خبرنگاران صادقانه و بی هیچ چشمداشتی به امید رشد و تعالی جامعه اسلامی و ارتقای رفاه و جایگاه اجتماعی مردم فعالیت می کنند رسالتشان گزارش مجاهدت، اسلحه ای از جنس قلم در دستشان، نگاهشان در جست و جوی رشادت ها با قلبی سراسر شوق گام هایشان بر روی خاک میهن بر می داشتند و آنگاه که همه حاضران دغدغه ای جز دفاع از میهن و ایستادگی و استقامت مقابل دشمنان خاک پاک ایران زمین نداشتند آنها جانشان را فدای ثبت و ماندگار کردن لحظات پرشکوه مقاومت کردند.
در جایی که باید جان خود را حفظ می کردند دست به اسلحه شدند اما اولویت را چیز دیگری قرار دادند و به جای پناه گرفتن و نگاه کردن به آنچه در حال وقوع بود در صف اول ایستاده و فراموش کردند برای به انجام رساندن رسالتشان باید زنده بمانند.
آنها با صدای خمپاره سرهای خود را پنهان نمی کردند بلکه استوار ایستاده تا بتوانند مستندی از لحظات برخورد آن را برای دیگرانی که در صحنه حاضر نیستند، ثبت و به تصویر بکشند.
اهالی قلم و در واقع خون نگاران چشم بینای تاریخ شدند که تا رد پایی ماندگار را از خود به یادگار بگذارند، خبرنگاران و عکاسان را می گویم آنهایی که با خون خود ثبت کردند شرح وقایع جبهه های حق علیه باطل را.
قلم در دستشان بود و می خواستند تاریخ را ثبت کنند اما این تاریخ انگار برای ماندگاری باید با خونشان آغشته می شد تا نامشان را به یاد داشته باشیم و راهشان در همه هنگام مسیری با اطمینان پیش رویمان.
در آن دوران تنها خبرگزاری رسمی و فعال در کشور خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) بود که با وجود تمامی حساسیت ها حقایق را از طریق مردانی که جان خود در قلم و دوربین خود نهان کرده بودند و به سوی دشمن می رفتنددر اختیار عموم مردم می گذاشتند تا تمام دنیا بدانند هر فردی که قصد دست اندازی به ذره ای از خاکمان را داشته باشد چه سرنوشتی را پیش روی خود خواهد داشت.
عده ای از این مردان نام بلند شهادت را بر جان خریدند و عده ای دیگر با جانبازی به محل کار خود بازگشتند و هرگز مسیر خود را ترک نکردند.
آری این خون نگاران نه تنها در داخل کشور و حضور در هشت سال دفاع مقدس بلکه در خارج از این مرزو بوم و حتی تا بلندی های لبنان هم رفته و به رسالت خطیر خویش پرداختند.
البته انجام ماموریت برای اصحاب رسانه به ویژه خبرنگاران و تصویر برداران زمان و مکان و... نداشته و ندارد آنها در همه حال آماده حضور بوده و هستند و با شهادتشان مهر تائید زدند. نمونه آنها ماموریت بدون برگشت دو خبرنگار و تصویر بردار ایرنا بود که در سقوط هواپیما حین عزیمت به ماموریت به شهادت رسیدند.
یکی «علی نبی پور» دیگری «کاظم اخوان» آن یکی «محمود صارمی»، «حسین فرهادی»، «مسعود مشایخی»، «حسین ضامن»، «داریوش گودرزی کیا»، سپهدار ساجدی و سید مهدی میرافضلی از دیگر شهیدانی بودند که خبرگزاری جمهوری اسلامی را مفتخر کردند به داشتن 9 شهید.
نبی پور متولد سال 1339 در تبریز از نخستین شهدای خبرنگار کشورمان در دوران جنگ تحمیلی است که در عملیات رمضان به درجه رفیع شهادت نائل شد و در کارنامه کاری خود در سنین جوانی سرپرستی واحد ایرنا در یاسوج را ثبت کرده است.
گودرزی‌کیا متولد سال 1325 از توابع اراک در سال 1363 در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و در منطقه عملیاتی میمک به شهادت رسید و به عنوان نخستین عکاس شهید دوران دفاع مقدس شناخته می‌شود. وی به عنوان عکاس در خبرگزاری ایرنا مشغول به کار بود.
فرهادی کوهپایی متولد 1331 در تهران برای راه اندازی دفتر خبرگزاری به ایلام اعزام شد و هنگامی که به همراه چند تن از همرزمانش در حال خنثی کردن تله انفجاری بود مورد اصابت ترکش به ناحیه کشاله ران قرار گرفت به فیض عظیم شهادت نائل شد.
مشایخی متولد سال 1337 در حین اعزام به پاکستان برای پوشش خبری به شهادت رسید.
ضامن از دیگر خبرنگاران خبرگزاری جمهوری اسلامی در منطقه فاو به هنگام تبادل آتش در عملیات والفجر 8 از ناحیه سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت و دعوت حق را لبیک گفت.
شهید محمود صارمی که از سال 1370 همکاری خود با خبرگزاری ایرنا را آغاز کرد، شهیدی که مظلومانه در 17 مرداد سال 1377 به دست نیروهای طالبان در مزار شریف افغانستان شهید شد و روز خبرنگار را در روز شهادت این شهید در تقویم نام گذاری شد.
ساجدی و میرافضلی دو تن از خبرنگاران ایرنا نیز در سانحه هواپیمایی «سی 130» ارتش جمهوری اسلامی ایران به فیض شهادت نایل شدند.
اخوان نیز عکاس خبرنگار ایثارگری که در شهریور 1360 به دنبال یورش وحشیانه نظامیان رژیم اشغالگر قدس به خاک لبنان به طور داوطلبانه برای عکاسی و ثبت لحظه های مقاومت مردم فلسطین و لبنان عازم بیروت شد و در این ماموریت همراه گروهی از دیپلماتهای ایرانی از جمله احمد متوسلیان در مسیر طرابلس، ربوده شد و گفته می شود این آزادمردان در زندان «اطلیت» رژیم صهیونیستی اسیرند و شواهدی حاکی از زنده بودن آنان در دست است.
جا دارد در این مقال و همین مناسبت یادی کنیم از دیگر شهدای اهل قلم و اصحاب رسانه از جمله سید مرتضی آوینی، جاویدالاثر بهرام محمدی‌فرد، غلامرضا رهبر ،علیرضا افشار ،عبدالوهاب شهرانی ، ابوالقاسم اخوان ،فتح الله ژیان پناه ،رسول مصطفایی ،محسن خزایی ،مهدی شریفی ،سید ابراهیمی ،علیرضا برادران ، رسول کاظم نژاد، مجید جباری و بسیاری دیگر که شاید اگر تنها به نام هر کدام از این عزیزان اشاره کنیم، طوماری بلند به دست خواهد آمد.
اما آنچه حائز اهمیت است اینکه این راه ادامه دارد و هنوز هستند بزرگ مردانی که شغل خبری را برگزیدند و جانشان را در راه تحقق رسالت خطیر خود فدا می کنند و زمانی فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه ما اثرگذار می شود که ما بتوانیم فعالیت های رسانه ای خودمان را با علایق، باورها و اعتقادات مخاطبانمان گره بزنیم تا منجر به تحکیم فرهنگ متعالی ایثار و شهادت و نهادینه شدن این مهم در جامعه شود.
امروز ، دشمنی دشمنان انقلاب بیشتر از قبل نمایان شده و لازم است در این شرایط ، بیش از پیش انسجام و وحدت ملی را حفظ و تقویت کنیم.
روایت خبرنگاران شهید، روایتی تمام اما ناتمام است و هنوز آوایی از میان خبرهای بی شماری که ناتمام ماند، سروده می شود، آوایی که با خون خبرنگاران شهید آغشته شده و مظلومیت و ایثار را فریاد می زند.
شهدای خبرنگار راهی را برگزیده و آنچنان جان خود را در راه اسلام و انقلاب فدا کردند که فریاد حقانیت را به گوش جهانیان برسانند و از سویی پروازی ملکوتی خلق کنند و اینچنین نام ها را در تاریخ ثبت و جاودانه کنند.
در عرصه رسانه و خبرنگاری چه بسا افرادی بوده و هستند که برای تحقق رسالت خویش و قداست قلمشان از جان مایه گذاشته تا حقایق را به گوش جهانیان برسانند و امروز یاد و خاطر، روش و منششان الگویی برای ادامه راه اهالی خبر و اطلاع رسانی امروز و نسل های جدید و آینده درجامعه ماندگار و نهادینه شود.
«یادشان گرامی و نامشان همیشه ایام سبز باد»
فراهنگ ** 7561 ** 1355 **