از جمله گروهی که خود را جیش العدل می خواند تا کنون چندین بار به مراکز  و افراد سپاه پاسداران و نیروی انتظامی در استان سیستان و بلوچستان حمله کرده که آخرین آنها انفجار اتوبوس حامل پاسداران بازگشته از محل ماموریت در جاده خاش در روز چهارشنبه ۲۴ بهمن ماه ۱۳۹۷ می باشد. همچنین جریان الاحوازیه نیز علاوه بر حمله به مراسم نیروهای مسلح در سالروز آغاز جنگ تحمیلی در شهر اهواز در روز ۳۱ شهریور ماه سال جاری، چندین عملیات دیگر نیز در شهرهای خوزستان انجام داده است. داعش هم علاوه بر حمله به ساختمان مجلس شورای اسلامی، همچنان در تلاش برای انجام اقدامات دیگری در خاک ایران است. البته همه این عملیات ها با بهره گیری از نقاط ضعف تاکتیکی نیروهای مسلح انجام شده است که شاید اگر دقت بیشتری می شد، احتمالا این گروه ها موفق به انجام شرارت های خود نمی شدند. ولی به هر حال این گروه ها همچنان امیدوار به تداوم نا امن سازی روانی ایرانیان هستند و قاعدتا طرح ها و برنامه های بیشتری را در دستور کار خود دارند تا هماهنگ با تحریم های آمریکا بتوانند فشارهای بیشتری را بر مردم ایران وارد کنند. 

اما نکاتی را که این گروه ها باید به آن توجه داشته باشند این است که طبق تجربه تاریخی در ایران، معمولا گروه ها و جریاناتی که دست به اقدام مسلحانه زده اند در نیل به اهداف خود ناکام مانده اند و تنها توانسته اند برای مردم بیگناه و نیز خانواده های خود مصیبت های فراوانی بیافرینند و هزینه های کشور را افزایش دهند و فضای امنیتی را بر کشور و مردم منطقه خود حاکم کنند. نگاهی به سرنوشت گروه هایی مانند حزب دموکرات کردستان ایران، سازمان چریک های فدایی خلق، حزب کومله، سازمان مجاهدین خلق، حزب توده، جریان خلق عرب، حزب کمونیست ایران و گروه فرقان، شاهد خوبی برای تروریست های فعال فعلی است. از سوی دیگر معمولا گروه های تروریستی یا توسط خارجی ها ایجاد شده اند و یا در ادامه فعالیت خود مجبور می شوند تا با خارجی ها ارتباط پیدا کرده و برای تامین نیازمندی های خویش، عملا ماموریت هایی که دولت های بیگانه به آنها واگذار می کنند انجام دهند. شاهد مثال تشکیل حزب توده در ایران است که از ابتدا تصور بر این بود که توسط دولت شوروی ایجاد شده و یا سازمان مجاهدین خلق که در زمان شاه دست به ترور آمریکایی ها در ایران می زد ولی الان برای دولت آمریکا، ماموریت های واگذاری از قبیل جاسوسی و یا فعالیت های تبلیغاتی علیه ایران انجام می دهد.  رسوایی این سازمان در حدی بوده است که در زمان جنگ تحمیلی علاوه بر دادن اطلاعات وضعیت نیروهای مدافع وطن به دشمن، عملا به پیاده نظام ارتش صدام علیه کشور خود تبدیل شده بود. 

بنابراین خوبست افراد وابسته به این گروه ها که ممکن است با انگیزه های قومی یا مذهبی در این گروه ها فعالیت می کنند به این موضوع توجه کنند که آنها قربانی اهداف دولت هایی هستند که به دنبال ضربه زدن به ایران و تمامیت ارضی آن هستند. به سخنان ولیعهد قاتل عربستان توجه کنید که گفته بود جنگ را به داخل خاک ایران می کشاند و الان سرگرم دیدار از پاکستان است. درست است که دولت پاکستان به دلیل نیازهای مالی مجبور است به عربستان باج دهد و حضور شما را در خاک این کشور نادیده بگیرد، اما پاکستان هم نمی تواند به عقبه خود در درگیری ها با دولت هند بر سر کشمیر بی توجه باشد و بنابراین به حضور امن خود در این کشور خیلی امیدوار نباشید. از طرفی اگر برای مثال دولت ایران با دولت هایی مانند آمریکا و عربستان مذاکره کند و به توافقاتی دست یابد، بلافاصله سر شما بی کلاه می ماند و شما به هیچ چیز نخواهید رسید. بنابراین اقدامات شما تنها هزینه های ملی را در ابعاد گوناگون بالا می برد و اگر مسئولین کشور با تدبیر عمل کنند حتی می توانند با انزجاری که مردم بلوچ از اقدامات شما دارند، فاصله های قومی و مذهبی را نیز در جامعه ایران کاهش دهند.

* سرمقاله روزنامه شرق مورخ 30 بهمن ۱۳۹۷