طوری نبود، حتی از لحاظ ارائه مستندها هم این طوری نبود؛ چرا که چمران در ماجرای پاوه ابتدای ورود به ژاندارمری می رود ولی اصلاً ژاندارمری در فیلم نیست؛ چرا؟ چون سپاه بودجه این فیلم را داده این طور باید روایت شود؟ این غلط است. هرجا می خواهد پول بدهد باید واقعیت حفظ شود. این که آقای حاتمی کیا نتوانسته برای شهید چمران بازیگر مناسبی پیدا کند بحث دیگری است، متأسفانه آقای عرب نیا نتوانست از پَسِ این نقش برآید.

*چرا شما به نتیجه نرسیدید که «چمران» را کار کنید آیا سرمایه گذار نخواست با شما کار کند؟

تا جایی که می دانم حاتمی کیا خیلی قبل تر از من دوست داشت شهید چمران را کار کند حتی در تلویزیون، ولی به سرانجام نرسید. کار من در قالب یک «الف ویژه» مصوب شد ولی تغییر در جایگاه ریاست سازمان صداوسیما باعث شد که این پروژه راکد بماند. یک نکته ای هم درباره خود حاتمی کیا بگویم؛ حاتمی کیا فیلمساز متعهد و دوست داشتنی است که اگر تصمیم می گرفت خارج از مرزها مشهور بشود آن قدر استعداد و توانمندی علمی اش را داشت که به سراغ سوژه هایی که آن ها می خواهند، آن ها سفارش می دهند و آن ها مطرح شان می کنند، برود. اما هیچ وقت به این سمت نرفت و باید به این حُسن نیت احترام گزارد. من حتی موقعی که می خواستم چمران را کار کنم از ایشان اجازه گرفتم. هنوز جمله اش یادم هست که "چمران گنجی است که همه می توانند از آن بهره ببرند. چیزهای زیادی وجود دارد که درباره چمران می تواند بازگو شود و من تنها مقطع 48ساعته ای از چمران را روایت کردم".

*شما بر سر ابتکاری که برای باورپذیر کردن سریال «نفس» به کار بردید، ظاهراً از جانب برخی مورد هجمه شدید قرار گرفتید (که از این بابت خیلی هم رنجیده و ناراحت شدید). به نظرتان چرا همیشه در برابر نوآوری در جبهه انقلاب (با حفظ اصول و حدود) چنین مقاومت ها و هجمه هایی انجام می گیرد؟ چرا «افق گشایی» در ساحت هنر انقلاب، با حفظ مبانی و اصول، هزینه بالایی دارد؟ آیا دست هایی در کار است که هنر انقلاب به ویژه در عرصه تصویر درجا بزند؟

قبول دارم بدون شک دست هایی در کار است که کلاًً، نظام جمهوری اسلامی نتواند پیشرفت کند. دشمنان ما رسماً اعلام کردند و بودجه گذاشتند اما اینکه این مورد به خصوص اتفاق افتاده باشد نمی دانم؛ می تواند سوء تفاهم به وجود آمده باشد، چون همزمان با پخش سریال «نفس» چهارشنبه های سفید مطرح شد و ما را متهم کردند که ما داریم این موضوع را تبلیغ می کنیم!! ما در حال حاضر نه تنها در حوزه فرهنگ بلکه در کل نظام بزرگترین مشکل مان نداشتن تحلیل و منتقد است. تحلیل گر و منتقد درست و حسابی در هیچ حوزه ای خصوصاً رسانه نداریم.

* نکته دیگر این است که شما فکر می کنید تلویزیون ناگزیر است به رقابت به ماهواره و فضای مجازی؛ چرا که به هر طریق و روشی برنامه سازی می کند و سلبریتی ها را روی آنتن می برد؟

اگر تلویزیون برای جذب مخاطب بیشتر و رقابت با فضای مجازی و ماهواره تصمیم بگیرد دست به دامن هر سلبریتی، هر ورزشکار و قهرمانی بشود خود به خود یک حسّ حقارت برای مخاطب به وجود می آید بگذریم از این که چه الگویی را ترسیم می کند. واقعاً به من در جایگاه یک مخاطب ربط ندارد فلان سلبریتی رنگ زرد را دوست دارد یا قرمز؛ به هنگام ورود به خانه به همسرش چه می گوید. لزومی ندارد عید نوروز و عید فطر بازیگر را به برنامه مناسبتی دعوت کنیم. بازیگر باید فیلم بازی کند وقتی هنرمند به انبوهی از برنامه های مناسبتی دعوت می شود ارزش های بصری اش را آرام آرام از دست می دهد. در هالیوود می گویند "ستاره داریم 20 میلیون دلار دستمزد اوست" حتی نمی گذارند خرید برود که مردم زیاد او را نبینند که علاقه مند بشوند بیشتر او را ببینند. نمی گویم با این الگوی غربی و ستاره پروری موافقم و قطعاً ما باید الگوی خودمان را در فیلمسازی داشته باشیم، ولی تلویزیون نیازی به ستاره ندارد.

"ماجرای نیمروز" را چه کسانی ترور کردند؟ + عکس و فیلم

نگاهی به فیلم ماجرای نیمروز(2)| "رد خون" روایتی بی پرده از اردوگاه مخوف اشرف

سیدمحمود رضوی «ماجرای نیمروز3» را می سازد یا نه؟

*ما شاهد بودیم که سر ماجرای حجاب در «نفس» میزان هجمه آن قدر زیاد بود که داشت اصل موضوع یعنی روابط در سازمان منافقین را به حاشیه ببرد. شما هم در جایی اشاره کردید که احتمالاً خود «منافقین» هم در به راه افتادن این جوّ تأثیر داشتند....

من هیچ وقت نگفتم کسانی که انتقاد می کنند منافقند؛ کسانی نقد داشتند به آن ها احترام می گزارم. گفتم ممکن است سود این قضیه را منافقین ببرند. چرا که شاید بالا گرفتن این هجمه ها باعث توقف پخش این سریال شود و یا از پخش تلویزیون کنار گذاشته شود.

*این هجمه ها چطور ایجاد شد؟

زمانی که این اتفاق افتاد در اوج فشار ضبط، تدوین و آماده کردن موسیقی، بودم، هم باید کار رسانه ای می کردم و هم ممیزی های پخش را انجام می دادم. من بیشتر از یک ماه کمتر از 4 ساعت خوابیدم که مشکل جسمانی هم پیدا کردم. به جای اینکه تقدیر کنند که یک نوآوری در تلویزیون اتفاق افتاد و از آن حالت تصنعی خارج شد به یک باره دیدیم یک سری آدم های ظاهراً موجه ما را مورد هجمه قرار دادند. به نظر من سطحی نگری بود وگرنه قاطبه مخاطبین خصوصاً در قم و بچه های حوزه استقبال کردند، پس این فشار مذهبی نبود؛ البته در عین حال هم خیلی ها به دنبال زدن تلویزیون هستند.

*درباره یک موضوع، اظهارنظر شفاف و صریح جناب عالی را می خواهم. شما در مصاحبه ای که بعد از پخش سریال «ارمغان تاریکی» داشتید، گفتید که بسیاری از بازیگران وقتی بستر سیاسی سریال را متوجه می شدند، از حضور در آن کنار می کشیدند، به عنوان کسی که یک سه گانه در این موضوع کار کردید، آیا در عرصه تصویر، در ایران بازی کردن یا مشارکت در آثار با موضوع دشمنان ایران و دشمنان نظام، هزینه هایی دارد؟ منظورم از داخل خود سینما و حتی تلویزیون؟

قطعاً بی هزینه نیست. برخی از فیلم ها خوب ساخته نشده و آن فیلمی که خوب ساخته نشده یک جریان تند سیاسی هم به همراه داشته است؛ من با آن ها کار ندارم. وقتی یک کاری خوب نباشد تأثیر مخرب آن زیادتر است. یک چیزی را باید درنظر بگیرید هیچ وقت بد دفاع نکنید. فیلم را برای مردم می سازید؟ آن کسی که طرفدار نظام است خوشش می آید و طرفدار نظام نیست را هم باید جذب کنید؛ این رسالت هنر و هنرمندی است. من می توانستم درباره منافقین خیلی تندتر کار کنم ترور نشان بدهم ولی دقت کنید از «ارمغان تاریکی»، «پروانه» و «نفس» موضعم پیچیده تر شده زیرا آن موقع سازمان منافقین ترور می کرد و الآن جاسوسی انجام می دهد و دنبال گسترش نفاق است. من ترجیح دادم به روی این نفاق متمرکز شوم و مخاطب جا بخورد این قدر شخصیت روزبه (کاراکتر سریال نفس) می تواند جانی بالفطره هم باشد، در واقع بیننده به عاطفه خودش هم شک کند که روزبه را دوست دارد ولی او چنین اعتقادی دارد. من «ماجرای نیمروز» را دوست داشتم و فیلم خوش ساختی بود. جالب است بدانید من در سریال «نفس» داخل آن خانه ای بودم که «ماجرای نیمروز» به آن حمله کرد، در واقع آن ها سازمان منافقین را از بیرون دیدند و ما از داخل!

*به بحث منافقین بپردازیم. در نزدیک 4 دهه ای که از چالش کشور با یک سازمان تروریستی مخوف و کاملاً وابسته به بیگانه یعنی منافقین می گذرد، اغراق نیست اگر بگوییم حتی به اندازه انگشتان دو دست فیلم درباره ماهیت این سازمان، جنایات و تبعاتش برای کشور نساختیم. سریال که به گمانم تا قبل از کار شما تقریباً نداشتیم، یعنی بعد از مثلاً فیلم پرچمدار یا توهم در دهه 60، دو سه تا کار مثل ویرانگر در دهه 70 دیگر کاری به آن صورت در این حوزه انجام نگرفت. توجیه هم در همه این سال ها این بوده که «نباید چوب به مرده زد» یا «نباید این ها را مطرح کرد»، ولی ما می بینیم خباثت و جنایت این سازمان علیه کشور ما به شدت ادامه دارد و ما تبعات این نگفتن ها را مثلاً در عوض شدن جای شهید با جلاد می بینیم. نظر شما به عنوان تنها کسی که سه گانه ساخته که در آن سازمان پررنگ است، درباره این استراتژی «سکوت» چیست؟

من نمی گویم استراتژی سکوت، چرا که قبل از «ارمغان تاریکی» واقعاً این استراتژی سکوت وجود داشت یعنی موقعی که مطرح شد من گفتم داستان را می خواهم در فضای منافقین روایت کنم. در وهله اول، داستان چنین سمت و سویی نداشت یک داستان عاطفی بود یک مقداری در ابتدا مقاومت شد که چرا چوب به مرده بزنیم! ولی بعد من خیلی اصرار کردم و حمایت شد بعد از پخش تازه احساس کردند جای چنین کاری خالیست. یک جریانی شروع شد و عده ای شروع کردند به مستند ساختن، فیلم و میزگرد. الآن استراتژی سکوت نیست و خیلی ها دوست دارند در این باره فیلم بسازند و افراد دیگر هم سریال ساختند، منتها پرداختن به این کارها قدری سخت تر شده است؛ چرا که نباید به ورطه تکرار بیفتد و مخاطب نباید در اینجا دفن شود بلکه باید همیشه برای او موقعیت ها جذاب و تازگی داشته باشد. در شرایطی که منافقین، صدر تا ذیل انقلاب را در پست ها و مقام های دولتی اشغال کردند. البته منافق فقط منحصر به سازمان منافقین نیست بلکه کسانی با منافق صفتی رده هایی را اشغال کردند که ریشه انقلاب را بزنند الآن مدام دارند ضربه می زنند از اختلاس تا تصمیم های ناصواب و بخشنامه های یک باره ای درباره زیرساخت های فرهنگی و اقتصادی، مردم را از جامعه و انقلاب اسلامی دور کردند. من سعی کردم در لفافه و زیرپوستی درباره منافقین صحبت کنم و اگر با سبک و سیاق تند کار بسازیم مخاطب از دست می رود.

جلیل سامان: برای نوشتن کتاب «راهبه» به سوریه سفر می کنم

تکرار/افشاگری پسر مسعود رجوی علیه سازمان منافقین + صوت

الهام چرخنده بعد از سال ها در نقش رئیس منافقین به سینما باز می گردد + عکس

رحیم زاده در گفتگو با تسنیم: تولید فیلم ضدمنافقین در اولویت کاری فارابی نیست

*این که برخی دوستان کم تحمل برای شما فشار ایجاد کردند و هجمه بردند به کنار، همیشه کار کردن علیه منافقین، تبعات داشته است. اگر اشتباه نکنم سعید حاجی میری در نامه ای در دهه 70 گفته بود که سر ساختن فیلم «توهم» حتی تهدید به مرگ شد، شما از تبعات و تهدیدهایی که بر سر این سه سریال دریافت کردید برای ما بگویید.

یک بار یک ایمیل تهدیدآمیز داشتم و دیگر نداشتم. خوشبختانه نترسیدیم و ادامه دادیم.

*چرا سوژه منافقین را برای کار انتخاب کردید؟

یک زمانی فیلمسازی برایم دغدغه بود ولی یک اتفاقاتی در زندگی ام افتاد نمی خواهم به جزئیات آن بپردازم. حالا اسکار بگیرم یا جایزه کن برایم اهمیت ندارد. بدم نمی آید به خاطر حرف ارزشمندم اسکار بگیرم!! ولی حاضر نیستم به خاطر اسکار بروم حرف دیگری بزنم. من معتقدم قبل از اینکه یک هنرمند، هنرمند باشد بایستی به اندازه یک متفکر، حرفی برای گفتن داشته باشد. متأسفانه ما دنیازده شده ایم و دنبال این هستیم که سلبریتی پسند رفتار کنیم؛ غافل از این هستیم که دنبال کار خداپسندانه و لایک از خدا باشیم.

گفتگو: مجتبی برزگر

منبع: تسنیم

مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.

برچسب‌ها:

نظر شما