علي اكبر فرقاني
كشوري با جوانان تحصيلكرده و مستعد در رشتههاي ورزشي داريم، اما برخي مشكلات سد محكمي بر پيشرفت جوانان كشورمان شده است. مسئولان جوانان را به ورزش و سالم زيستن تشويق ميكنند، كاش همانطور كه جوانان براي حضور در مسابقات ورزشي و مدالآوري تلاش ميكنند، مسئولان ورزش، مربياني را كه ميخواهند با راهاندازي سالن ورزشي، جوانان را جذب كلاسهاي ورزشي كنند، دريابند و با مساعدت و كمكهاي مالي، دستشان را بگیرند تا در شرايط سخت، بتوانند سالن مورد دلخواهشان را تأسيس و به ورزشدوستان كشور خدمت كنند.
بهويژه مربياني كه خارج از تهران و در شهرستانها زندگي ميكنند، به توجه و حمايتهاي بيشتري نياز دارند. به عنوان نمونه به شهرستان گرگان، رفتم و با سيد علي ميرفندرسكي، يكي از مربيان پرتلاش بوكس و بدنسازي گفتگويي انجام دادهام كه توجهتان را به آن جلب ميكنم.
«لطفا به طور کامل خودتان را معرفي کنيد؟»
سلام و عرض ادب، سيد علي ميرفندرسکي هستم، متولد 18 بهمن 68 شهر گرگان.
«چه انگيزهاي شما را به رشته بوکس علاقمند کرد و مشوق اصليتان کي بود؟»
علاقه من به بوکس و ورزشهاي رزمي ريشهاي ديرينه و قديمي دارد و بر ميگردد به دوران کودکي که با رشته كونگفو شروع کردم و بعدها به رشته بوکس علاقهمند شدم و بهطور حرفهاي دنبال کردم.
«الگوي ورزشي و مشوقتان کيست؟»
الگوي ورزشي و مشوقام، اولين مربيام بود در رشته بوکس جناب مسعود الوندي. هر چه آموخته و بلدم از بزرگواري ايشان است؛ و همچنین اسطوره بوکس محمدعلي کلي. برخی از فیلمها هم راهگشا بود، کسانی از خشونت برخی فیلمها تاثیر می پذیرند من و گروهی از نوع ورزشی که در فیلم به آنها شاراه می شود مانند بوکس در فيلمهایي مانند راکي. علي دهقاني، مربي باشگاه ديباجي بوكسينگ تهران که قهرمان چندين دوره کشور هستند و چندين مقام برون مرزي دارد الگوی دیگریست. ايشان کمک شاياني در تجهيز باشگاه LEO GYM داشتند و من به نوبه خود تشکر ويژه از این دوست عزيزم دارم که با ايدهها و اخلاق پهلوانمنش مرا راهنما و مريي بوده است. خيلي چيزها از ايشان ياد گرفتم هم در بوکس هم در راه منش مربيگري. دهقاني يکي از بهترين مربيهاي بوکس کشور است و افتخاریست شاگردي ايشان.
«يک مدير باشگاه جوان چه پيامي براي جوانان دارد؟»
اول از همه اين که در کشوري هستيم که از هر طرف پيامها و نگاهها و خبرهاي منفي زياد به گوش ميرسد، بهويژه جوانها نبايد به هيچ کدام از آنها اهميت دهند و هدفی براي خود تعيين کنند و با روحيهاي قوي و بالا براي رسیدن به هدفشان تلاش كنند، بعد براي آينده خود برنامهريزي کنند و از هرگونه دراگ(روانگردان شنیداری/دیجیتالی) و گروهگرایی نادرست و تفريح ناسالم دوري کنند. به دليل اين كه سلامتي مهمتر از تفريحات ناسالم است و بايد با ورزش و نرمش و فعالیت اجتماعی قدر زندگي و سلامتي را دانست.
«جايگاه ورزش به ويژه بوکس را در موقعيت امروز که جامعه دچار خشونت غيرقابل کنترل است، چگونه بايد ارزيابي کرد؟»
به نکته خوبي اشاره کرديد! ورزش بوکس برخلاف باور غلط مردم و عموم، ورزش خشني نيست و شايد برايتان جالب باشد از لحاظ ورزش، آسيب کمتري نسبت به ورزشهاي ديگر دارد. حتي کمتر از ورزش همهگير و مردمي فوتبال و از نظر روحي، هر شخصي بهويژه آنهايي که جامعهستيز هستند و خشم دروني دارند يا خشناند، تا حد خيلي زياد مهار ميکند؛ به دليل تحرک بالا و تخليه روحي و جسمي، اشخاصي که بوکسورند بسيار آدمهاي ساکت و مهرباني هستند. برخلاف چيزي که مردم فکر مي کنند! در نتيجه بوکس کمک ميكند تا اين خشونت غيرقابل کنترلي که در وجود هر شخصي است و در بعضي از اشخاص بيشتر، در باشگاه تخليه شود و آموزههاي يک مربي کمک کند تا خشونتهاي دروني را كنترل كند.
«معني فارسي نام باشگاه شما چیست؟»
LEO به معني شير است و هدف ما اين بوده که برند LEO يادآور شير درون انسان باشد. هر کسي با پرورش اين شير ميتواند به هر مشکلي غلبه كند و پيروز شود.
«پیش نیاز پرداختن به ورزش، آمادگی جسمیست،به نظرشما يک ورزشدوست مبتدي بايد چه کارهاييانجام دهد؟»
اتفاقا بر عکس! اول از همه و مهمترين چيز هدف و تصميمگيري است و خواستن شما مهم است، نه آمادگي جسماني. ورزشدوستان با تلاش و برنامهريزي به آمادگي جسماني ميرسند؛ پس آمادگي جسماني اولويت نيست و حتي معلوليت جسمي هم محدوديت نيست با نگاه به پارا المپيک متوجه منظورم ميشويد، پس هر کس در هر سني و با هر جنسيتي و با هر شرايطي ميتواند ورزش را شروع كند که البته يک مربي باتجربه و باوجدان نياز هر جامعه و هر شخصي است.
«شرکت ورزش براي ورزشکاراني که دوست دارند باشگاه ورزشي راهاندازي کنند چه امتيازهايي در نظر گرفته است؟»
فدراسيون و يا هيأتهاي ورزشي همين که سنگي جلوي پاي مربيها و افرادي که دنبال ترويج ورزش هستند نيندازند و شروط من درآوردي نگذارند کافی است و حمايت لازم نيست.
البته از حق نگذريم هيأت بوکس استان گلستان همگي زحمتکش هستند و حامي ورزشکاران، اما در هیاتهاي ديگر، جنگ بر سر اين است که چه کس رئيس باشد و به مقام و درآمد بالاتر برسد.
«شهریه کلاسهاي ورزشي مانند بوکس از سوي صنف تعيين ميشود يا صاحب باشگاه تعيين ميکند؟»
شهريه از سوي باشگاهدار تعيين ميشود اما از آنجا که بوکس، ورزش قشر متوسط به پايين بوده و هست و قشر مرفه جامعه سراغاش نميآيد هميشه شهريه بوکس نسبت به بقيه رشتههاي ورزشي، کمترين و پايينترين است!
«چه درخواستي از مسئولان شرکت ورزش داريد و کلام آخر؟»
در کلام آخر از فداراسيونها، هيأتهاي ورزشي درخواست دارم که با برنامهريزي درست و دقيق استعداديابي کنند و استعدادهاي ناب کشور و هر استاني را پيدا و شکوفا کنند چون با لابيگری(و نه ورزش) نه کشور راه به جايي ميبرد و نه ورزشکار!
در آخر از وزارت ورزش تقاضا دارم که بيشتر به جوانهايي که باشگاه تأسيس ميکنند و دنبال ترويج ورزش و پرورش ورزشکار هستند اهميت دهد چون واقعاً سخت است با هزار اميد و آرزو هدفات را دنبال کني و با کوهی از سختي کار شروع کني اما به دليل گراني وسايل روز ورزشي و اجاره بالاي سالن، مشكلات فراوان سبب سستی شود. تشکر ويژه دارم از شما که دلسوزانه به فکر ورزش و ورزشکار و مربیان هستيد و اين موقعيت فراهم شد تا حرف دل يک عضو کوچک از ورزش این کشور شايد به گوش مسئولان برسد.
نظر شما