به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامهها در صفحات خود اخبار، یادداشت، سرمقاله و عناوین ویژه و اختصاصی دارند که بر اساس اتفاقات روز منتشر میشود. همچنین جراید در بخش سرمقاله و یادداشت روز به بیان دیدگاهها و نظریات اصلی و اساسی خود میپردازند؛ نظراتی که بیشتر با خط خبری و سیاسی این جراید همخوانی دارد و میتوان آن را سخن اول و آخر جراید عنوان کرد که اهمیت ویژهای در رسانهها نیز دارد.
یادداشت، سرمقاله، عناوین و گزارشات ویژه روزنامههای و جراید سراسر کشور چهارم اسفندماه به شرح زیر است:
از این دیوانه نترسید!
حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان در سرمقاله این روزنامه با عنوان " از این دیوانه نترسید! " نوشته؛ نیکولو ماکیاولی در کتاب معروف خود «شهریار- PRINCE» میگوید؛ گاهی اوقات اینکه دیوانه به نظر برسیم، بسیار عاقلانه است! این دستورالعمل را «هرمان کان» استراتژیست آمریکایی و از کارشناسان برجسته علوم نظامی در کتابی با عنوان «خردمندیِ بیخردی» اینگونه توضیح داده و توصیه میکند: «شاید، بهترین راه برای تحمیل سیاستهایمان این باشد که خود را قدری عصبی و احساساتی جلوه دهیم. در این بازی بازدارنده طرفی که به نظر میآید عزمش را جزم کرده و راه بازگشتی برای خود نگذاشته، شانس بهتری برای کسب امتیاز از طرف مقابل دارد که با رفتاری متین به میدان آمده است. این همان جایی است که خردمندی بیخردانه جایز است. تظاهر به اینکه کورکورانه به یک سیاست بیخردانه پایبند هستید، ممکن است بهترین استراتژی یک بحران باشد.»! توضیح آنکه وقتی کسی احساس میکند در مقابل حریفی قرار گرفته است که به هیچ قانون و ضابطهای پایبند نیست و ممکن است در مواجهه با او به هر اقدام دیوانهواری دست بزند، ترجیح میدهد که به خواسته او تن بدهد تا از عواقب اقدامات این دیوانه در امان باشد!
آمریکا و متحدان اروپایی آن در مقابله با جمهوری اسلامی ایران دقیقا از این ترفند استفاده کرده و متاسفانه به علت وادادگی برخی از مسئولان سیاست خارجی کشورمان، در بهرهگیری از این ترفند چندان هم ناموفق نبودهاند!
مهلت ۴ ماهه را دریابیم
مهدی پازوکی کارشناس مسائل اقتصادی در یادداشت امروز ایران با عنوان " مهلت ۴ ماهه را دریابیم " نوشته؛ تمدید مجدد تعلیق ایران از فهرست سیاه کار گروه اقدام مالی (FATF) به مدت چهار ماه، خبری است که در ابتدای امر مثبت تلقی میشود. اما پیش از آنکه بخواهیم بگوییم این تمدید چه فرصتی را در اختیار کشورمان قرار میدهد، باید به یک سؤال اساسی پاسخ بدهیم که آیا میخواهیم با جهان بینالملل ارتباط تجاری و بازرگانی داشته باشیم یا خیر. اگر نمیخواهیم ارتباط داشته باشیم که ضرورتی ندارد این مقررات بینالمللی را بپذیریم و این همان چیزی است که طیف تندرو در کشور دوست دارند به آن سمت حرکت کنیم.
اما شق دوم پاسخ به سؤالی که مطرح شد این است که بخواهیم به تجارت با کشورهای جهان یعنی صادرات محصولات خود و واردات کالاهای ضروری ادامه دهیم. در این صورت بی شک به استفاده از سیستم بانکی بینالمللی نیازمندیم. زیرا فارغ از اینکه این صادرات و واردات در ازای چه ارزی صورت گیرد از دورانی که با چمدان و... پول و ارز جابهجا میشد سالها گذشته است. در چنین شرایطی حتی ارتباط تجاری با کشورهای پیرامونیمان در منطقه نیز بدون پاسداشت مقررات بینالمللی و حفظ امکان بهرهمندی از ارتباطات بینالمللی بانکی ممکن نیست و ما موفق به تقویت تولید ملی نخواهیم شد مگر آنکه دستکم بازارهای منطقه غرب آسیا را به محیطی برای عرضه محصولاتمان تبدیل کنیم. هدفی که جز با وجود سیستم مالی شفاف ممکن نخواهد بود.
توصیه پیوستن به FATF توصیه کشورهایی نظیر چین، روسیه و ترکیه است که خود جزو ۳۶ عضو اصلی آن هستند و ما بالاترین حجم مبادلات تجاری را با آنها داریم. چنین است که در ملاقات رؤسای بانکهای مرکزی ایران و روسیه طرف روسی تأکید میکند اگر میخواهید با ما تجارت کنید، باید این مقررات را بپذیرید. ما هم قرار است این مقررات را با حق تحفظهای مورد نظر خودمان قبول کنیم و این همان چیزی است که اکثریت نمایندگان مردم در مجلس بر آن تأکید داشتهاند. در این مسیر ان قلتهایی از این دست که قرار است اطلاعات ما در اختیار بیگانگان قرار گیرد، شایعهای بیش نیست. آنچه مشکل مبتلا به کشور ما است پولشویی است که به عنوان یکی از آسیبهای اصلی در اقتصاد رخ نموده است. هیچ کشوری نمیتواند ادعا کند که قصد مبارزه با فساد در درون سیستم اقتصادی خود را دارد، اما از همکاری با این گروه مالی بی نیاز است. ما در حال حاضر با یکی از بزرگترین آمارهای فرار مالیاتی در جهان مواجهیم و پولشویی پدیده گریبانگیر اقتصاد ما است. چنان که در دادگاه یکی از مسئولان دولت گذشته گفته میشود که ۳ میلیارد تومان به حساب همسر ایشان واریز شده است. اگر نظام شفاف مالی حاکم بود، بی شک این موضوع بلافاصله مشخص و حساب آن خانم مسدود میشد تا مشخص شود چنین پولی از کجا و بابت چه در حساب ایشان آمده است.
مشخص است که این فرصت چهار ماهه تا چه حد برای کشور ما اهمیت دارد. فرصتی که در اختیار اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار دارد تا با افزایش آگاهی خود پیرامون جزئیات مرتبط با لوایح پیش نیاز FATF از جمله لایحه پالرمو و CFT و پرهیز از تصمیمگیری بر اساس جنجال سازیها و شایعهپردازیهای غیرواقعی پیرامون این موضوعات درباره امری که مستقیماً با سرنوشت اقتصاد، تجارت و تولید ملی در کشور ارتباط دارد، تصمیمگیری کند.
در چنین شرایطی گفته میشود برخی اعضای مجمع از مشروط کردن رأی آری خود به تضمین دولت برای بهبود شرایط اقتصادی در صورت قبول FATF سخن گفتهاند. این در حالی است که همه کارشناسان اقتصادی اتفاق نظر دارند که مشکلات موجود صرفاً در مسائل خارجی نظیر تحریم و... ریشه ندارد و نمیتوان سهم فساد و سوء مدیریت را بر مسائل خارجی بار کرد. اما در اینکه قرار گرفتن در لیست سیاه گره کوری بر این مشکلات خواهد افزود نیز شکی نیست. این است که توقع میرود اعضای مجمع در صورت رأی منفی به این لوایح و نه گفتن به FATF، خود را برای پذیرش مسئولیت نتایج رأی خود آماده کنند.
۲ سفر با اهداف متفاوت
حسن رشوند در یادداشت امروز جوان با عنوان " ۲ سفر با اهداف متفاوت " نوشته؛ محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی سفر دورهای خود به کشورهای آسیایی را از روز یکشنبه و با سفر به پاکستان شروع کرد و در ایستگاه چین متوقف شد. قرار بود دورهگردی بن سلمان که این روزها کپیبرداری از سفرهای ضد ایرانی مقامات امریکایی همچون «پمپئو» وزیر خارجه امریکاست، از پاکستان شروع و به هند، چین، اندونزی و مالزی ختم شود، اما بنابر دلایلی که بخشی از آن به اعتراضات گسترده مردمی در کشورهای اندونزی و مالزی نسبت به رفتارهای جنایتکارانه بن سلمان برمیگردد، این سفر در ایستگاه چین متوقف و قطار سفرهای بن سلمان هیچگاه به این دو کشور جنوب شرق آسیا نرسید و لغو سفر به این کشورها رسماً اعلام شد. آنچه روشن است این است که عمده دلیل این مسئله را باید در هراس بن سلمان از تظاهرات مردمی در اندونزی و مالزی عنوان کرد. این مسئله را میتوان از سازماندهی ۱۲ هزار نیروی امنیتی برای تأمین امنیت کاروان ولیعهد سعودی و همراهانش در مدت دو روز اقامت بن سلمان در پاکستان توسط دولت این کشور کاملاً درک کرد. همزمان با حضور ولیعهد سعودی در اسلامآباد، خدمات تلفن همراه و اینترنت در بیشتر بخشهای پایتخت پاکستان قطع شد. شدت اعتراضات مردمی در پاکستان علیه بن سلمان به گونهای بود که دولت مجبور شد روز دوشنبه را در پایتخت تعطیل رسمی اعلام کند. آنچه مسلم است این است که محمد بن سلمان ولیعهد سعودی که رؤیای رسیدن به تخت پادشاهی را دارد پس از قتل جمال خاشقجی روزنامهنگار منتقد سعودی در انزوای شدید بینالمللی بهویژه در میان کشورهای اسلامی قرار گرفته است. این مسئله برای بن سلمان بسیار گران آمده است.
دماسنج اعتماد در کشور؟
محمدعلی وکیلی در سرمقاله امروز جوان یا عنوان " دماسنج اعتماد در کشور؟ " نوشته؛ بحرانهای این روزهای کشور چیزی نیست که بتوان آن را پنهان کرد. این بحرانها، در همه شئون کشورداری، چالش ایجاد کرده است. در این میان به گمان من مهمترین چالشی که ایجاد شده، چالش اعتماد است. اعتماد و امید به آینده، با هم به دست میآیند و باهم از کف میروند. چندوقت پیش وزارت اقتصاد، گزارشی از وضعیت سرمایه اجتماعی در استانها با هدف پایش محیط کسبوکار منتشر کرد. این گزارش در واقع وضعیت امید به آینده را در این فضا ترسیم میکرد. مهمترین عاملی که مقوم محیط کسبوکار است «امید به آینده» است. دماسنج اعتماد در کشور، وضعیت مطلوبی را نشان نمیدهد. بدیهی است که تراز اعتماد، وضعیت رونق کسبوکار را نشان میدهد.
ملت هنوز به نظام امیدوارند. هنوز گمان میکنند که روزهای خوبشان را باید زیر این سقف بسازند. هنوز چشمشان به دست نظام است که خود، به اصلاح خویش قیام کند. این قیام بر ذمه ما است؛ باید تا دیر نشده امید و اعتماد را به زندگی مردم برگرداند و روی خوشِ سیاست را به ملت نشان داد.
انتهای پیام/
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامهها در صفحات خود اخبار، یادداشت، سرمقاله و عناوین ویژه و اختصاصی دارند که بر اساس اتفاقات روز منتشر میشود. همچنین جراید در بخش سرمقاله و یادداشت روز به بیان دیدگاهها و نظریات اصلی و اساسی خود میپردازند؛ نظراتی که بیشتر با خط خبری و سیاسی این جراید همخوانی دارد و میتوان آن را سخن اول و آخر جراید عنوان کرد که اهمیت ویژهای در رسانهها نیز دارد.
یادداشت، سرمقاله، عناوین و گزارشات ویژه روزنامههای و جراید سراسر کشور چهارم اسفندماه به شرح زیر است:
از این دیوانه نترسید!
حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان در سرمقاله این روزنامه با عنوان " از این دیوانه نترسید! " نوشته؛ نیکولو ماکیاولی در کتاب معروف خود «شهریار- PRINCE» میگوید؛ گاهی اوقات اینکه دیوانه به نظر برسیم، بسیار عاقلانه است! این دستورالعمل را «هرمان کان» استراتژیست آمریکایی و از کارشناسان برجسته علوم نظامی در کتابی با عنوان «خردمندیِ بیخردی» اینگونه توضیح داده و توصیه میکند: «شاید، بهترین راه برای تحمیل سیاستهایمان این باشد که خود را قدری عصبی و احساساتی جلوه دهیم. در این بازی بازدارنده طرفی که به نظر میآید عزمش را جزم کرده و راه بازگشتی برای خود نگذاشته، شانس بهتری برای کسب امتیاز از طرف مقابل دارد که با رفتاری متین به میدان آمده است. این همان جایی است که خردمندی بیخردانه جایز است. تظاهر به اینکه کورکورانه به یک سیاست بیخردانه پایبند هستید، ممکن است بهترین استراتژی یک بحران باشد.»! توضیح آنکه وقتی کسی احساس میکند در مقابل حریفی قرار گرفته است که به هیچ قانون و ضابطهای پایبند نیست و ممکن است در مواجهه با او به هر اقدام دیوانهواری دست بزند، ترجیح میدهد که به خواسته او تن بدهد تا از عواقب اقدامات این دیوانه در امان باشد!
آمریکا و متحدان اروپایی آن در مقابله با جمهوری اسلامی ایران دقیقا از این ترفند استفاده کرده و متاسفانه به علت وادادگی برخی از مسئولان سیاست خارجی کشورمان، در بهرهگیری از این ترفند چندان هم ناموفق نبودهاند!
مهلت ۴ ماهه را دریابیم
مهدی پازوکی کارشناس مسائل اقتصادی در یادداشت امروز ایران با عنوان " مهلت ۴ ماهه را دریابیم " نوشته؛ تمدید مجدد تعلیق ایران از فهرست سیاه کار گروه اقدام مالی (FATF) به مدت چهار ماه، خبری است که در ابتدای امر مثبت تلقی میشود. اما پیش از آنکه بخواهیم بگوییم این تمدید چه فرصتی را در اختیار کشورمان قرار میدهد، باید به یک سؤال اساسی پاسخ بدهیم که آیا میخواهیم با جهان بینالملل ارتباط تجاری و بازرگانی داشته باشیم یا خیر. اگر نمیخواهیم ارتباط داشته باشیم که ضرورتی ندارد این مقررات بینالمللی را بپذیریم و این همان چیزی است که طیف تندرو در کشور دوست دارند به آن سمت حرکت کنیم.
اما شق دوم پاسخ به سؤالی که مطرح شد این است که بخواهیم به تجارت با کشورهای جهان یعنی صادرات محصولات خود و واردات کالاهای ضروری ادامه دهیم. در این صورت بی شک به استفاده از سیستم بانکی بینالمللی نیازمندیم. زیرا فارغ از اینکه این صادرات و واردات در ازای چه ارزی صورت گیرد از دورانی که با چمدان و... پول و ارز جابهجا میشد سالها گذشته است. در چنین شرایطی حتی ارتباط تجاری با کشورهای پیرامونیمان در منطقه نیز بدون پاسداشت مقررات بینالمللی و حفظ امکان بهرهمندی از ارتباطات بینالمللی بانکی ممکن نیست و ما موفق به تقویت تولید ملی نخواهیم شد مگر آنکه دستکم بازارهای منطقه غرب آسیا را به محیطی برای عرضه محصولاتمان تبدیل کنیم. هدفی که جز با وجود سیستم مالی شفاف ممکن نخواهد بود.
توصیه پیوستن به FATF توصیه کشورهایی نظیر چین، روسیه و ترکیه است که خود جزو ۳۶ عضو اصلی آن هستند و ما بالاترین حجم مبادلات تجاری را با آنها داریم. چنین است که در ملاقات رؤسای بانکهای مرکزی ایران و روسیه طرف روسی تأکید میکند اگر میخواهید با ما تجارت کنید، باید این مقررات را بپذیرید. ما هم قرار است این مقررات را با حق تحفظهای مورد نظر خودمان قبول کنیم و این همان چیزی است که اکثریت نمایندگان مردم در مجلس بر آن تأکید داشتهاند. در این مسیر ان قلتهایی از این دست که قرار است اطلاعات ما در اختیار بیگانگان قرار گیرد، شایعهای بیش نیست. آنچه مشکل مبتلا به کشور ما است پولشویی است که به عنوان یکی از آسیبهای اصلی در اقتصاد رخ نموده است. هیچ کشوری نمیتواند ادعا کند که قصد مبارزه با فساد در درون سیستم اقتصادی خود را دارد، اما از همکاری با این گروه مالی بی نیاز است. ما در حال حاضر با یکی از بزرگترین آمارهای فرار مالیاتی در جهان مواجهیم و پولشویی پدیده گریبانگیر اقتصاد ما است. چنان که در دادگاه یکی از مسئولان دولت گذشته گفته میشود که ۳ میلیارد تومان به حساب همسر ایشان واریز شده است. اگر نظام شفاف مالی حاکم بود، بی شک این موضوع بلافاصله مشخص و حساب آن خانم مسدود میشد تا مشخص شود چنین پولی از کجا و بابت چه در حساب ایشان آمده است.
مشخص است که این فرصت چهار ماهه تا چه حد برای کشور ما اهمیت دارد. فرصتی که در اختیار اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار دارد تا با افزایش آگاهی خود پیرامون جزئیات مرتبط با لوایح پیش نیاز FATF از جمله لایحه پالرمو و CFT و پرهیز از تصمیمگیری بر اساس جنجال سازیها و شایعهپردازیهای غیرواقعی پیرامون این موضوعات درباره امری که مستقیماً با سرنوشت اقتصاد، تجارت و تولید ملی در کشور ارتباط دارد، تصمیمگیری کند.
در چنین شرایطی گفته میشود برخی اعضای مجمع از مشروط کردن رأی آری خود به تضمین دولت برای بهبود شرایط اقتصادی در صورت قبول FATF سخن گفتهاند. این در حالی است که همه کارشناسان اقتصادی اتفاق نظر دارند که مشکلات موجود صرفاً در مسائل خارجی نظیر تحریم و... ریشه ندارد و نمیتوان سهم فساد و سوء مدیریت را بر مسائل خارجی بار کرد. اما در اینکه قرار گرفتن در لیست سیاه گره کوری بر این مشکلات خواهد افزود نیز شکی نیست. این است که توقع میرود اعضای مجمع در صورت رأی منفی به این لوایح و نه گفتن به FATF، خود را برای پذیرش مسئولیت نتایج رأی خود آماده کنند.
۲ سفر با اهداف متفاوت
حسن رشوند در یادداشت امروز جوان با عنوان " ۲ سفر با اهداف متفاوت " نوشته؛ محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی سفر دورهای خود به کشورهای آسیایی را از روز یکشنبه و با سفر به پاکستان شروع کرد و در ایستگاه چین متوقف شد. قرار بود دورهگردی بن سلمان که این روزها کپیبرداری از سفرهای ضد ایرانی مقامات امریکایی همچون «پمپئو» وزیر خارجه امریکاست، از پاکستان شروع و به هند، چین، اندونزی و مالزی ختم شود، اما بنابر دلایلی که بخشی از آن به اعتراضات گسترده مردمی در کشورهای اندونزی و مالزی نسبت به رفتارهای جنایتکارانه بن سلمان برمیگردد، این سفر در ایستگاه چین متوقف و قطار سفرهای بن سلمان هیچگاه به این دو کشور جنوب شرق آسیا نرسید و لغو سفر به این کشورها رسماً اعلام شد. آنچه روشن است این است که عمده دلیل این مسئله را باید در هراس بن سلمان از تظاهرات مردمی در اندونزی و مالزی عنوان کرد. این مسئله را میتوان از سازماندهی ۱۲ هزار نیروی امنیتی برای تأمین امنیت کاروان ولیعهد سعودی و همراهانش در مدت دو روز اقامت بن سلمان در پاکستان توسط دولت این کشور کاملاً درک کرد. همزمان با حضور ولیعهد سعودی در اسلامآباد، خدمات تلفن همراه و اینترنت در بیشتر بخشهای پایتخت پاکستان قطع شد. شدت اعتراضات مردمی در پاکستان علیه بن سلمان به گونهای بود که دولت مجبور شد روز دوشنبه را در پایتخت تعطیل رسمی اعلام کند. آنچه مسلم است این است که محمد بن سلمان ولیعهد سعودی که رؤیای رسیدن به تخت پادشاهی را دارد پس از قتل جمال خاشقجی روزنامهنگار منتقد سعودی در انزوای شدید بینالمللی بهویژه در میان کشورهای اسلامی قرار گرفته است. این مسئله برای بن سلمان بسیار گران آمده است.
دماسنج اعتماد در کشور؟
محمدعلی وکیلی در سرمقاله امروز جوان یا عنوان " دماسنج اعتماد در کشور؟ " نوشته؛ بحرانهای این روزهای کشور چیزی نیست که بتوان آن را پنهان کرد. این بحرانها، در همه شئون کشورداری، چالش ایجاد کرده است. در این میان به گمان من مهمترین چالشی که ایجاد شده، چالش اعتماد است. اعتماد و امید به آینده، با هم به دست میآیند و باهم از کف میروند. چندوقت پیش وزارت اقتصاد، گزارشی از وضعیت سرمایه اجتماعی در استانها با هدف پایش محیط کسبوکار منتشر کرد. این گزارش در واقع وضعیت امید به آینده را در این فضا ترسیم میکرد. مهمترین عاملی که مقوم محیط کسبوکار است «امید به آینده» است. دماسنج اعتماد در کشور، وضعیت مطلوبی را نشان نمیدهد. بدیهی است که تراز اعتماد، وضعیت رونق کسبوکار را نشان میدهد.
ملت هنوز به نظام امیدوارند. هنوز گمان میکنند که روزهای خوبشان را باید زیر این سقف بسازند. هنوز چشمشان به دست نظام است که خود، به اصلاح خویش قیام کند. این قیام بر ذمه ما است؛ باید تا دیر نشده امید و اعتماد را به زندگی مردم برگرداند و روی خوشِ سیاست را به ملت نشان داد.
انتهای پیام/
نظر شما