دختر اسکیباز ایرانی درباره حرکت جوانمردانهاش در مسابقات جهانی که منجر به حذفش شد، گفت: فقط میخواستم وقتی سرم را روی بالش میگذارم، راحت بخوابم.
به گزارش «ورزش سه»، مسابقات اسکی آلپاین قهرمانی جهانی در دو رشته مارپیچ بزرگ و کوچک طی روزهای گذشته در سوئد برگزار شد و ایران هم نمایندگانی در این مسابقات داشت. بیشتر از اینکه نتایج اسکی بازان در این رقابتها مورد توجه رسانهها قرار بگیرد، اقدام تحسین برانگیز ملی پوش ایرانی تیم زنان باعث خیره شدن نگاهها به سمت تیم ملی اسکی شد.
مرجان کلهر که سال ۲۰۱۰ به عنوان نخستین زن ایرانی در المپیک زمستانی ونکوور حاضر شد و پرچمداری کاروان را هم برعهده داشت، در مسابقات جهانی سوئد و در مانش نخست رقابتهای مارپیچ کوچک با کسب رتبه ۵۸ به کار خود پایان داد تا بتواند به عنوان یکی از ۶۰ اسکی باز برتر به مانش دوم راه پیدا کند.
در حالی که اعضای کادرفنی و سایر ایرانیهای حاضر در محل مسابقات از نتیجه ثبت شده برای کلهر خوشحال بودند، این دختر اسکی باز بعد از پایان مسابقه سراغ داوران رفت و اعلام کرد در طول مسیر مسابقه مرتکب خطایی شده که از چشم داوران و حتی دوربینها دور مانده است.
مرجان کلهر در حالی که اشک میریخت و به شدت ناراحت بود، از حضور در دوم انصراف داد تا به قول خودش به ناحق در میان ۶۰ اسکی باز برتر مسابقات جهانی قرار نگیرد و وجدان پیش خودش راحت باشد.
این اقدام دختر اسکی باز ایرانی در روزهای گذشته مورد تحسین رسانهها، مردم و مسئولان قرار گرفت و برخی حرکت او را پهلوانانه و تختی وار توصیف کردند. به همین بهانه دقایقی با مرجان کلهر بعد از بازگشت از سوئد همکلام شدیم که در ادامه مشروح صحبتهای وی را با خبرنگار «ورزش سه» میخوانید.
نمیدانم چطور دوربین هم خطای مرا ندید
طبق قانون فدراسیون جهانی در رشتههای مارپیچ باید اسکی بازان شعاع پیچها را قطع کنند و به ترتیب از موانع رد شوند. اتفاقی که برای رخ داد، این بود که یکی از موانع از بین پاهای من رد شد که خطا بود. همیشه حتی اگر داوران چنین خطایی را متوجه نشوند، دوربینها آن را ثبت میکنند. نمیدانم چطور برای من این اتفاق رخ داد که هیچ کس متوجه خطای من نشد. خودم اسمش را آزمون الهی میگذارم. در همین مسابقات و در یک رشته دیگر در شرایطی که تیم آلمان سوم شده بود و به مدال برنز میرسید، بعد از ۳۰، ۴۰ ثانیه دوربینها نشان دادند که یکی از موانع از بین پاهای اسکی باز آلمانی رده شده و بنابراین مدال به ایتالیا رسید.
به داوران گفتم و خودم هم انصراف دادم
اسکی با رشتههای دیگر متفاوت و مسابقه ما شاید ۵۰ تا ۱۰۰ داور داشت. من نتوانستم به همه این داوران اعلام کنم که خطا کردم. وقتی مسابقه تمام شد چون میدانستم خطا کردم، ناراحت بودم؛ اما به یک باره دیدم نام من در لیست مانش دوم هم وجود دارد. من رتبه ۵۸ را کسب کرده بودم و با رای داوران میتوانستم در مانش دوم باشم. بعد از اعلام من هم فرد دیگری جایگزین نشد و من از دور بعدی انصراف دادم.
بیشتر انسانی تصمیم گرفتم تا احساسی
تنها دلیل کارم این بود که به خاطر خودم این کار را کردم. من سالها سالم اسکی کردم و رقابت سالم با حریفانم داشتم. در آن لحظه که نتیجه اعلام شد و فهمیدند کسی خطای مرا ندیده، سعی کردم احساسی عمل نکنم. اگر میخواستم احساسی تصمیم بگیرم چون این اتفاق برای نخستین بار برای من رخ داده بود، قطعا مرا وسوسه میکرد. من برای آینده اسکی خودم تصمیمی نگرفتم و شاید دیگر هیچ وقت این شانس را نداشته باشم که به مانش دوم قهرمانی جهان برسم. اگر به مرحله دوم میرفتم، قطعا این مساله برای همیشه در کارنامه من ثبت میشد. بیشتر انسانی تصمیم گرفتم تا احساسی!
ادامه در صفحه12
داستان یک آزمایش الهی در یخ و برف
صاحبخبر -
نظر شما