به گزارش ایسنا، اتلتیکو مادرید، کوپا دل ری فصل ۶۲-۱۹۶۱ را به عنوان بخت نخست قهرمانی آغاز کرد. این تیم توانسته بود در دو دوره قبلی قهرمان شود و رئال مادرید آلفردو دی استفانو، فرانس پوشکاش و خنتو را شکست دهد. هر دو بازی در سانتیاگو برنابئو برگزار شد. اتلتیکو از تیم خوبی برخوردار بود. به همین خاطر زمانی که با قرعه باسکونیا (تیم آخر دسته دو) روبرو شد کمتر کسی تصور می‌کرد با مشکل روبرو شود. بازی رفت در مترو پولیتانو با پیروزی ۳ بر صفر با تیم مادریدی به پایان رسید.

نتیجه کاملاً قاطعی برای صعود نبود اما این تیم می توانست با خیال راحت در بازی برگشت به میدان برود. قرمز و سفیدپوشان می‌توانستند گل‌های بیشتری به ثمر برسانند اما روز خوب دروازه‌بان حریف بود. با این حال چیزی برای ترس وجود نداشت.

اتلتیکو در آن زمان با مشکلات مالی روبرو بود. به همین خاطر بازی برگشتش با باسکونیا را با دیدار برابر اتلتیک در سن مامس یکی کرد. این تیم در هجدهم مارس باید در کاتدرال بازی می‌کرد و روز بعد (دوشنبه) جشن سن خوسه بود. با این حال قرمز و سفیدپوشان یکشنبه تلخی را سپری کردند و زیر یک طوفان، ۵ بر یک از اتلتیک شکست خوردند. هنوز این تیم می‌توانست با سر بالا حرکت کند چون می‌خواست از پیروزی ۳ بر صفرش در باسکونیا دفاع کند. قرمز و سفیدپوشان در دیدار برگشت با سه گل برابر یک تیم پرانگیزه شکست خوردند. اوتینیانو، منچاکا و ماگورگی گل‌های باسکونیا را به ثمر رساندند. اتلتیکو که می‌خواست نتیجه را جبران کند دوباره با واکنش‌های درخشان دروازه‌بان حریف روبرو شد.

بازی تکراری، سه روز بعد در وایادولید برگزار شد. دیگری توجیهی وجود نداشت. باسکونیا قهرمان اسپانیا را شکست داد. اتلتیکو بازی همیشگی‌اش را به نمایش نگذاشت و دو بار دروازه‌اش در ضد حمله‌ها باز شد. دوباره خوسه آنخل ایریبار مانند یک سد محکم مقابل اتلتیکو ظاهر شد. در آن زمان کسی دروازه‌بان اسپانیایی را نمی‌شناخت. باسکونیا در نهایت با گل‌های منچاکا و ماگورگی ۲ بر یک پیروز شد. تک گل اتلتیکو را پیرو به ثمر رساند. در آن دوران پیروزی تیم‌های کوچک مقابل تیم‌های بزرگ در کوپا دل ری عجیب بود. اتلتیکو در مقابل جوان ناشناخته‌ای که درون دروازه باسکونیا بود شکست خورد. در چنین شرایطی بارسلونا در مرحله بعد دو گل به این دروازه‌بان در باسوسلای زد و ۱۰ بار دروازه‌اش را در نوکمپ باز کرد!

با این حال او یک دروازه‌بان بزرگ بود. فصل بعد را در تیم اتلتیک بیلبائو شروع کرد و ذخیره کارملوی بزرگ شد. ۲۳ سپتامبر یعنی دقیقاً شش ماه بعد از دیدار برابر اتلتیکو در کوپا دل ری برابر مالاگا به میدان رفت چون کارملو مصدوم شده بود. در پایان آن فصل، کارملو چمدانش را بست و رفت تا برای اسپانیول بازی کند. ایریبار که کوپا دل ری ۱۹۶۲ را برای اتلتیکو تلخ کرد به ستاره درون دروازه‌ای تبدیل شد که پیش از آن بلاسکو، لساما و کارملو از آن حفاظت می‌کردند. او تا پایان دوران بازی‌اش در اتلتیک ماند. ایریبار ۱۸ فصل برای این تیم بازی کرد.

انتهای پیام