به گزارش خبرگزاري آريا به نقل از دفتر امور بين الملل سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري، گردشگرزدگي به وضعيتي گفته مي شود که در آن درگيري بين مردم محلي و بازديد کنندگان در آن مقصد گردشگري بوجود مي آيند. اصطلاح گردشگرزدگي نسبتا جديد است و از سال 2015 به طور منظم مورد استفاده قرار گرفته است. با اين حال، در اين زمان کوتاه، آن را به رايج ترين اصطلاح براي توصيف اثرات مخرب گردشگري تبديل کرده است. بر طبق تعريف سازمان جهاني گردشگري، گردشگرزدگي به معناي "تاثير گردشگري در يک مقصد يا بخشي از آن است که بيش از حد به نحو منفي بر کيفيت زندگي شهروندان و يا کيفيت تجربه بازديد کنندگان تاثير بگذارد". اين تعريف نشان مي دهد چگونه گردشگري را مي توان به عنوان يک عامل مخرب که به طور فزاينده اي بار زندگي روزانه مردم محلي و همچنين بازديد کنندگان، که ممکن است از تعداد زيادي از گردشگران ناراحت شوند، مشاهده کرد.
جلد اول گزارش " گردشگر زدگي؛ شناخت و مديريت رشد گردشگري شهري" به بررسي نحوه مديريت گردشگري در مناطق شهري به نفع بازديدکنندگان و ساکنين به طور يکسان و عملکرد 11 استراتژي و 68 اقدام براي کمک به درک بهتر و مديريت رشد بازديد کننده در شهرها مي پردازد. جلد دوم گزارش شامل 18 مورد مطالعاتي در مورد چگونگي اجراي يازده استراتژي در رابطه با شهرهاي پربازديد قاره هاي آمريکا، آسيا و اروپا شامل: آمستردام، آنتورپ، بارسلونا، برلين، بسالو، کمبريج، دوبرونيک، ادينبرو، کنت، هانگژو، لندن، لوسرن، ماکائو(چين)، نيويورک، ليسبون، سئول، پورتو، پراگ و ونيز ميپردازد. نتايج مطالعات نشان مي دهد که اين فکر که يک نسخه براي درمان گردشگر زدگي را مي شود براي همه تجويز کرد بيهوده است و موفقيت آميزي هر استراتژي مديريت مقصد بايد درزمينه خاص باشد. اگر چه اين ممکن است به عنوان يک سورپرايز به نظر برسد، ارتباط بنيادين بين چالش هاي اساسي مانند: ازدحام در مکان ها و لحظات خاص، حمل و نقل، فشار بر زيرساخت ها و منابع، کاهش اعتبار "محل" و تاثير بر بافت هاي اجتماعي و زندگي روزانه ساکنان وجود دارد. يازده استراتژي به شرح زير است:
1. گسترش پراکندگي بازديد کنندگان در داخل و خارج از شهر؛
2. افزايش زمان پراکندگي بازديد کنندگان؛
3. ايجاد جاذبه ها و برنامه هاي مسافرتي جديد؛
4. بازنگري و اصلاح مقررات؛
5. افزايش گروه بندي بازديدکنندگان؛
6. اطمينان از بهره مندي جوامع محلي از گردشگري؛
7. ايجاد تجربيات شهري به نفع ساکنين و بازديد کنندگان؛
8. بهبود امکانات و زيرساخت هاي شهري؛
9. مشارکت و برقراري ارتباط با ذينفعان محلي؛
10. برقراري ارتباط با بازديدکنندگان؛
11. تنظيم اقدامات نظارتي و پاسخگويي.
زوراب پلوليکاشويلي، دبيرکل سازمان جهاني گردشگري در اين زمينه اظهار کرد: "گردشگري شهري چند-جانبه است و نياز به يک استراتژي در سطح شهر با همکاري تمامي ذينفعان دارد و ورود گردشگر بايد در دستور کار شهري قرار گيرد" . وي همچنين افزود: "شهر پايدار و فراگير بايد به معني ايجاد شهرها براي همه (شهروندان، سرمايه گذاران و بازديدکنندگان) باشد".
در نتيجه، متداولترين اقداماتي که در حال حاضر توسط مقاصد گردشگري انجام مي شود، مربوط به پراکندگي بازديد کنندگان در داخل و خارج از شهر مي باشد، که نشان از نياز فوري براي مديريت تراکم گردشگري در مناطق و جاذبه هاي خاص است. اقداماتي با هدف بهبود امکانات و زيرساخت هاي شهري نيز اغلب بيان شده که بيانگر اين واقعيت است که دليل بسياري از چالش ها نه تنها تعداد روزافزون بازديد کنندگان، بلکه سنگيني فشاري است که ساکنان، مسافران و گردشگران بر منابع و خدمات شهري وارد مي کنند.
نظر شما