علی سلطانی‌محمدی در گفتگو با خبرنگار حوزه حماسه و مقاومت گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا درباره زندگی شهید احمد امینی، گفت: شهید احمد امینی متولد 1342 بود، شهید احمد جوانی بسیار با اخلاق و مقید به انجام واجبات و ترک محرمات بود. او علاقه‌مند به شعر و شاعری بود و همیشه کتاب شعر حافظ را همراه خود داشت. 

جانباز عکاس و همرزم شهید امینی بیان کرد: من با احمد رفاقت و دوستی گرمی داشتم و با اینکه احمد دو سال از من کوچک‌تر بود، در بسیاری از موارد از او الگو می‌گرفتم. در زمان شروع جنگ، شهید احمد در حوزه علمیه تحصیل می‌کرد و درس طلبگی می‌خواند. در زمان جنگ حوزه را رها کرد و به جبهه رفت.

وی گفت: جبهه رفتن شهید امینی با بقیه تفاوت‌هایی داشت و با این حال که می‌توانست به راحتی با بچه‌های محل و مسجد اعزام شود، اما راهی متفاوت را انتخاب کرد و آن گذراندن دوره سخت آموزش در پادگان امام حسین (ع) بود. شهید امینی معتقد بود با گذراندن این دوره‌ها می‌تواند حضوری بسیار مؤثر‌تر در جبهه داشته باشد.

سلطانی‌‌محمدی ادامه داد: شهید امینی ارادت خاصی به حضرت زهرا (س) داشت و قرائت قرآن خیلی برایش با اهمیت بود، به همین دلیل همیشه یک قرآن جیبی کوچک به‌همراهش بود. عبدالرضا اثباتی یک دیگر از همرزمان شهید امینی بود که توجه خاصی به شهید امینی پیدا کرده بود و به گفته خودش تمام حرکات و رفتار‌های شهید امینی را زیر نظر داشت، تا جایی که پای ثابت قرائت‌های قرآن و نمازهای جماعت با شهید امینی می‌شود. قلاجه یکی مناطقی بود که عبدالرضا اثباتی با شهید امینی بسیار مأنوس شده‌ بودند.

جانباز عکاس و همرزم شهید امینی گفت: شهید احمد امینی در عملیات والفجر 4 در تاریخ 1362/8/28 در کانی‌مانگا به شهادت رسید. بعد از شهادت شهید امینی، عبدالرضا اثباتی در وصف این شهید بزرگوار گفت؛ احمد امینی پیش از شهادتش شهید شده‌ بود. این سخن را کسی گفت که چهار سال بعد از شهادت دوست و همسنگرش احمد امینی، به شهادت رسید.

وی اظهار کرد: شهید عبدالرضا اثباتی نیز از دانشجویانی بود که به جبهه اعزام شد و از آنجایی‌که معلم نیز بود در وصف شهید احمد امینی مطالب زیادی را نوشت؛ در قسمتی از نوشته شهید عبدالرضا اثباتی درباره شهید احمد امینی آمده؛ گویی او در این دنیا نبود، در زمان مناجات‌هایش در اوج ملکوت بود و با عشق به ائمه معصومین زندگی می‌کرد، گویی احمد امینی پیش از شهادتش شهید شده بود.

سلطانی‌‌محمدی بیان کرد: عشق شهید امینی به حضرت زهرا (س) به دوران حیاتش خلاصه نشد و بعد از شهادتش به تأسی از حضرت زهرا (س) بی‌مزار ماند و گمنام شد. شهید امینی این ارادت را در وصیت‌نامه خود به وضوح آورده و نوشته است؛ اگر پیکر من ناپدید شد افسوس نخورید، چرا که این جسد در هر کجا که باشد در روز رستاخیر برانگیخته خواهد شد. اگر تأسفی است باید بر مظلومیت و غربت حضرت زهرا (س) گریست.

گفتنی است پیکر شهید بزرگوار شهید احمد امینی بعد از گذشت 12 سال به خانه بازگشت و در بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/4072/4100/