به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر با نمایش‌هایی در بخش صحنه‌ای، خیابانی، رادیویی، دیگر گونه‌های اجرایی، تئاتر ملل و بخش چهل سالگی انقلاب به اجرا پرداخت. در میان انتظار برای تماشای نمایش‌های صحنه ایی به تماشای نمایش‌های خیابانی در محوطه تئاتر شهر، خانه هنرمندان ایران و متروی ولیعصر (عج) می‌ایستادیم و شاهد استقبال بی نظر مخاطبان و رهگذران از این نمایش‌ها بودیم.
نمایش‌های خیابانی در دوره سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر با نمایشنامه‌ها و ایفای نقش بازیگران به اجرا پرداخت. سردی هوا، بارش باران و وزش باد مانع از اجرای هنرمندان در محوطه‌ها و البته مانع از حضور تماشاگران نشد و بسیاری از تماشاگران از قبل از نمایش خود را آماده و حتی برخی از آن‌ها با چای و پتو روی پله‌های حوضچه تئاترشهر می‌نشستند تا نمایشی را از دست ندهند که این نشان از قوی بودن کار‌ها در این بخش دارد. درست است که تماشاگران از اجرا‌ها رضایت داشتند، ولی آیا مسئولان از کارگردانان را در نمایش‌های بخش خیابانی حمایت کرده‌اند؟
شفیعی: نمایش «نامیرا» یک گروه کاملا مستقل تئاتری است
امیرحسین شفیعی نویسنده و کارگردان نمایش «نامیرا» در این خصوص در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: گروه نمایش «نامیرا» (گروه کارگاه تئاتر ایران) یک گروه کاملا مستقل تئاتری است. ما در این گروه بر روی مضامینی کار می‌کنیم که به آن اعتقاد قلبی داشته و تلاش می‌کنیم که این مفاهیم را از طریق تئاتر خیابانی با تماشاگر به اشتراک بگذاریم. ما در روز‌های پایانی جشنواره تئاتر فجر هستیم، ولی هنوز در پشت صحنه مشکل گرمایشی داریم و یک وسیله گرمایشی ترتیب داده نشده تا بازیگران خردسال ما گرم شوند. به این دلیل می‌گویم گروه ما مستقل است که یاد گرفتیم اثر را تولید و پس از تولید آن را عرضه کنیم و سپس اگر مسئولان فرهنگی توانستند کمکی کنند، کمک خود را عرضه کنند.
وی افزود: در نمایش «نامیرا» سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و اداره کل هنر‌های نمایشی به ما کمک کردند، ولی دَه‌ها نهادی که می‌توانستند و البته وظیفه داشتند ما را کمک کنند، ما را از کمک خود دریغ کردند و دلیل آن این است که کار من سفارشی نیست و قرار هم نیست حرف‌های کهنه، تکراری و نصیحت گونه زده شود. من در ابتدا به هنر تئاتر تعهد و سپس به محتوای مدنظر خود اعتقاد دارم.
شفیعی با اشاره به این که از انجام کار‌های سفارشی امتناع کردم، بیان کرد: من توانایی کارگردانی کار‌های بزرگ میدانی و کار‌های سفارشی را دارم، ولی از انجام آن امتناع کرده ام و ترجیح دادم به چیزی که از لحاظ هنری به آن معتقد هستم را به اجرا بگذارم. در جامعه ما این گونه شده که اگر کاری در راستای انقلاب و اهداف نظام تولید شود آن را سفارشی و با پشتیبانی میلیونی آن را می‌پندارند، اگر این چنین بود، لزومی برای ۱۴ اجرا نداشتم و لااقل می‌توانستم برای نمایش خود بروشور چاپ کنم که همه این دلایل به مستقل بودن کار ما باز می‌گردد. درست است که اداره کل هنر‌های نمایشی و سازمان فرهنگی شهرداری تهران به ما کمک کردند، ولی جمع کمک‌ها پنجاه درصد از هزینه‌های ما نشده است، اما بخشی از این عشق و علاقه برای تجربه فضا‌های جدید بوده است.
کارگردان نمایش «نامیرا» در خصوص استقبال تماشاگران در روز‌های جشنواره تئاتر فجر گفت: نمایش‌هایی که در فضای باز اجرا می‌شوند، بیشتر برای مخاطبانی است که کمتر تئاتر دیده و به آن آشنا هستند. تمام تلاش ما این است که تماشاگر اثری را ببیند که کم‌ترین کاستی‌ها را داشته باشد. من در کوچک‌ترین موضوعات از لباس گرفته تا طراحی صحنه و میزانسن‌ها سخت گیری دارم، زیرا برای مخاطبی که کمتر تئاتر دیده ارزش قائل هستم، زیرا کار خوب ممکن است مخاطب عام را به تئاتر حرفه ایی جذب و از آن‌ها مخاطبانی حرفه ایی بسازد. مخاطبان از نمایش «نامیرا» استقبال بی نظیری دارند و در این هوای سرد ۶۰ دقیقه سرپا می‌ایستند در حالی که در جشنواره فجر شاهد آن بودیم که برخی نمایش‌ها در اواسط اجرا ریزش تماشاگر دارند در حالی که من به جرأت می‌گویم نمایش ما در فضای باز یک درصد هم ریزش نداشته است.
وی افزود: من از مخاطب امروزی خود شناخت دارم، مخاطب امروز ما مدام درگیر تلفن همراه و فضای مجازی است و من به عنوان کارگردان می‌دانم که باید اثری را تولید کنم که هر لحظه تماشاگر را به هیجان آورده و تصاویری را خلق کنم که تماشاگر پلک نزد و نمایش را دنبال کند در حالی که هم سرما و هم دوری از تلفن همراه را تحمل می‌کند.
شاهوردی : نگاه‌ها به تئاتر خیابانی اشتباه است
در ادامه این گفتگو پژمان شاهوردی نویسنده و کارگردان نمایش «این کجا و آن کجا» در خصوص حمایت مسئولان از تئاتر‌های بخش خیابانی بیان کرد: گلایه من از مسئولان برگزار کننده تمامی جشنواره‌ها و به خصوص جشنواره بین المللی تئاتر فجر این است که به تئاتر خیابانی به چشم یک وصله نگاه می‌کنند که بودن یا نبودن آن برای برگزارکنندگان تفاوتی ندارد. از لحاظ کمک هزینه‌هایی که قرار است انجام دهند، نمی‌دانم چه کسی و در کجا مطرح کرده که کمک هزینه‌ها در بخش صحنه ایی ۱۰ الی ۱۲ میلیون و در بخش خیابانی ۲ الی ۴ میلیون باید باشد. این برای گروهی مانند گروه ما که از استان لرستان و با یک کامیون دکور برای بخش خیابانی به تهران می‌آید چه فرقی با گروهی دارد که با سه بازیگر و بدون دکور در روی صحنه اجرا می‌کنند؟
وی افزود: این در حالی است که گروه ما در بخش خیابانی سه اجرا دارد که البته به مراتب سخت‌تر است، زیرا در سرمای زمستان و در زمان‌هایی که محل رفت و آمد رهگذران بوده، اجرا می‌کنیم. در این دوره از جشنواره به واسطه این که نمایش من در بخش خیابانی پذیرفته شده بود، نمایش دیگری را هم در بخش بین الملل کنار گذاشته شد. ما ناتوان در اجرا نیستیم که در بخش خیابانی شرکت کرده ایم، ولی متاسفانه‌ها نگاه‌ها به تئاتر خیابانی اشتباه است.
شاهوردی با اشاره به دریافت نکردن جایزه بزرگ دوره پیشین جشنواره بیان کرد: در شوکیسی که در پیشخوان تئاتر کشور برگزار شد، من یک طرح خیابانی ارائه دادم که از سوی کشور اسپانیا پذیرفته شد تا در یکی از معتبرترین فستیوال‌های تئاتر دنیا به عنوان نماینده ایران حاضر شوم. آن‌ها زمانی که دو صحنه از کار ما را دیدند، به سرعت از کار ما استقبال و دعوت کردند. سال گذشته کار من در بخش خیابانی جشنواره فجر پنج تندیس گرفت، ولی هنوز جایزه بزرگ آن بخش به من داده نشده و این نشان از برخورد نامناسب با هنرمندان است. جایزه بزرگ آن بخش حمایت از کار سال بعد بود، ولی این اتفاق نیز رخ نداد و حتی برای بهترین نمایش بخش خیابانی یک اجرای عموم هم درنظر نگرفتند.
وی ادامه داد: نمایش‌های بخش خیابانی پر تماشاگرترین بخش جشنواره هستند و مردم به قدری کار‌ها را دوست دارند که مدام در تبلیغات‌های تئاتر فجر از استقبال خوب مردم گفته می‌شود، کار اگر بد باشد مردم آن را نمی‌بینند، ولی گرمی کار در هوای سرد سبب به تماشا ایستادن رهگذران می‌شود و این نشان از حمایت مردم دارد، اما از طرف دیگر حمایت‌های مسئولین از بخش خیابانی خیلی کم است.
انتهای پیام/
نظر شما