به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، ارزیابی و بررسی زیست رسانه طی 40 سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از یک ‌سو نیازمند بررسی تفکرات انقلابیون و خصوصا رهبران فکری آن است و از سوی دیگر ضروری است با بازخوانی وضعیت رسانه‌ها در سال‌های پیش از انقلاب، به قضاوتی عادلانه رسید.

واقعیت این است که در زمان شکل‌گیری انقلاب اسلامی، دیدگاه انقلابیون پیرامون رسانه متفاوت بود و برخی با نگاهی تهدیدمحور معتقد به حذف و برخی دیگر با دیدگاه وادادگی هر پدیده جدید همچون رسانه معتقد به پذیرش کامل آن بودند. این در حالی است که امام‌خمینی(ره) به‌عنوان رهبر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی دیدگاهی مجزا از آن دو دیدگاه را در پیش گرفتند و نه به حذف مطلق و نه به هضم کامل اعتقادی نداشتند. امام‌خمینی(ره) با همین دیدگاه به‌دنبال شکست انحصار رسانه‌های امپریالیسم و هویت‌بخشی به سبک رسانه‌ای مبتنی‌بر اهداف انقلاب اسلامی بودند، به‌طوری که ایشان با توجه ویژه به افکارعمومی در طول مسیر مبارزه علیه رژیم پهلوی و همچنین پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، سخنرانی‌ها و گفت‌وگوهای متعددی با رسانه‌های داخلی و خارجی داشتند و درحالی‌که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شاهد شکل‌گیری جریان رسانه‌ای گسترده با هدف تخریب انقلاب بودیم، اما شاهد شکل‌گیری یک جریان رسانه‌ای معتقد به انقلاب اسلامی به‌عنوان آلترناتیوی در تقابل با آنها هستیم که نه‌تنها در موارد متعدد مانع از تخریب گفتمان انقلاب اسلامی شده، بلکه در گامی بالاتر زمینه ایجاد بارقه‌های امید میان ملت‌ها در سراسر جهان می‌شود.

از سوی دیگر انقلاب اسلامی در شرایطی به پیروزی رسیده و جایگزین رژیمی می‌شود که محمدرضا پهلوی به‌عنوان نفر اول آن رژیم با راه‌اندازی یک حزب حاکمیتی و منع هرگونه فعالیت سیاسی از سوی دیگر تفکرات سیاسی در کشور، عملا فضای رسانه‌ای کشور را در خدمت تک‌صدایی و خفقان شکل می‌دهد و این در حالی است که با مرور چهار دهه گذشته، به‌خوبی شاهدیم انقلاب اسلامی به‌دلیل اینکه بر پایه بیداری اجتماعی شکل گرفت، هیچ‌گاه به سمت انحصار در رسانه نرفت.

براساس آنچه گفته شد انقلاب اسلامی ایران توانست پارادایم رسانه‌ای را در کشور تغییر دهد که این مهم با ارائه گزارشی از تعداد رسانه‌های موجود در پیش و پس از انقلاب که بتوان با شبهه گذر زمان در آن تشکیک کرد، متفاوت است؛ چراکه اگر رژیم گذشته بر سر کار بود، حتی این امکان وجود داشت تا به‌لحاظ آمار، تعداد رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها رشدی برابر با 40 سال گذشته یا شاید بیشتر را تجربه می‌کرد، اما آیا به ‌لحاظ کیفیت با وجود تفکر حاکم بر آن رژیم مبنی‌بر عدم مجوز فعالیت به دیدگاه‌های مختلف به همین صورت وجود داشت و آیا رسانه‌ها اجازه پرداختن به موضوعات و رخدادها با دیدگاه‌ها و تفکرات مختلف را داشتند یا اینکه الزاما خط فکری شاه و جریان خاصی مرتبط با دیکتاتوری را بیان می‌کردند؟!

لذا با نگاهی به گذشته به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد مسیری که طی شده، مسیری قابل افتخار و دفاع است. ضمن اینکه حتما با ورود به دهه پنجم انقلاب اسلامی و طراحی برای گام دوم انقلاب اسلامی، نیازمند آسیب‌شناسی و طراحی دقیق جبهه رسانه‌ای انقلاب در جهت تحقق هرچه بیشتر فضای گفت‌وگو و طرح دیدگاه‌های مختلف پیرامون مسائل مختلف در رسانه‌ها هستیم.

در این خصوص روزنامه «فرهیختگان» نیز با دارا بودن یک بدنه جوان معتقد به آرمان‌های انقلاب اسلامی به ‌نوبه خود تلاش خواهد کرد برای تحقق گام دوم انقلاب نقشی موثر داشته باشد.