به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو؛ مریخ نورد‌های اسپریت و آپورچونیتی دو مریخ نورد کاملا مشابه یکدیگر بودند که سال ۲۰۰۴ در دو سوی مریخ فرود آمدند؛ اگرچه این وسایل برای انجام ماموریت‌های اکتشافی به مدت سه ماه بر روی مریخ طراحی شده بودند، اما در عمل مریخ نورد آپورچونیتی به مدت ۱۵ سال در این سیاره دوام آورد.
مریخ نورد آپورچونیتی تا سال ۲۰۱۸ همچنان فعال بود و در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۱۹ رسما به کار خود پایان داد.
اما مریخ نورد اسپریت تنها تا مارس ۲۰۱۰ به فعالیت ادامه داد و به دلیل قرار گرفتن در چهارمین زمستان سرد مریخ و عدم جهت گیری مناسب صفحه خورشیدی آن توان الکتریکی خود را از دست داد و از کار افتاد.
وزن هر یک از این وسایل حدود ۱۸۰ کیلوگرم بود و برای انجام یک عملیات اکتشافی ۹۰ روزه در مریخ طراحی شده بودند.
یکی از اهداف اصلی این دو مریخ نورد تحلیل طیف وسیعی از خاک و سنگ‌ها جهت مشخص کردن آثار قدیمی وجود آب در مریخ بود.
مریخ نورد آپورچونیتی در ۲۵ ژانویه ۲۰۰۴ به سطح مریخ فرود آمد و در یازدهمین سالگرد فرود آن بر سطح سیاره سرخ این مریخ نورد تصویری سراسر نما از بلندی تریبیولیشن واقع در دهانه برخوردی ایندیور سیاره سرخ را به زمین ارسال کرد.
مریخ نورد آپورچونیتی تا سال ۲۰۱۸ همچنان فعال بود و در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۱۹ رسما به کار خود پایان داد.
اما مریخ نورد اسپریت تنها تا مارس ۲۰۱۰ به فعالیت ادامه داد و به دلیل قرار گرفتن در چهارمین زمستان سرد مریخ و عدم جهت گیری مناسب صفحه خورشیدی آن توان الکتریکی خود را از دست داد و از کار افتاد.
وزن هر یک از این وسایل حدود ۱۸۰ کیلوگرم بود و برای انجام یک عملیات اکتشافی ۹۰ روزه در مریخ طراحی شده بودند.
یکی از اهداف اصلی این دو مریخ نورد تحلیل طیف وسیعی از خاک و سنگ‌ها جهت مشخص کردن آثار قدیمی وجود آب در مریخ بود.
مریخ نورد آپورچونیتی در ۲۵ ژانویه ۲۰۰۴ به سطح مریخ فرود آمد و در یازدهمین سالگرد فرود آن بر سطح سیاره سرخ این مریخ نورد تصویری سراسر نما از بلندی تریبیولیشن واقع در دهانه برخوردی ایندیور سیاره سرخ را به زمین ارسال کرد.
نظر شما