به گزارش خبرنگار کیهان، فیلم «مترادف ها» ساخته فیلم‌ساز اسرائیلی «ناداو لپید» خرس طلایی جشنواره فیلم برلین را به‌دست آورد. این فیلم درباره یک اسرائیلی است که پس از مهاجرت به فرانسه، سعی دارد، هویت اسرائیلی خود را مخفی داشته و به تدریج به یک فرانسوی تبدیل شود. اما در این مسیر با بحران‌های روحی عجیب و غریبی مواجه می‌شود تا اینکه سرانجام به همان هویت اسرائیلی‌اش پناه می‌برد.
این درحالی است که اغلب منتقدان و کارشناسان سینمایی در جشنواره برلین به فیلم یاد شده، درجه متوسطی داده و آن را اثر قابل توجهی ارزیابی نکردند. فیلم اسرائیلی دیگری نیز به نام «مامور مخفی» در این جشنواره به نمایش درآمد که ماجرایی ضدایرانی داشت و آن نیز مورد پسند حاضران در جشنواره قرار نگرفت.
ضمن اینکه این روزها دیگر هویت اسرائیلی و حتی نام اسرائیل، به دلیل جنایات بیش از حدش در حق مردم فلسطین و به خصوص کودک کشی، حتی برای اتباع این رژیم نیز غیر قابل تحمل شده است، چنانچه ناتالی پورتمن بازیگر و کارگردان معروف هالیوودی که تابعیت اسرائیلی دارد، سال گذشته به همین دلیل از رفتن به جشنواره‌ای در محدوده حاکمیت رژیم صهیونیستی ولو برای دریافت جایزه افتخاری، خودداری کرد.
جایزه دوم جشنواره برلین امسال به فیلمی ضد دینی از فرانسوا اوزن داده شد سال گذشته نیز جایزه اول جشنواره به فیلمی با همین درونمایه تعلق گرفت.
این دوره از جشنواره برلین آخرین سال مدیریت 18 ساله دیتر کاسلیک بود که به نظر بسیاری از ناظران سینمایی، جشنواره برلین را از یک فستیوال درجه یک هنری به مراسمی سیاسی و غیر سینمایی تنزل داده و خصوصا به آثار صهیونیستی و اسرائیلی علیرغم مایه‌های ضعیف، میدان وسیعی داده بود که نمونه‌اش در آخرین روزهای مدیریت وی، جای دادن برخی از این فیلم‌های بسیار تبلیغاتی و ضعیف در بخش‌های اصلی جشنواره و حتی اختصاص جایزه اول به یکی از آنان بود.
چندی پیش رادیو دولتی صدای آلمان (دویچه وله) پس از کنفرانس مطبوعاتی مدیر جشنواره گفت که برلیناله همواره به سیاست نقش برجسته‌ای داده و امسال بار دیگر یک شعار قدیمی را زنده می‌کند: «حتی امر خصوصی هم سیاسی است»! دیتر کاسلیک در کنفرانس مطبوعاتی خود تأکید کرد که در این دوره هم جشنواره به سنت دیرین خود وفادار می‌ماند!
همچنین از جمله عملکردهای غیر سینمایی و تبلیغاتی کاسلیک، انتخاب  یکی از فعالان فتنه 88 به عنوان عضو هیئت داوران در سال ۲۰۱۱ بود و گذاشتن صندلی خالی برای او که به دلیل حکم قضایی، اجازه خروج از ایران را نداشت. این‌گونه اقدامات حتی سر و صدای برخی رسانه‌های اروپایی و آمریکایی را هم درآورد و باعث شد که جشنواره برلین را به دلیل رویکردهای غیر سینمایی و ضد هنری به باد انتقاد بگیرند.