آنها حتی میان خودشان هم هماهنگ نیستند. روزنامه جوان دیروز به طراحان رأی به عدم کفایت سیاسی حسن روحانی انگ سیاسی‌کاری زد و نوشت: «مجلس بهتر است به جای این قبیل کار‌ها که غالبا از سوی مردم، سیاسی‌بازی و سنگ‌اندازی در مسیر دولت تلقی می‌شود، اگر پیشنهادی برای اصلاح کشور و حل مشکلات موجود دارد، آن را طرح و با استفاده از ابزار‌های خود تا رسیدن به نتیجه، پیگیری و نظارت کند...». جمعی از اصولگرایان در مجلس و خارج از آن، حملات گازانبری خود را دوباره به سمت دولت شروع کرده‌‌اند و در هفته گذشته حداقل 11 تحصن و تجمع علیه FATF برگزار کرده‌اند و ایده عدم کفایت سیاسی حسن روحانی را نیز هم‌زمان در مجلس پیش می‌برند، اما در بیرون از مجلس گویا هم‌جناحی‌هایشان علیه آنها حرکت می‌کنند.

مثلا محسن کوهکن اصولگرا گفته که اصلا چنین طرحی را در مجلس امضا نمی‌کند. اگرچه مشخص است که این طرح بیشتر یک مانور سیاسی است که حتی فراکسیون ولایی مجلس هم از آن حمایت نکرده، اما تحلیل مصطفی تاجزاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، از ماجرا این است: «طراحی چنین طرحی را که از سوی نماینده قم مطرح شده، باید به دولت پنهانی نسبت داد که در صدد ساقط‌کردن دولت قانونی است». عباس عبدی هم در توییتش نوشت: «در درک سیاسی نمایندگان اصولگرای تندرو همین بس که آنان را از استیضاح وزرا منع کرده‌اند، حالا دنبال استیضاح رئیس‌جمهور رفته‌اند!».

بار قبل که این طرح در مجلس مطرح شده بود، یحیی رحیم‌صفوی گفته بود: «گاهی به نظر می‌رسد اگر دولت نباشد، کشور بهتر اداره خواهد شد. بخشی از این نارضایتی‌ها، به دلیل ناکارآمدی مسئولان است...». محمد دهقان، نایب رئیس فراکسیون ولایی هم گفته بود که اگر دولت واقعا احساس می‌کند نمی‌تواند کشور را اداره کند، باید کار را به اهلش بسپارند تا جایی که از اصولگرایانی که خود را مشمول این «اهل» دانسته بودند، حتی خواب جانشینی حسن روحانی را هم دیده بودند.

اسدالله بادامچیان که دیروز به جای مرحوم نبی حبیبی دبیرکل مؤتلفه شده است، گفته بود: «ایده‌هایی که اصولگرایان مطرح می‌کنند، آن‌قدر غیرمحتمل یا بعید به نظر می‌رسد که افرادی از میان خودشان به آن پاسخ داده‌اند». محمدرضا باهنر، دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین، پیش‌تر به «شرق» گفته بود: «من هنوز هم می‌گویم، آن زمان هم می‌گفتم که ما در جمهوری اسلامی یک بار رأی به عدم کفایت سیاسی ریاست‌جمهوری دادیم که بنی‌صدر بود؛ حقش بود و نوش جانش؛ اما من آرزو می‌کنم تا زمانی که در قید حیات هستم، دیگر هیچ مجلسی از این اصل استفاده نکند؛ چون خیلی هزینه‌های بالایی دارد. می‌دانید بعد از عزل بنی‌صدر چه هزینه‌هایی به کشور وارد شد؟ هفت‌‌تیر، هشت شهریور و...».

او به ‌تازگی نیز در نشست خبری با اشاره به تبعات و هزینه‌های ماجرای بنی‌صدر، درباره مطرح‌شدن بحث عدم کفایت رئیس‌جمهوری گفته بود: «به نظرم اگر اصولگرایان بیایند، وضعیت عوض می‌شود؛ چون شرایط فعلی حاصل کار اصلاح‌طلبان، امید و اعتدالیون است که نه در مجلس و نه در دولت نتوانستند کاری کنند. از نظر مؤتلفه، حل مشکل اقتصادی و ارزی کشور به یک مجموعه سالم، قوی و حزبی نیاز دارد. کسی می‌تواند کار را پیش ببرد که کارآمد، قوی و مقتدر باشد. هرچه به دولت ضعیف کمک کنیم، چون ناکارآمد است، نمی‌تواند پیش برود».

بادامچیان حزب متبوع خود را به‌عنوان حلال مشکلات معرفی کرده و گفته بود: «برنامه‌های ما برای مهار ارز روشن است؛ بررسی میزان ارز موجود، تقسیم عادلانه، صحیح و کارآمد و کارشناسی‌شده ارز. اگر دولت می‌گوید کمبود ارز نداریم، پس مشکلات ارزی به چه دلیل است؟ یک مشکل این است که دولت، مسئولان ناکارآمدی را سر کار گذاشته که نمی‌توانند مشکل را حل کنند». اصولگرایان پیش از این به استقبال از ایده روی‌کارآمدن یک رئیس‌جمهوری نظامی هم رفته بودند. حسین الله‌کرم و فیاض زاهد به شدت از آن استقبال کرده بودند.

سردار سلیمانی، حسین دهقان و علی شمخانی هم گزینه‌هایی بودند که نامشان مطرح شده بود. این در حالی است که همان زمان هم چهره‌های اصولگرای معتدلی مانند محمدرضا باهنر از در مخالفت با برخی هم‌جناحی‌های خود معتقد بودند: «زیرآب‌زدن و آجر از زیرپاکشیدن درست نیست». باهنر گفته بود: «باید همدلانه کار کرد. به یاد دارم در گذشته رئیس‌جمهوری گفت اگر می‌خواهیم مملکت پیشرفت کند، رؤسای قوا کنار بروند. این نگاه درست نیست. اگر همدلی و هم‌زبانی و همچنین مدیریت جهادی باشد، می‌شود مشکلات را حل کنیم».

منبع: روزنامه جهان صنعت؛ 1397،11،30
گروه اطلاع رسانی**2059**2002