خوشـــا بهار و خوشا بلبـلان به وقت سحر
مــــدام نغمـــه سراینــد، ز عُمــر بهره ببـــر

خوشـاشکوفه که چشمک زنــان کنندسخن
بــه غمـزه بر تو اشــاره، مـــرا ز یـاد مبـــــر

خوشــــا رود خروشان خوشـا چشمـه ناب
خوشــا گردش صحرا، بزن به کوه و کمـــر

خوشا فصل­ بهــاران که معتـــدل شب ­و روز
بـرای کــــار برون کن تو عقربت ز قمــر[۱]

خـوشـا جمع رفیقـان و خانواده ها پر شــور
به گفت و گو بنشینند، نه آنکه جرّ و مجــــرّ

خوشـــــا مردمی گر می­روند به دیدن هم
قرار کنــــند، گذارند  همــــــرهــان[۲] دمِ در

بهــــــار آمده تا روز تو ز نو ســــــــــازد
که از کســـالت و غفلت تو زینهــــار و حذر

بهـار و صبح دو فرصت بوند و هم دو زمان
بـرای آنکه تدارک کند برای خویــش سفر

بهار عمــــر و جوانی اگر شوند سرشــــار
کننــد عاقبت کار پر ثمـــــین و ثمــــــــــر

ببیــن مزرعــه را، بین امیــــــد دهقـان را
امیــــــدوار که تـــــا کشت او بر آرد بـــــر

تو بین ابر و مه و باد و خـور به چرخ فلک
شدند بسیج که تا غفلتـــــی نگیـــــرد پــــر[۳]

در این میـان نکنی جای خود در آن خالی!
وگر کنی کننـــد از تو هم عبــــــور و گذر

اگـر سستی و غفـــــلت کنی به موسـم کار
مدار چشـــم ظفر، رو مخوان قضــا و قــدر!

بجنب، بکوش، به پاخیز همچو اسب جِهان[۴]
ببین مورچـــــگان را چگونه بسته کمــــر!

بهــــار باش و به باران بشوی حِقد و حسـد
به امـر خلق بکوش و گشـــای رزق و ممـّر

بگو «یا علی» در کــار و اندر آن  می‌­کوش
بزن به بحر تلاطــــم، بخر به جان تو خطـر

اگر شُکر ســــلامت «رضا» نداری پـــــاس
مگــو نخواست خدا، علتش ز خود بنــــگر!

                  ********

بهارِ سال نود و هشت چو شد قرین به علی
بــزن فـــــال نکو کن عقیم فتنـــــه و شـــــر

هر آنکه رو ز علی برگرفت و دشمـن شـد
هر آنکه حُسن علی را کند اَبا فَقـَــد کفــــــر[۵]

علی است اشــــــرف اولاد آدم و عالـــَـم
اگر چه هست بشر، لیک بگوی«کیـف بشر[۶]!»

همــــوست یار پیامبر به گاه و بیگــــــاهی
هموست همره راستین،گَــــــهِ سفــر و حَضَر

ببین همـــت  وی را چو گشت خـانـه­‌نشین
بخوان نُصــح علی را به بکر و هم به عُمَـــر[۷]

علی یــــار ضعیفان، هموست عـــدل جلیّ
عـلی باب مســـــاکین، یتیــــم را چو پــدر

علی است حـــــاکم عــــادل نمونة تقــــوا
غــــلام درگـه قنبــــر دو صـــد شاه قجــر

ببین حسن و حسین سیدا شبـــــــاب جنان
بدار حرمتشــــــان را، زهی کمال و هنـــر!

پس از علی است به عـــالم هدایت علــوی
یکـــایک اند امـامـان شمــــار حادی عَشـَـر

نگر فضل و سیــــــادت به خـــــاندان علی
بگو صَلِِّ علیهـــــم بخـــوان تو  الله اکبـــر!

ببیــــن حکومت وی را بجو عـــــــدالت او
اَیــــا مدعیــــان کو ز عدل نشــــان و اثـر؟

اگر ستــــم کنی و با ستـــــم در آمیـــزی
مدار چشــــم محبــــت ز خــــــــالق داور

اَیــــــا قوم مسلمــــــان تو پیروی به علی؟
کنــون ذلت خود را در این زمان بنــــــگر!

بیـــا کشور اسلامیـــــان بزن به محــــــک
شدند خصــــم ضعیفــــان، به قُلدران یـاور

خدا! چنـــــانکه درِ کعبــه را تو بگشودی
به روی بنت اسد، در زمـانِ زادِ پســــــــــر!

چنــــان نما که تا مـــا شویم اهل عمــــل
ز مَرّ حــــــادثه ها بنگــریم به چشـــم عِبَـــر

به علـــم و فن بر آریم ســر در این دوران
به حلم و صبـــر بســــازیم خود ز اهل نظــر

مـــــدام راه عـلی را به حق بگیـــــریم پـی
کنیم پیروی از رهـــروانِ  فرخنــــده­سِیـــَر

بزن به دامــــن مولا «رضا» تو دست امیــــد
کنـــد لطفِ علی حالتــــت ز زیـــر، زَبــَـر

پیوست‌ها:
[۱] - اشاره به قولی که می گفتند وقت برای کار نیست و قمر در عقرب است
[۲] - اشاره به استفاده بی رویه از تلفن های همراه که در جلسات خانوادگی مدام همه سرشان کرم گوشی هاست و از جمع غافل اند
[۳] - اشاره به شعر سعدی: ابر و باد و مه  و خورشید و فلک در کارند    تا تو نانی به کف اری و به غفلت نخوری
[۴] - جهان یعنی جهنده
[۵] - اشاره به حدیث: علی خیر البشر  /  فمن ابی فقد کفر
[۶] - اشاره به شعر: ها علی بشر کیف بشر  / ربه فیه تجلی و ظهر
[۷] - اشاره به کمک های حضرت علی به خلفا. خلیفه اول می گفت اقیلونی و لست بخیر منکم و علی فیکم و خلیفه دوم بارها گفت: لو لا علی لهلک عمر.