به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا اعتقاد به مهدویت از اساسی‌ترین اعتقادات شیعه است. به باور شیعیان عدم ایمان به مهدویت مساوی با انکار تمام رسالت انبیا و ولایت ائمه(ع)‌ است. از این جهت در گام اول ایمان به امام غایب و در گام بعد مطالعه و تفکر درباره ملحقات آن مثل آخرالزمان و ظهور مورد تأکید آیات و روایات است. هرچند عموم شیعیان نسبت به امام عصر(عج) اعتقاد راسخ یافته‌اند و با همین تفکر مقابل استکبار جهانی ایستادگی به خرج داده‌اند،‌ اما در گام دوم که همان تفکر و تدبر درباره آخرالزمان و ظهور است،‌ جامعه نخبگانی ورود جدی نداشته‌اند.

در این بین دشمنان از طریق رسانه به ویژه هالیوود با سوءاستفاده از این فضای به وجود آمده، سعی کردند دوران آخرالزمان را دوره‌ای کاملاً تیره و تار و اوج ناامیدی بشریت معرفی کنند که در آن تمام مردم با چالش‌های متعددی مواجه می‌شوند و در نهایت همگان نابود می‌شوند و یا منجی را فردی معرفی کنند که با علوم ماورایی خود از غرب طلوع می‌کند و تمام مردم را نجات می‌دهد. این در حالی است که آیات و روایات منظر کاملاً متفاوتی از دوران آخرالزمان و ظهور ارائه داده‌اند. بر این اساس از جمع‌بندی آیات و روایات بر می‌آید آخرالزمان دورانی است که مایه عذاب کفار و عرصه رشد و مغفرت برای مؤمنین است. لذا خداوند در قرآن فرمول‌هایی را برای نجات از سختی‌های آن دوران برای مؤمنین معرفی می‌کند و اهل‌بیت(ع) نیز ضمن تبیین ابعاد مختلف آخرالزمان، راهکارهای نجات از آسیب‌های آن عصر را بیان فرمودند.

در این بین تقویت ایمان و ثبات قلب جایگاه ویژه‌ای در نجات از دوران سخت آخرالزمان دارد. حدیثی از امام حسن عسکری(ع) است که فرمودند «فرزند من کسی که حجّت بعد از من است و سنت‌های انبیاء از نظر طول عمر و از نظر غیبت، در او جریان پیدا می‌کند. برای اینکه زمان غیبت خیلی طولانی می‌شود، قساوت قلب پیدا می‌شود (حَتَّى‏ تَقْسُوَ قُلُوبٌ‏ لِطُولِ الْأَمَد) و فقط آنهایی ثابت بر این قول و جزء منتظران واقعی هستند که ایمان در قلبشات تثبیت شده (إِلَّا مَنْ کَتَبَ اللَّهُ فِی قَلْبِهِ الْإِیمَان‏) و با روح خدا تأیید شده باشند.»

در این روایت امام(ع) یکی از تبعات طولانی شدن غیبت امام زمان(عج) را در مردم عادی قساوت قلب معرفی می‌کند، اما کسانی که ایمان درون قلبشان نهادینه و با روح الهی تأیید شده باشد، از این مسئله مبرّا خواهند بود. همچنین امام محمد باقر علیه‌‏السلام در گفتارى درباره دوران غیبت و لزوم ثبات در مسیر ولایت ایشان فرمودند: «بر مردم زمانى مى‌‏آید که امامشان از منظر آنان غایب مى‌شود. خوشا به حال آنان ‏که در آن زمان در امر ما ثابت بمانند.» (لِلثّابِتِینَ عَلى اَمْرِنا فِى ذلِکَ الزَّمانِ). اما سؤال اینجاست که ثبات در امر اهل‌بیت(ع)‌ و ظهور در چه حالتی صورت می‌گیرد؟ پاسخ این است که در جایی به نام قلب همچنان که بر اساس روایت امام حسن عسکری(ع) در عصر غیبت عده‌ای از مردم قلبشان دچار قساوت می‌شود. چرا که قلب پایگاه ایمان است و باید از آن طوری مراقبت کرد که در تصرف نا اهلان یعنی شیاطین جنی و انسی قرار نگیرد. از این جهت دوری از عواملی که موجب قساوت یا تضعیف پایگاه ایمان (یعنی قلب) می‌شود، راهکار مناسبی خواهد بود.

امام باقر(ع) در ادامه روایت اشاره می‌فرمایند در چنین حالتی که مؤمن قلبش در مسیر ایمان به امر اهل‌بیت(ع)‌ یعنی امر ظهور ثبات یافت، «کمترین ثوابى که آنها دارند اینست که خداوند متعال آنها را با این کلام صدا زند: بندگان من! که ایمان به من آوردید و غیب مرا تصدیق کردید، شما را به ثواب نیکوى خود مژده‏ می‌دهم شما بندگان و کنیزان حقیقى من هستید عبادت شما را می‌پذیرم و از تقصیرات شما می‌گذرم و شما را مى‌‏آمرزم و به خاطر شما بندگانم را از باران سیراب و بلا را از مردم برطرف می‌کنم. اگر براى خاطر شما نبود عذاب خود را بر آنان (که در بیدینى و غفلت و معصیت بسر میبرند) فرو می‌فرستادم.» ^{(کمال الدین و تمام النعمة، ج‏1، ص 330)}

انتهای‌پیام/