حتی اگر یک ادای بیهوده بنامیم‌اش اما شماره‌ها در فوتبال حرفه‌ای معانی خاص خود را دارند. معنایی که از بازیکنان بزرگی گرفته‌اند که زمانی پیراهن‌هایی به آن شماره را به تن کرده‌اند. از شماره‌های شناخته شده‌ای چون شماره ۱۰ که در فوتبال دنیا به تن بازیکنانی چون پله و مارادونا بوده و حالا بازیکنی چون مسی با این شماره بازی می‌کند تا شماره‌هایی از بازیکنانی در لیگ‌های سطح پایین‌تر مثل شماره ۳ در تیم گالاتاسرای ترکیه که همه آن را به نام «بولنت کورکماز» می‌شناسند.

شماره‌هایی که گرچه زمانی به احترام این بازیکنان، بازنشسته شده‌اند اما کمی بعد بر تن بازیکنان دیگری از نسل‌های بعدی نشسته‌اند و با نام آنها نیز خاطره‌ساز شده‌اند.

یکی از همین شماره‌های پرماجرا در لیگ فوتبال ایران، شماره ۷ است که چه در باشگاه پرسپولیس و چه در استقلال یک شماره عادی نبوده است. طوری که خیلی‌ها این شماره را به دلیل بایگانی نشدن، برای بازیکنان جدیدی که آن را به تن می‌کنند، خوش‌یمن نمی‌دانند.

شماره ۷، سال‌ها به تن علی پروین بود و بعد از خداحافظی پروین، بدون اینکه هیچ صحبتی از بایگانی شدن این شماره در باشگاه پرسپولیس به میان باشد، هیچ‌کس جرأت این را نداشت که پیراهن شماره ۷ را به تن کند. این شماره در سال ۱۹۸۷ بازنشسته شد و پس از سال‌ها از بایگانی درآمد و به پسر او، محمد پروین رسید. جز محمد پروین، حتی حمید استیلی هم وقتی می‌خواست پیراهن شماره ۷ را بپوشد، به احترام علی پروین، شماره ۷ را به شکل ۲+۵ نمایش می‌داد. البته که بعد از حمید استیلی، حسین بادامکی و حمیدرضا علی‌عسگری هم این شماره را به تن کردند اما هیچ‌کس ناراحتی‌های طرفداران علی پروین بابت واگذاری پیراهن شماره ۷ به علی‌عسگری را از یاد نبرده است.

شماره ۷ البته به علی‌عسگری وفا نکرد و او خیلی زود محکوم به ترک پرسپولیس شد. بعدتر این شماره به سروش رفیعی رسید و او هم به دلیل مشکلات سربازی‌اش ناچار به ترک پرسپولیس شد. حالا اما بعد از بازگشت سروش رفیعی به پرسپولیس، رفیعی دوباره این پیراهن را به تن کرده و شماره ۷ پرسپولیس است.

پیراهن شماره ۷ اما در استقلال خیلی پر ماجراتر است. استقلالی‌ها معتقدند بعد از فرهاد مجیدی، پیراهن شماره ۷ به هیچ‌کس وفا نکرده است و هر بازیکنی که این پیراهن را به تن کرده، بیش از یک نیم‌فصل در تیم دوام نیاورده است. البته که پیش از فرهاد مجیدی، سال‌ها محمد نوازی هم شماره ۷ می‌پوشید اما بعد از خداحافظی فرهاد مجیدی بود که این شماره اهمیت دوچندانی برای استقلالی‌ها پیدا کرد.

با اینکه خیلی‌ها زمزمه‌های بایگانی شدن این شماره را بعد از خداحافظی فرهاد مجیدی مطرح می‌کردند اما سه فصل پیش وقتی علیرضا منصوریان هدایت آبی‌ها را در دست گرفت ترجیح داد این پیراهن را به بختیار رحمانی خرید پر سرو‌صدای استقلال بسپارد.

خیلی از طرفداران امیدوار بودند تا این هافبک سرشناس و ملی پوش در آن برهه بتواند با پیراهن شماره ۷ به ستاره‌ای تاثیرگذار در استقلال تبدیل شود اما نمایش ناامیدکننده در ترکیب اصلی باعث شد تا مدت زمان حضور بختیار در جمع آبی‌ها بیشتر از یک نیم فصل دوام نیاورد و رحمانی راهی فولاد خوزستان شود.

فصل بعد از این اتفاق منصوریان پیراهن شماره ۷ را به یکی دیگر از خریدهای پرسرو‌صدا از خوزستان اعطا کرد به امید اینکه بتواند شاهد درخشش حسن بیت‌سعید باشد اما این مهاجم نیز به سرنوشتی همچون بختیار رحمانی دچار شد و بعد از نیم فصل ترجیح داد راهی اهواز و این بار فولاد خوزستان شود.

در نیم فصل دوم همان سال با ورود وینفرد شفر و خرید مامه بابا تیام پیراهن شماره ۷ به مهاجم سنگالی رسید تا در آسیا درخشش فوق‌العاده‌ای با آن داشته باشد و به ستاره آبی‌ها تبدیل شود. تیام که با ۷ بار گلزنی در آسیا با این پیراهن یکی از کلیدی‌ترین مهره‌های استقلال لقب گرفت این بار به خاطر اختلاف با سران باشگاه از استقلال جدا و راهی امارات شد تا حضور او با پیراهن شماره ۷ بیشتر از نیم فصل طول نکشد.

آخرین بازیکنی که شماره ۷ استقلال را به تن کرده مارکوس نویمایر بود که او هم با ارائه ضعیف‌ترین عملکرد ممکن، خیلی زود قراردادش فسخ شد تا به‌عنوان یکی از گران‌ترین خریدهای خارجی نامش در بین مردودی‌های این باشگاه ثبت شود تا با دیپورت به کشورش، طلسم‌های شماره ۷ در استقلال پابرجا بماند.

از فوتبال ایران که دور شویم، به یکی از بازیکنان اسطوره‌ای رئال مادرید می‌رسیم. رائول گونزالس در سال‌های پایانی بازیگری‌اش به فوتبال آلمان و باشگاه شالکه پیوست و دو سال فراموش نشدنی را با این تیم آبی‌پوش آلمانی داشت.

باشگاه شالکه بعد از جدایی رائول از این تیم در سال ۲۰۱۲ تصمیم گرفت تا مدتی شماره ۷ را بازنشسته کند. البته عمر این بازنشستگی کم بود و یک سال بعد شماره ۷ شالکه بر قواره بازیکنی چون «مکس مِیر» پدیده جوان آبی‌‌های گلزن‌کرشن نشست. داستان شماره‌های ۷ برای باشگاهی چون استابک در لیگ نروژ نیز تکرار شد و این شماره برای مدتی به «کریستر باسما» تعلق داشت. پس از باسما باشگاه استابک تصمیم گرفت تا مدتی این شماره را بایگانی کند اما پس از مدتی این شماره به «ریموند گیاسی» وینگر غنایی این تیم رسید.