به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، دونالد ترامپ در توئیتی به زبان فارسی در چهلمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران، مدعی شد که 40 سال شکست برای ایرانیان رقم خورده است. 

«محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران در پاسخ به ترامپ، در حساب توئیتری خود با استفاده از هشتگ توئیت ترامپ نوشته است: 40 سال شکست آمریکا در پذیرش این موضوع که ایرانی‌ ها هرگز به دوره تسلیم بازنخواهند گشت. وزیر خارجه ایران افزود: چهل سال شکست آمریکا در تطبیق دادن سیاست‌هایش با واقعیت. ظریف همچنین اشاره کرده که آمریکا «در تلاش برای بی‌ ثبات کردن ایران شکست خورده و بعد از 40 سال انتخاب‌ های اشتباه، وقت آن رسیده که دونالد ترامپ در سیاست ناموفق آمریکا بازنگری کند.»

در حالی ظریف با پاسخ توئیتری تلاش کرده به ترامپ اظهارات اشتباهش را یادآور شود که آمارهای اقتصادی ایران پس از پیروزی انقلاب هم دیدگاه ترامپ را رد می کند.

در همین راستا موسسه بروکینگز در گزارشی در وب سایت خود دیدگاه ترامپ را رد کرده است.

جماران این گزارش را بدون پیشداوری منتشر می کند.

در گزارش بروکینگز آمده است: جمهوری اسلامی ایران در هفته گذشته چهلمین سالروز پیروزی خود را جشن گرفت. این در حالی است که از ماه مه گذشته که آمریکا از توافق هسته ای (برجام) خارج شده، تحریم های ایران مجدد اعمال شده است. دونالد ترامپ با فشار اقتصادی بر مردم ایران، به دنبال براندازی نظام حاکم بر ایران است.

این در حالی است که نگاه دقیق تر بر اقتصاد ایران از این دیدگاه ترامپ حمایت نمی کند که مردم ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 با فقر روبرو شده اند. 

ایران پس از انقلاب هم خوب عمل کرده است. طی سال های 1995 تا 2011 - پیش از آنکه باراک اوباما سلف ترامپ تحریم ها علیه ایران را اعمال کند - رشد تولید ناخالص داخلی ایران بر مبنای سرانه این کشور به طور متوسط 8.7 درصد بود، در حالی که این رقم برای کشور همسایه آن، ترکیه، تنها 2.9 درصد بود. 

شاخص های رفاه فردی هم بهبود مشابه را نشان می دهند. در گزارش توسعه انسانی 2018 که بر مبنای درآمد سرانه، معیارهای آموزشی، و امید به زندگی ارائه شده، ایران در بین 189 کشور جهان در جایگاه 60 قرار گرفته، که پیش از جایگاه ترکیه (64)، مکزیک (74) و برزیل (79) است.

علاوه بر این، داده های نظرسنجی ها بهبود مستمر در دسترسی ایرانیان به خدمات اساسی و امکانات خانگی را نشان می دهد. امروز تمام خانوارها در ایران به برق و آب تصفیه شده دسترسی دارند که به ترتیب از 43 درصد و 33 درصد مربوط به سال 1973 پیشرفت قابل توجهی داشته است. گاز طبیعی ارزان قیمت - که قبل از انقلاب وجود نداشت - اکنون به 85 درصد از کل خانه ها لوله کشی شده است.

این مقایسه حتی مطلوب تر می شود زمانی که بحث ثروت نفتی ایران به میان می آید - که در دهه 1970 استانداردهای زندگی  را کاهش داده بود. با توجه به قیمت های بالای تاریخی در پنج سال قبل از انقلاب (1979-1974)، درآمدهای نفتی ایران به رقم بی سابقه 1.03 تریلیون دلار (که با دلار سال 2018 قیمت گذاری شده) و یا حدود 5000 دلار برای هر نفر در سال افزایش یافت. سودآور ترین دوره پنج ساله پس از انقلاب 2011-2007، رقم 0.6 تریلیون دلاری درآمد نفتی یا 1،365 دلار برای هر نفر در سال را  در برداشت (که همچنین نشان دهنده افزایش بیش از دو برابری جمعیت از سال 1979 است).

علیرغم این کاهش، جمهوری اسلامی مسیری طولانی ای را در راستای عمل کردن به برخی از وعده های اصلی خود مانند کاهش فقر طی کرده است. در دهه 1970 خانوارهای شهری سهم بسیار بیشتری از فواید نفتی را نسبت به خانوارهای روستایی محروم داشتند. به عنوان مثال، در سال های 1975-1973، سهم خانوارهای شهری از دسترسی به آب لوله کشی از 65.4 درصد به 79.7 درصد افزایش یافت، در حالی که در مناطق روستایی از 7.6 درصد به 8.5 درصد افزایش یافت.

با این وجود، از زمان انقلاب، رهبران ایران سرمایه گذاری هایی در زیرساخت ها انجام داده اند که دسترسی نه تنها به آب لوله کشی، بلکه به بهداشت و آموزش و پرورش در مناطق روستایی را گسترش داده است. در نتیجه، فقر به میزان قابل توجهی، از بیش از 20 درصد در اوایل دهه 1970 به کمتر از 10 درصد در سال 2014 کاهش یافته است.

با این وجود، همانند اکثر نظام های انقلابی، موفقیت های جمهوری اسلامی از سیاست های مستقیم دولت مانند ارائه خدمات اساسی و پول نقد به فقرا بیش از آنهایی است که به انگیزه های بازار بستگی دارند، نشات گرفت. این به دلیل فقدان شغل کافی صورت گرفت: بیکاری در میان جوانان دارای تحصیلات دانشگاهی که در دهه 1970 وجود نداشت، تا 30 درصد برای مردان و 50 درصد برای زنان افزایش یافته است.

افزون بر این، در حالی که ایرانِ پس از انقلاب، در بعضی از بخش ها تساوی را بهبود بخشیده است، در کاهش نابرابری درآمد، موثر نبوده است. ضریب جینی (معیار رایج نابرابری درآمد، با صفر نشان دهنده حداکثر برابری) بیش از 0.40 است، که خیلی کمتر از آن در اوایل دهه 1970 بود.

البته، وقتی که به کیفیت زندگی می پردازیم، شاخص های اقتصادی کل داستان را نمی گویند. با این حال، هدف دولت ترامپ برای تغییر نظام از درون، هدفی بسیار دست نیافتنی به نظر می رسد.